Dagsbrún - 01.03.1896, Qupperneq 5

— 37 —
þeir hugsuða sör sem góðar vcrur cða andu, trúðu þeir á 7 vonda
anda, cr þeir stundum kölluðu: “ liiria.sjö skuggaJ,’: En yílr öllum
þessum öndum var andi himnannn : “Zi-ana” (af' Zi = andi og ana
— himin). Er liann þó ofcast kallaður eingöngu Aua. Milli hins
iægra himins og jarðar er gufuhvoirið. Þar ræður Im cða Mermcr
“ vindurinn. Ilann keyrir skýin áfram, hicypir storminum af stað
hellir i'Cgninu niður, sem átti að vera geymt á himnum uppi. (Al*
veg cinsog Gyðingar hugsuðu sér, að guð tæki írá lilcra á hininum
til þcss að hclla rcgninu niður),
ÚtliaQð h.ugsuðu þcir scr sem breitt og.mikið íljót, er rynni í
hring utanum röndina á þessum hveifda bát (jörðina). í sæ þcim
byggir Ea, iiinn mildi andi jarðar og allra vatna. Er.hannýmist
htigsaður í íis'.líki og á hann að synda um sæ þcnna, eða þj, að þcir
hugsuðu sér liattn sigla tnn haflð á skipi einu mildu kring um alla
jörðina til þcss, að gæta licnnar og varðveita liana. (Samanber :
“ Og andi guðs svam yflr vötnunum,” 1. bók'Mós.)
Þá eru audar jarðarinnar og eru þeir ákaflega margir, en ekki
kveður þó cins rnikið ;ið þeim og hinum sjö öndum undirdjúpanna
(Maskim). Er aðsetur þeirra í iðrum jarðar, en þó hljómar rödd
þcirra í hæðuiri himnanna. Þegar þeir vilja geta þeir flogið um alb
an geyminn, og eru ilia þokkaðir bæði á himni og.jörðu. Þeir hafa
■yndi mest af því, að umhverfa gangi náttúrunnar, að koma á stað
jarðskjilftum, vatnsílóðum, ofsaveðrum og því likt. Þó að þeir scu
bornir og barnfæddir í afgrynninn, þá cru þeir þó fremur óhlýðnir
uadirheimaguðnum Mulge og líkjast þeir í því bræðrum sínum í
hinum iægra himui, scm nauðugir hlýta yflrráðum Anu og oft kall-
ast “uppreistarandar.” (Sbr. frásöguna í bibLíttnni um jwð, er engl-
arnir gerðu uppreist á móti guði). Gerðu þessir andar á liimnum
einu sinni uppreist, íormyrkvuðu tunglið, og Iág nærri, að þeir vörp-
uðu því af himni niður. Auk þessara 7 voðalegu anda undirdjúp-
anna voru heilir itcrskarar vondra anda, scm ofsóttu mennina á all-
anliáttíöllnm mögulcgum rnyndum. Þeir, voru einlægt á varc-
bergi að leitast við að gera ilt af sér, bæði líkamlega og eins með
því, að vekja ófrið og deilur. Þeir áttu að reka soninn úr húsi föður
síns, að valda því, að konur ólu ekki börn. Þeir áttu að hafa stolið
dögum af himni, er þeir gerðu að óheilladögum. Þeir faila niður,
sem regn af hirnni, þeir spretta upp úr jörðinni—stelast hús úr
ltúsi — dyr og hurðir geta ekki stöðvað þá, Þeir skríða inn um lukt-
ar dyr (saina trú hjá Gyðingum, sem sést þegar Kristur kont að
luktum dyrum til postulanna). Þcir blása inn um þakið mcð vind-
inum. Þcir eru alstaðar, uppi á íjallatindum og í liinurn sóttnæmu