Alþýðublaðið - 27.01.1925, Blaðsíða 3

ALfcífÖÖSLASlÐ
árinu. þar mfib talin innheimtu
laun. Felagstillögin hafa numið um
6400, svo að töluvert er afgangs.
Eignir félagnins eru um i 6000 kr.
úmfram skuldir, en þar með eru
taldar títistandandi skuldir, um
3800 kr. nettó, skuldabréf í A1
býð búsinu, ásamt aföllnum vöit-
um. tæp 3700 kr. og Melablettur-
inn. sem virtur er á 3600 kr., en
gefur ekki af sór hreinar tekjur
nema 78 kr., eða rúm 2% Hand-
bært fé í íélagssjóði og skemti-
sjóði er um 4000 krónur, en var
síðast liöið ár um 1000 krónur.
Fólagið er því nú komið á heil-
brigðan fjárhagslegan grundvöll, og
þarf að halda þannig áfram að
auka sjóði sína.
Æskilegt hefði verið að geta
hækkað arajaldið upp í 12 krónur
og stofaað kaupd ilusjóð, en heppi-
legra þykir að láta það biða næsta
árið, til þess, að fólagsmenn geti
fyrst hreinsað af sér þáð, sem
eftir er af skuídum þeirra til fó-
lagsins. og taki 'fjárhagsleg endur-
reisn þess þannig 2 ár.
Ein ypparleg skiparahistoría.
Vér vorum á gangi langt
norður í höfum á ísbrelðunum
þar, la l«ið vor yfu Norðurpóiinn
og hittum vér þar gamian skip-
stjóra, sem viða hafðt farið; en
sjómenn sem vfða fara, kunna
frá mörgu að segja.
>Hafið þér komið íil Rúss
lands?< spyrjum vér.
»Já, ég held þeð nú. Ég hefi
siglt um þvert og andilangt
Rúésland, ailá leið frá Árkang-
elak og suður í Kaspíahatc.
»Er það ekki slæm siglinga-
leið?< spyrjum wér.
»0 jú Fjandl slsem.Englr vitar.
Bolsarnir hafa slökt á öllum
vitum. Ég var t, d einu slnni
nærri strandaður á. Úralgrynn-
ingunum<.
»Hvernig hafa verkamennirnir
það undir atjórn bolsivíka?<
»Helviskt. Þair verða að vinna
þetta 28—30 klnkkutíma á
sólarhring. En í Rússlandl er
sólarhiin^rnrlnn þrlðjungi iéngri
en hjt okkur. Sko, það gerir
klukkan og tinxatalið, sem er ait
annað hjá þeim<.
»Er verkamönnum þá ekki
iiia við ráð8tjórnina fyrlr þéssa
meðferð?<
»Jú, þú getur nú ímyhdað þér
það. Þeir eru aillr orðnir harð-
vítuglr bolsivíkar, tii að gera
stjórninni sem mesta bölvun<.
»Hefir fóikið nokkuð að éta?<
»Nal, biddu fyrir þér, ekkert
nema brauð og smér. Og þeim
er harðbannað að éta síld, því
síldin er menningarmeðal<.
»Það ér mikið látlð af óþrifn-
aði Rússá?<
»Ekkl of mikið, lasm! Þelr
Hvera vegna
er bezt að auglýsa f Alþýðublaðinu.f
Vegna þess,
að það er allra blaða raest lesið.'
að það er allra kaupstaða- og dag-
blaða útbreiddast. *
að það er lítið og því ávalt lesið^frá
upphafi til enda.
að sakir alls þessa koma auglýsíngar
þar að langmestum notum.
að þess eru dsemi, að menn og mál-
efni hafa beðið tjón við það að
auglýsa okki í. Alþýðublaðinu.
Hafið þér ekki lesið þetta?
Þegar skórnir yðar þarfnast
vlðgerðár, þá komið til mín,
Finnur Jónsson, Gúmmí- & skó-
vinnustofan, Vesturgötu 18.
skríða alllr grálr f lús, og þær
atærstu aru stærrl en stærstu
jótunuxar«.
Barst ekki þessi óþverri út á
skipln, þegar þeir vinna þar?<
»Svona einstaka pedikúia.
Aonars eru þrír og fjórlr eftir-
iitstnenn með hverjum verka-
manni, allir vopnaðir með hrað-
skotabyssum, og þeir skjóta af
þeim stærstu vargana, áður en
þeir fara um borð<. ,
>Menningarástandið?< spyrjum
vér.
»Þar eru gefin út mörg bolsi-
víkablöð að tlihlutan rfkisstjórn-
Edgar Rico Burrougbi: Vilti Tapzan.
Þeir héldu kyrru fyrir til nóns. Þá hófu þeir göngu
á ný. Schrieider faust hún óþolandi og sárbændi Tarzan
hvaö eftir annað aö segja sér, hvert þeir væru að fara.
En Tarzan þagði og rak hann miskunarlaust áfram.
Um hádegi þriðja dágirin komu þeir á ákvörðúnar-
staðinn. Þeir fóru upp bratta brekku og komu á þver-
hnipisklettabrún. Schneider leit fram af brúninni og sá
ofan i gjárbotn; þar óx eitt tré i miðjum botuinum, og
lækur rann um botninn miðjan, Tarzan benti honum
fram af brúninni, eri Schneider hrökk frá. Þá þreif
Tarzan til hans og ýtti honum fram á brúnina. „Farðu
niður !“ sagði hann. Það var i annað sinn, er hann mælti
orð i þrjá daga, og sennilega heíir þögn hans gert
Þjóðverjann skelfdari en spjótsoddurinn, sem alt af
.vofði yfir honum.
Schneider horfði skelfdur fram af brúninni. Hann
var i þann veginn-að leggja af stað, <jr Tarzán stöðvaði
hann. „Ég er Greystoke lávarður," sagði hann, „Það.
var konan min, sem þú myrtir i lándi Wazirimanna.
Nú geturðu skilið, hvers vegna óg sótti þig. Farðu
niður!“
Þjóðverjinn féll á kné. „Ég myrti ekki konu þina,“
hrópaði hanu. „Sjáðu aumur á mór! Ég myrti hana ekki.
Ég veit ekkert um þetta —
„Farðu niður!“ urraði Tarzan, og hóf upp spjót sitt.
Hann vissi, að maðurinn laug, og var ekkert hissa á
þvl. Maður, sem myrti að ástæðulausu, laug af minni
ástæðu. Schneider hikaði enn og baðst vægðar. Apa-
maðurinn stakk hann með spjótinu, og Schneider fór út
fyrir brúnina 0g tók að klifra niður. Tarzan fór á eftir
j honum og hjálpaði honum yfir verstu staðina, unz þeir
áttu skamt eftir. •
„Hafðu nú hægt um þig,“ ságði apamaðurinn. Hann
benti á hellismunna fjarst i gjánni. „Það er hungrað
Ijón þarna inni Ef þú kemst i tréð áður en það nær
þór geturðu lifað nokkrum dögum lengur, eu þegar þú
getur ékki haldið þér lengur — þá fær Númi, mánn-
ætan, mat i siðasta skifti á sinni æfi.“ Hann hratt
Schneidar ofan á jafnsléttu. „Hlauptu nú,“ sagði hanu.
BBfflHBBHaaBfflBBBHafflH
Kommfinistaávarpið
fæat,, á afgreiöalu Alþýðublaðsias. §|§g§.