Feykir - 02.07.2015, Page 6

6 25/2015
Jóhanna og Karla umkringdar börnum.
Rætt við Garðar Jónsson á Melstað í Óslandshlíð
um raforkuverð í dreifbýli
þéttleikinn mikill. Ég naut þess
að vera með þeim og þeir góðir
við mig karlarnir,“ segir hann og
brosir. Stefán segist fullviss um
að forsenda þess að kórinn varð
jafn megnugur og raun ber vitni
var vegna þess að hann var að
mestu skipaður bændum. „Við
fórum upp í það að syngja 30
konserta á ári. Það hefði enginn
geta gert nema bændur sem gátu
losað um, höfðu frelsi og ekki
síst vilja. Viljinn var ótrúlegur
að fylgja þessu prógrammi
eftir með svona miklum krafti
– áratug eftir áratug. Það var
svo mikill gangur í þessu hjá
okkur. Við áttum líka gríðarlega
öflugan formann, Þorvald
Óskarsson frá Sleitustöðum,
hann braust áfram af alefli.“
Aðspurður um eftirminni-
legar stundir með Karlakórnum
nefnir Stefán fyrstu vorferð
Heimismanna árið 1988.
„Þá fórum við til Ísraels og
Egyptalands. Fjöldi þeirra sem
fór hafði ekki stigið upp í flugvél
og hvað þá í svona víking. Ég
man þegar breiðþotan kom
að flugstæðinu á Heathrow og
einhverjir sögðu: „Fer þessi
nokkurn tímann á loft,““ segir
hann og hlær. „Við vorum
þrjár vikur í túrnum í stífu
prógrammi og sungum annan
hvern dag. Sungum meira að
segja síðasta kvöldið á útihátíð
í Tel Aviv. Þetta var náttúrulega
rosalega magnað allt saman
en nú erum við alveg búnir að
taka kúvendingu í þessu, nú
syngjum við bara tvenna til
þrenna tónleika. Mennirnir eru
búnir að vinna vel allan veturinn
og þetta er hugsað sem umbun
fyrir það – þetta á bara að vera
gaman.“
Þá nefnir hann ógleymanlega
ferð Karlakórsins þegar hann tók
þátt í Heimssýningunni Expo
í Hannover í Þýskalandi árið
2000. Kórinn söng á svokölluðu
Plaza-torgi á sýningarsvæðinu,
stóru yfirtjölduðu torgi, þar
sem kórinn tók m.a. íslenska
þjóðsönginn og þann þýska
með herlúðrasveit í Hannover.
Söngur þeirra var svo sendur
beint út í þýska sjónvarpinu
þegar þeir komu fram fyrir fullu
húsi í tónleikahöll sýningar-
svæðisins. Stefán segir þá
upplifun einna eftirminnilegasta
úr starfi hans með kórnum.
„Óánægður
nemandi verður
aldrei góður“
Stefán hefur einnig starfað sem
kirkjuorganisti Glaumbæjar-
prestakalls og stýrir þar 40
manna tvískiptum kirkjukór.
Stefán ásamt Karlakórnum Heimi í Blönduóskirkju. MYND: KARLAKÓRINN HEIMIR
Kórinn hefur gefið frá sér tvo
geisladiska, Kertaljós (2013)
og Mín helgistund (2006),
og hefur farið nokkrar utan-
landsferðir sem voru ekki
síður ævintýralegar, m.a. til
Þýskalands og Luxemburg og
einnig á slóðir Vestur-Íslendinga
í Kanada. Þá hefur Stefán verið
með Álftagerðisbræðrum frá
upphafi, frá árinu 1985, og segir
hann alltaf mikið að gera hjá
þeim bræðrum en þeir komu
síðast fram í Hörpu þann 3. maí
sl. og sungu fyrir troðfullu húsi.
