Feykir - 03.03.2016, Blaðsíða 4

4 09/2016
Með hugflæði hreinu og spöku
Jón Helgason orti ljóð
til höfundar Hungurvöku
og hugvekjan sú er góð.
Svo margt fer frá hönd til handar,
að halda þarf trúan vörð.
En hugur sem verk sitt vandar
er vitni um líf á jörð.
Þó gamlir til foldar falli
þá fyrnist ei unnin dáð,
ef svarað er sannleiks kalli
og sagan þar áfram skráð.
Því einn við af öðrum tekur
og áfram í málin fer,
og sporin þar spakur rekur
uns spurningum svarað er.
Og þannig má gátur greiða
og gera það efni ljóst,
á fræðsluvakt færra leiða,
sem fyllir og vekur brjóst.
Því nauðsyn er sterk að næra
það nýja með gildisbrag
sem kýs af því liðna að læra
með lifandi krafti í dag.
Þó margur sé horfinn héðan,
Jón Helgason látinn sé,
þá bregst ekki að bjart er meðan
við búum við þjóðleg vé.
Þá áfram mun unnt að skrifa
á íslensku lífsins mál.
Þá bregst ekki að ljósin lifa
sem lýsa okkar þjóðarsál !
Rúnar Kristjánsson
Frá hönd til handar
AÐSENT RÚNAR KRISTJÁNSSON
„Eitthvað hef ég gert rétt“
Eins og fyrri greinin endaði á
þá hef ég mikinn áhuga á
andrúmsloftinu sem ríkir á
vinnustaðnum mínum, því
það er ólíkt flestu sem ég hef
kynnst. Titill þessa pistils
kemur
einnig úr
stöðuupp-
færslu frá
mér, en þá
var ég að
fagna því
að
uppáhalds
Serbinn
minn í vinnunni sagði „kona
gera“ en ekki „stelpa gera“
eins og hann hafði gert til að
byrja með. Dró ég þá ályktun
að ég væri greinilega búin að
gera eitthvað rétt og hækka í
áliti hjá honum. Ég ætla þó að
kryfja tvö atriði áður en ég fer
út í þessa fjölþjóðlegu súpu
sem er í vinnunni.
Til að byrja með er það stétta-
skiptingin á vinnustaðnum,
sem mér finnst afskaplega
athyglisvert fyrirbæri. Verk-
stjórarnir eru aðgreindir frá
öðrum með rauð hárnet, á
meðan aðrir hafa blá, græn eða
hvít. Þrátt fyrir það er oft og
tíðum lítill munur á verkum
þeirra og annarra starfsmanna.
Stuttu fyrir jól ræddi ég við
rúmenskan mann sem vann
með okkur. Hann hrósaði
staðnum í bak og fyrir því
yfirmennirnir settu sig ekki á
háan stall. Ef ekki væri fyrir
litamismuninn á hárnetunum
væri oft ómögulegt að segja til
um hverjir væru yfirmennirnir.
Svo er það kímnigáfan og
húmorinn sem fer út fyrir öll
siðferðisleg mörk. Því miður get
ég ekki komið með nein
almennileg dæmi því þá yrði
þessi grein bönnuð innan 18
ára. Það var rætt í náminu mínu
að fólk innan heilbrigðisgeir-
ans ætti það til að hafa mjög
svartan húmor sem virkaði sem
nokkurs konar spennulosun.
Að sjálfsögðu eru allir 150
starfsmennirnir hjá Kjötafurða-
stöðinni undir miklu álagi á
sláturtíðinni sjálfri, en ég skil
ekki af hverju þessar 20 hræður
sem verða eftir halda áfram með
þessa grófu, svörtu og kyn-
ferðislegu brandara sem fara út
fyrir öll velsæmismörk. (Nú bið
ég lesandann um að misskilja
ekki, ég tek heilshugar þátt í
þessu).
Að lokum ber að minnast á
allra þjóða kvikindin sem eru
samankomin í suðupotti þarna
yfir vertíðina. Ég veit ekki einu
sinni hve mörg þjóðarbrot voru
þarna, gróf talning segir um tíu.
Í matsalnum var ómeðvituð
skipting þar sem fólk hópaði sig
saman eftir tungumálakunn-
áttu. Það sem kom mér þó mest
á óvart var hver lítið var um
leiðinlega og ofnotuða „Pól-
verja-brandara“. Þrátt fyrir að
húmorinn hjá öllum væri mjög
óheflaður vottaði aldrei fyrir
einhverri fyrirlitningu í garð
annarra starfsmanna. Nú ræddi
ég þetta reyndar lítið við aðra en
Íslendingana og get því engan
veginn alhæft þetta yfir á alla,
en að sjálfsögðu vil ég trúa því
besta upp á fólk þar til annað
kemur í ljós. Þessi fjölþjóðleiki
olli reyndar stundum örlitlum
samskiptaörðugleikum. Nema
þegar kom að blótsyrðum, þau
misskiljast sjaldnast. Ef þennan
vinnustað vantar einhverntíma
gott slagorð vil ég óhikað stinga
upp á „shipko, kurva!“* sem
mætti þýða frá pólsku yfir á
íslensku sem „flýttu þér,
fjandinn hafi það!“ Þessi tvö orð
ómuðu um allt yfir vertíðina,
burtséð frá upprunalandi þess
sem notaði það. Það var þó
stundum áberandi menningar-
munur þegar kom að sam-
skiptum kynjanna en það er efni
í heila grein í viðbót.
