Ljósið - 05.03.1908, Qupperneq 2

34
L JÖSIÐ
þetta skilji þjóðin svinn
þörf er að skýrist heimurinn.
Ótti guðs er óþarfur,
óttast sannleik Hallgrímur,
myrkrafursti margdæmdur
mun ei verða eilífur.
Hjátrú þarf að hrinda á bál,
höggormur fékk aldrei mál,
gyðinga var trúin tál,
tálið ljótt ei mentar sál.
. • ; . / k.-' ^ '.-Cj
Prestar skilja’ ei skálda mál,
skrökva þvr'aðmngri sál;
vitringa er hjátrú hál,
þó hafi lesið sánkti Pál.
Eg montið þekki fræðaflón,
flónið mest er dócent Jón,
líkir hannþeimvið lamb og ljón
ljós sem breiðir yfir frón.
Mikla alheims meistarann
sem mann þeir kenna dauð-
legann;
ég segi vinum sannleikann,
svívirða þeir guð og mann.
Fróður dócent fór í stól,
fordeild sýndi hann um jól,
gullkross setti sinn á kjól,
sannleikann af heimsku fól.
Dócent Jón á bara bágt,
bíð eg mínum vini sátt,
Jesú Kristur mér gaf mátt,
menn hann allir lofi hátt.
Drottinn, sendu lýðnum ljós,
lögmál sé ei undir rós,
góðum gefi hirði hrós
hver einn maður, líka drós.