Stefán er sömuleiðis hluti af
Sönglagasveitinni svokölluðu
sem hefur staðið fyrir
Sönglögum í Sæluviku, sem er
árviss og sívinsæll viðburður
í lista- og menningarviku
Skagfirðinga. Nú síðast bætt-
ust Sönglög í aðventu við
viðburðardagskránna. Söng-
lagasveitin lék einnig undir
í leikverkinu Sveitapiltsins
draumur (eða bara martröð?)
í uppfærslu Leikfélags Hofsóss
sl. vor við afar góðar undirtektir
ásamt fleiru. Stefán segir
áform um viðburð í mótun
hjá sveitinni, inntur nánar út
í það, svarar hann sposkur
á svip að það komi í ljós
með haustinu. Með Stefáni
í Sönglagasveitinni er Einar
Þorvaldsson tónlistarkennari
við Tónlistarskóla Skagafjarðar
en þeir eru jafnframt í miklu
samstarfi innan tónlistarskólans.
„Það var hvalreki að fá hann
hingað til Skagafjarðar. Hann
er svo fjölhæfur og mikill
músíkant,“ segir Stefán. Þeir
hafa verið með samspil fyrir
nemendur tvisvar í viku
og er ætlunin að stórauka
samspil næsta vetur. „Þau hafa
svo gaman að því, þau bíða
eftir þessu,“ segir hann og
undirstrikar mikilvægi þess að
viðhalda ánægju nemandans
í tónlistarnámi og að gott
samband sé á milli nemanda og
kennara. „Óánægður nemandi
verður aldrei góður - hann
getur ekki orðið það. Þetta er
barn og það fer ekki upp á eigin
spýtur að berjast áfram ef það er
óánægt og kvíðið fyrir tímanum.
Ef maður heldur þessum þáttum
í lagi þá er von, annars er engin
von.“
Sem fyrr segir hefur Stefán
starfað hjá Tónlistarskóla
Skagafjarðar frá árinu 1984
en sem aðstoðarskólastjóri frá
árinu 1999. Nemendur Varma-
hlíðarskóla hafa ávallt skilað
sér vel í tónlistarkennslu en allt
að 100 nemendur af um 135
nemendum skólans hafa verið
í tónlist. Stefán er afar stoltur
og ánægður með þá aðsókn en
hann segist þó hafa áhyggjur
af fækkun barna í héraðinu.
„Þegar ég kem hingað úr
náminu voru nemendur Varma-
hlíðarskóla 170 talsins. Þá var
Steinsstaðaskóli enn starfandi
með um 50-60 nemendur,
Akraskóli með 30 og um 20
í Melsgili. Í dag er búið að
sameina alla þessa skóla en í
Varmahlíðarskóla eru 135 börn.
Þetta er tugprósenta fækkun,
það er rosalegt! Mér finnst vont
ef ráðamenn í þessu héraði,
sama frá hvaða fyrirtæki þeir
eru eða í sveitarstjórn, segja að
fyrirsjáanlegt sé að nemendum
í héraðinu muni fækka enn
frekar. Eigum við að sætta okkur
við það? Á ekkert að gera?“
spyr hann með áhyggjutón. „Ef
börnunum fækkar, þá er voðinn
vís.“
„Þetta er frá
forseta Íslands“
Talið berst að tónlistarlífi
Skagfirðinga og spyr blaða-
maður Stefán hvað hann hafi
að segja um það. „Það verður
aldrei betra en þeir sem standa
fyrir því, það er bara þannig
- og þar þurfum við að líta í
eigin barm. Þeir sem standa
fyrir tónlistarlífinu þurfa að
horfa á sín verk. Ég er nægilega
kappsamur til að horfa ekki á
hina fyrst. Fólk er tilbúið að vera
með en það þarf að vinna vel og
halda utan um það. Ég er alveg
viss um að það eru ekki mörg
svæði sem eru jafn virk, en þetta
er vinna.“
Stefán nefnir tvö atriði
sem hann myndi gjarnan vilja
sjá í Skagafirði, annars vegar
lúðrasveit. „Hún þyrfti ekki að
vera stór. Það væri nóg ef það
væri blásarasveit, með um sjö til
átta manns til að byrja með, svo
væri hægt að taka inn einn á ári
eða svo.“ Hitt atriðið sem hann
nefnir er hugsjón sem hann
hefur gengið með í maganum
frá því að Miðgarði var breytt
í Menningarhús, en það er
stofnun lítillar hljómsveitar og
leikhóps við húsið. „En það væri
vandasamt verkefni sem fólk
þyrfti að taka sig saman um að
vinna. Þess vegna þyrfti að vera
mjög fjölbreytt prógramm, því
ekki er margt fólk í héraðinu
og það er alltaf sama fólkið sem
sækir viðburðina.“ Hann segir
að þá væri tilvalið að geta boðið
listafólki upp á undirleik eða
leikhóp til að stíga inn ef þess er
óskað.
