Feykir - 12.02.2015, Qupperneq 6

6 6/2015
Það var aldrei neinn vafi í mínum
huga,“ segir Ásta Birna.
„Ætlunin var að fara með
skipi frá Siglufirði en við þurftum
að snúa aftur vegna ófærðar,“
útskýrir Ásta Birna og segir að
ýmsir möguleikar hafi verið
kannaðir í kjölfarið. „Athugað
var með togararann Drangey í
Skagafirði, sem reyndist vélar-
vana og ekki talið að hann yrði
sjófær fyrr en eftir tvo til þrjá
daga, þannig að hann var strax úr
myndinni.“ Þá var haldið á
Skagaströnd þar sem Múlafoss,
skip Eimskipafélagsins, lá við
bryggju. „Þegar við komum á
Skagaströnd fengum við þær
fréttir að Mælifell, eitt skipa
Samskipa, væri ný búið að fara
fyrir Horn á Vestfjörðum, þannig
að þá var ennþá meiri von fyrir
okkur að það væri hægt að fara,“
segir Ásta Birna. „Veðrið var að
skána að við héldum, þannig að
þetta átti að vera æðislegt“, segir
Hreiðar í kald-hæðni. Þau rifja
upp hvernig skipið var sífellt að
slitna frá bryggjunni og þau urðu
að drífa sig um borð. „Þannig að
það var ekkert tími til að fá
einhverja bakþanka,“ segir Ásta
Birna.
Rann fram og til
baka yfir gólfið
Múlafoss sigldi frá Skagaströnd
um kl. 22:30 að kvöldi mánu-
dagsins 16. janúar. Innanborðs
var tíu manna áhöfn skipsins, 30
björgunarsveitarmenn Skagfirð-
ingasveitar, Örn Ragnarsson
læknir og Sigríður Aðalheiður
Pálmadóttir hjúkrunarfræðing-
ur, auk tveggja leitarhunda.
Veður var skaplegt þegar haldið
var úr höfn en þegar líða tók á
nóttina fór það sífellt versnandi.
„Skipið gekk í raun aftur á bak
þarna um nóttina, vélin var í
botni en svo drapst einu sinni á
henni. Þá hætti skipið að halda
stefnunni og kom mikill velt-
ingur,“ segir Hreiðar. Ásta Birna
minnist þess þegar skrúfan fór
ítrekað upp úr sjónum en við það
urðu til mikil óhljóð og titringur
svo að allt skipið nötraði. Þau
segja að fregnir af stöðu mála
hafi verið af skornum skammti,
margir um borð voru að stíga
ölduna í fyrsta sinn og var reynt
að halda mannskapnum róleg-
um. Ásta Birna segir það hafa
verið raunina, allir hafi verið
ótrúlega rólegir miðað við
aðstæður, oft var gripið til
gálgahúmorsins og stundir voru
styttar með því að spila og horfa á
sjónvarp. „Ég upplifði það ekki
eins og við værum í hættu,“ segir
Ásta Birna og Hreiðar er sama
sinnis. „Ég held að það hafi verið
samantekið ráð hjá okkur að vera
í afneitun. Það voru allir bara
glaðir,“ bætir hann við.
„Við vorum ansi lengi við
Óðinsboða, það orð áttum við
eftir að heyra oft, en þar vorum
við ansi lengi að halda sjó og
komumst ekkert áfram,“ segir
„Ég man að okkur var sagt að
þetta ætti að vera um 14 tíma
sigling,“ segir Ásta Birna Jóns-
dóttir þegar hún og Hreiðar Örn
Steinþórsson hefja upprifjun sína
af þeirri miklu svaðilför sem
siglingin með fraktaranum
Múlafossi reyndist og varði í 67
VIÐTAL
Berglind Þorsteinsdóttir
klukkustundir. Ásta Birna, sem
þá var 21 árs, var varaformaður
björgunarsveitarinnar en Hreið-
ar var á 18. aldursári og á meðal
yngstu björgunarsveitarmanna
sem voru með í för.
Þegar fregnir bárust af snjó-
flóðinu á Súðavík hafði formaður
Skagfirðingasveitar, Pétur Helga-
son, samband við Landsstjórn
björgunarsveita og bauð fram
aðstoð. Þá var haft samband við
Almannavarnir Ríkisins sem
þáði boðið og var óskað eftir eins
mörgum á staðinn og unnt væri
og á sem skemmstum tíma.
Björgunarsveitarmenn voru
kallaðir saman á fund þar sem
þeim var greint frá aðstæðum á
Súðavík og meðlimir sveitarinnar
beðnir um að skoða hug sinn
hvort þau vildu, eða treystu sér
til, að fara með vestur. „Ég held
að allir hafi viljað fara út í þetta.
Ásta Birna og Hreiðar stytta sér stundir um borð í Múlafossi. MYND: ÚR EINKASAFNI
Hreiðar Örn Steinþórsson og Ásta Birna Jónsdóttir. MYND: BÞ
Sjóferð Skagfirðingasveitar með Múlafossi
í aftakaveðri rifjuð upp að 20 árum liðnum
Þann 16. janúar 1995 féll mannskætt snjóflóð á Súðavík. Umfang
flóðsins og fjöldi þeirra sem saknað var kallaði á að allt tiltækt
björgunarlið yrði flutt á staðinn og á sem skemmstum tíma.
Skagfirðingasveit á Sauðárkróki bauð fram aðstoð sína og lögðu
björgunarsveitarmenn þá í mikla sjóferð sem rennur þeim
sem hana fóru seint úr minni.
„Skipið var
eins og pendúll“
Það var sannkallað hundalíf neðst um borð í Múlafossi. MYND: JÓN ODDUR ÞÓRHALLSSON