Ljósið - 27.06.1913, Qupperneq 6

78
L j Ó S I Ð
Sýnódus
var haldinn hér í Reykjavík í 3 daga, frá 24.—26. júní. — Eg
hef alla dagana lítið eitt komist að því, sem fram hefur farið og
getur blaðið iVísir« um margt af því, og líklega líka blaðið
»ísafold«.
Það, sem eg sérstaklega sjálfur var heyrnarvottur að, og
fleiri vita, er það, að tvær trúmálastefnur eru á dagskrá, og með-
al fylgjenda þeirrar nýju stefnu ber fyrstan að telja hinn frjálslynda,
göfuga biskup landsins, Þórhalla Bjarnason. Margir munu vita,
að prófessor Jón Helgason þykist vera og er fylgjandi þeim
flokki. Honum næstur í tigninni er dócent Sig. P. Sívertsen.
Um Harald Níelsson prófessor vita margir, hvar hann stendur og
hvernig hann berst móti lúterskum, góðum hugsunarhætti.
Eg get þess, að eg heyrði ekki Jón prófessor Helgason
segja neitt, meðan eg var við, en biskup okkar, Þórhallur, talaði
mjög frjálsum og kristilegum orðum um það, að menn yrðu
að losa sið við trúna á bókstaflegum innblæstri bibh'unnar, þar
hann áliti, að þeir einir væru best lúterskir, sem fyndu frelsi
sannleikans í sínum eigin sálum og kvaðst biskupinn elska fólkið
og vilja gera því til geðs, ekki síður yngri kynslóðinni en hinni
eldri, því frelsið í okkar sálum krefðist framsóknar í fögru og
góðu.
Dósent S. P. Sivertsen talaði fallegt erindi í þá átt, að það
væri alveg rangt, að nýguðfræðingar vildu ekki hafa neina fasta
skoðun í trú, yegna þess, að guðstrúin kæmi altaf fram fegurri
og fegurri, og yrði að hafa framþróum til þess að sannleikur-
inn gæti sigrað heimspekilegar oggamlar villukenningar frá löngu
liðnum tíma. — Hann gat þess, að það væri sorglegt, ef að
kennimenn guðs vildu ekki kasta Ijótum kenningum og fanst mér
þetta sannfærandi og kristilegt í alia staði.
Honum svaraði séra Guðmundur Einarsscn frá Ólafsvík og
var hann sterkur bókstafstrúarmaður, vildi ekki raska gömlum
kenningarmála sinnar »fóstru«. Tala hans var talsvert löng, öll
mér ógeðsleg og öllurn, sem trúa í sannleika á Jesúm Krist
sem gjafara lífs og Ijóss og frelsara allra manna. Hann hélt
fast við blóðfórnarkenningu og táknatilbeiðslu og alt það, sem
er að svíkja, þrátt fyrir sterka starfsemi þessara blindu og viltu
leiðtoga kirkjunnar.