Eins og hefur áður komið
fram þá var ég ráðin í
heimtökuna, s.s. átti ég ekki að
vera lengur en rétt yfir vertíðina.
Þegar henni lauk var ég þó
beðin um að vera örlítið lengur,
koma síðustu kössunum út og
svona. Þegar það var afstaðið
var ég spurð hvort ég yrði ekki
bara áfram. Aftur dró ég þá
ályktun að eitthvað hlyti ég að
hafa gert rétt fyrst þau vildu
halda mér. Þessi lengda viðvera
mín leiddi reyndar til heljar-
innar hringavitleysu vegna hús-
næðis þar til indæl skagfirsk
fjölskylda sá aumur á mér og
tók mig í fóstur. Nú er ég
reyndar farin að vera undir
pressu frá vinum og vanda-
mönnum um að finna mér
skagfirskan gæðing, sem ég skil
þó ekki alveg því ég er ekkert
sérlega mikil hestamanneskja.
*skrifað eins og mér heyrist það
vera borið fram.
Guðlaug Guðmunda Ingibjörg
Bergsveinsdóttir
AÐSENT GUÐLAUG GUÐMUNDA INGIBJÖRG BERGSVEINSDÓTTIR SKRIFAR
Vinna er hafin við varnargarð fyrir smábátahöfnina á Sauðárkróki og er það Vélaþjónustan í
Messuholti sem vinnur verkið. „Fyrstu hlössin eru að fara út núna,“ sagði Einar E. Gíslason
hafnarvörður þegar Feykir heyrði í honum á þriðjudag.
Vikuna 21.-27. febrúar var tæpum 44 tonnum landað á Skagaströnd og rúmum 283 tonnum
á Sauðárkróki. Engu var landað á Hofsósi Hvammstanga. Alls gera þetta um 327 tonn á Norður-
landi vestra. /KSE
Aflatölur 21. -27. febrúar á Norðurlandi vestra
Vinna hafin við varnargarð
SKIP/BÁTUR VEIÐARFÆRI KG SKIP/BÁTUR VEIÐARFÆRI KG
SKAGASTRÖND
Alda HU 112 Landb. lína 11.528
Bogga í Vík HU 6 Landb. lína 5.185
Dagrún HU 121 Þorskanet 10.056
Gulltoppur Gk 24 Landb. lína 11.767
Ólafur Magn. HU 54 Þorskanet 2.528
Sæfari HU 200 200 Landb. lína 2.729
Alls á Skagaströnd 43.793
SAUÐÁRKRÓKUR
Hafborg SK 54 2.645
Klakkur SK 5 129.581
Málmey SK 1 150.421
Vinur SK 22 434
Alls á Sauðárkróki 283.081
Spornað við svartri
atvinnustarfsemi
Stéttarfélögin í átaksaðgerðum
Svört atvinnustarfsemi hefur
verið mjög í umræðunni að
undanförnu og eru stéttarfélög
nú í átaksaðgerðum til að
sporna við henni. Slíkt eftirlit
hefur raunar verið viðhaft um
árabil, en að sögn Þórarins G.
Sverrissonar, formanns
Öldunnar stéttarfélags í
Skagafirði, er nú verið að
„girða sig í brók“ og taka þetta
fastari tökum.
Segir hann að eftirlit af þessu
tagi hafi tíðkast um árabil en
oft orðið útundan þar sem það
sé í mörg horn að líta hjá
stéttarfélögunum. Nú sé hins
vegar í undirbúningi þátttaka í
átaki í þeim efnum. Hluti af því
eftirliti sé að fara á vinnustaði
og kanna hvort starfsfólk sé
með atvinnuleyfi hérlendis og
svokölluð vinnustaðaskírteini
meðferðis.
Í auglýsingu frá stéttar-
félaginu Samstöðu sem birt var í
síðasta tölublaði Sjónaukans í
Vestur-Húnavatnssýslu kemur
fram að stéttarfélög um allt land
vinni nú að því að uppræta
ólöglega sjálfboðastarfsemi. Slík
störf í efnahagslegum tilgangi
séu lögbrot og teljist félagsleg
undirboð á vinnumarkaði og
það verði ekki liðið af hálfu
verkalýðshreyfingarinnar. /KSE