Ljósið - 01.01.1908, Síða 6

2
L J Ó S I Ð
er talað, að hann leiti frétta hjá framliðnum, og þykir
sumum það ekki vera hákristilegt.
»Ljósið« er smátt eins og mustarðskorn. Drottinn al-
máttugur, sem eg trúi á, gefur, að það stækki, svo það
skíni vel í vantrúarmyrkrinu, sem nú er í þessu landi. Eg
óska af hjarta almenningi til heilla og liamingju á nýja
árinu, og um leið þalcka eg meislara frelsisins fyrir liðna
árið. Árið var merkisár, þótt erfitt væri yíirleitt bændum
og búaliði, sem ekki lifir á landsjóðnum. Grasbrestur og
sjúkdómar gerðu víða vart við sig. Konungskoman og sá
dýri mannfagnaður, átveizlur og óhóf, er víst nógsamlega
útbreitt utan lands og innan. Það er víst laust við Frið-
rik VlII., konung vorn, þótt íslendingar liafi ekki ratað
meðalhófið; það mun vandratað í ílestu. Þórir, nefndur
haustmyrkur, lét í »Þjóðviljann« grein, sem hefði átt að
standa í fleiri blöðum, en ritstjóri »Ljóssins« hefir nægi-
legt efni í rit sitt, þótt ekki taki hann neitt frá Skugga-
sveini, Bessastaða-Skúla.
Að endingu inngangsorðanna hið eg drottinn á himnum
að sendaoss meiraljós og fyllra kennimannafrelsi en frárækir
forustusauðir kirkjumála hafa að hjóða. Það eitt er víst,
að sundurlynd kirkja og sundurþykt ríki hljóta annað
hvort að falla eða þekkja sinn vitjunartíma og bæta ráð
sitt. Förum af breiða veginum yfir á þann mjóa og beina;
hann er rýmri nú en á dögum guðspjallamanna og post-
ula drottins. Drottinn er með í verki. Óttist ekki. Kastið
hneyxlunum frá.
Lj ósid
tileinkast sannleiks og frelsisvinum |*jórt:i r
minnai' bæði liéx* og annars staðar.
Vísur ortar síðustu jólanótt.
Frá himnum kom það lírsins ljós,
er lýsir oss með sannleiks krafti.
Jesús bræðra hljóti hrós;
hánn ei Ijóta málið skapti.