Ljósið - 01.01.1908, Síða 9

LJÓSIÐ
5
og þær gömlu, bráðvitlausu kenningar lútersku kirkjunnar,
sem nú þola ekki ljósið.
Eg er ekki að biðja þessa herra um neina vægð eða
vorkunnsemi; þeir inega allir ritá á móti mér og málefni
mínu, ef þeim sýnist það sómasamlegt; eg skal ekki flýja
undan þciiTa vopnum þó liðsmunur sé, — fjórir lærðir
sæki að einum ólærðum. — Eg kann að slá fjóra nagla
á liausinn svo þeir bogni allir.
Það mun sjást seinna.
Til presta.
Margir liafa lýgnir lært
lögmálinu góðu spilla.
Eg liefi klerka sálir sært,
svíkja hlýtur þeirra villa.
Þeir nú hugsa mest um mat,
maga reyna sina fylla.
Komið nú er gat við gat
guðfræði á þeirra illa.
Alvarlegt er málið mitt,
myrkraverkin eg vel þekki.
Borið liönd fyrir liöfuð sitt
heimsins prestar geta ekki.
Kveð eg niður mas og mont
menn rétt stjórni tungu sinni,
dæmdan ala dauða er vont
drottins vors í húsi inni.
Ei þér orð mín ónýtið,
ekki neinu Kristur tapar.
Hneixlið gamla helvítið,
heiðinn andi í myrkri skapar,