Blaðamaður spyr út í þann
mikla heiður sem Stefáni
hlotnaðist þann 17. júní
síðastliðinn þegar forseti Íslands
sæmdi hann fálkaorðu. Stefán
var staddur á Krít þegar hann
fékk boðið á Bessastaði. „Ég
svaraði ekki alltaf símann en
með mér var mjög athugull
maður sem fletti upp númerinu.
Hann sagði svo: „Heyrðu, þetta
er forsetaembættið.“ „Hvaða
vitleysa er þetta í þér,“ sagði ég.
Ég svaraði svo þegar síminn
hringdi aftur, þá sagði rödd í
símann: „Þetta er frá forseta
Íslands,“ rifjar hann upp og
hlær. „Ég var náttúrulega mjög
hissa á þessu. Sérstaklega þegar
það kom fram í ræðu forseta að
fjölmargir hefðu verið tilnefndir.
Þá fór ég að hugsa hvað þetta
væri skrítið, ég bjóst alls ekki við
þessu,“ bætir hann við.
Að lokum er við hæfi að
spyrja hvað standi uppúr
á löngum starfsferli í þágu
tónlistarinnar? „Ég held ég
verði að segja að það sé gott
gengi Karlakórsins Heimis sem
er engu líkt. Þessi vegferð er
miklu meiri en ég hefði getað
búist við. Það þarf einhvern til
að knýja þetta áfram en það er
svo magnað hvað þessir karlar
hafa nennt að stússa með mér í
þessu. Sérstaklega þegar maður
er á kantinum núna og horfir
yfir,“ svarar Stefán en hann
hefur verið í veikindaleyfi í
vetur á meðan hann hefur
glímt við krabbamein. Hann
segist ekki vera búinn að gera
upp við sig hvort hann muni
stýra kórnum á ný næsta
vetur en stefnir á að fara með
karlakórnum á Reykholtshátíð
í lok júlímánaðar, þá ætli hann
að vera búinn að taka ákvörðun.
Stefán segir orð prests nokkurs,
sem hann heyrði predika í messu
í útvarpinu fyrir um hálfum
mánuði lýsa hug sínum vel. „Sá
sem er að plægja og horfir alltaf
aftur, hann plægir aldrei beint
- sá sem ætlar að plægja beint
verður að horfa fram.“
Tónlistarkennararnir og músíkantarnir Einar Þorvaldsson
og Stefán eru í miklu samstarfi. MYND: BÞ
Frá Bessastöðum. Forseti, forsetafrú, Einar Jón Ólafsson, Aron Björnsson, Þórunn H.
Sveinbjörnsdóttir, Jóhann Sigurjónsson, Jón Egill Egilsson, Stefán Reynir Gíslason,
Inga Þórunn Halldórsdóttir, Egill Ólafsson og Kristín Jóhannesdóttir, Margrét Lísa
Steingrímsdóttir og Ragnhildur Arnljótsdóttir. MYND: FORSETI.IS