Alþýðublaðið - 06.02.1925, Blaðsíða 3

XLÞYÐUBEÁÐIÐ
" I
Lejnimakk
r,m stjórnnrskiftl.
Menn vlta, að Alþingi er nú
svo skipað, »ð i þvi eru 42 menn
í fjórum flokkum. 20 eru í íhalds-
flokknum (nr. 1), sem heldur uppl
ftjó n þeirra Jonanna og Magn-
úsar; 15 eru f »Fram«óknar<-
flokknum (íhaldsflokki nr. 2),
som hefir stjórnarandstöðuna; 6
eru í >Sjálrstæðis<-flokknum
(ihaldsflokkl nr. 3), ssm er eins
konar viðnámskoddi (Stödpude)
miili aðaíflokkanna, eg elnn 1
Aiþýðuflekki (jafnaðarmaður).
Msnn vita lika, að ríkisstjórnin
er í minnl hlnta í þinginu, nema
hún njóti hÍuti»ysis*tuðnÍDgs frá
>Sjaifstæð)8<-mönnum. E>ví var
komið í krlng moð þvi að stinga
sinni ögninni að hverjum. Sig-
uiður varð bankastjóri mót-
spyrnulaust, Hjörtur endurskoð-
unarmaður landsreikningi*; Bjarni
hé!t háskóbkennarastarfi í latinu
o komst i b-Dkaráð til 12 ára;
B 'oedikt semur AlþÍDtflssöguna,
Ma«nús varð að visu út uodan,
at þvi að hann var að hugsa
um ráðherratign. en Klemenz
flrysraði Jakob frá með >eft!rlits-
dýrs<-stöðunDÍ. Alt þetta varð
Jón Þorláksson að I4ta sér iynda
Oif í ofanAlají -eð verða undir
ráðherra þeirra Jóns og Magn-
úsar, sem hánn fordæmdi tyrir
hirðulauslega íjármálastjórn —
>Ólafur Þórðarson< vfldi hafa
þatta avona.
En >ekki er ián lengur en léð
er<, og svo er með þennan
hlutleysisstuðning >Sjálfstæðia<-
manna. Þegar á >rikislögregl-
una< sást hjá Jóni Magn., —
Magn. Guðm. var allur orðinn
sildarm&lugur og Jón ÞorL sezt-
ur á búnaðarlánadeildioa hans
Tryggva, fór sjálistæddu hlut
leyslngjunum að eymast undlr
stjórninni, og jafnframt sá hinn
fhaldsflokkurinn (>Tíma<-menn)
sér leik á borði að krækja i
völdin, ct >Sjálfstseðis<-mennirnir
gætu strokið úr vlistinni; Jakob
var lausamaður og fer vistferlum.
>Tíminn< fór að tala virðulegá
um Svein Björnsson, og ráðgwrt
var að gera annaðhvort hann
eða Bjarna að dóms- eða menta-
málaráðherra (®ttlr þvi hvor yrði),
Klemenz að forsætis- og fjár-
mála-ráðherra og Jónas eða
Tryggva að samgöngu- eða at-
vinnumála-ráðherra (eftir því hvor
yrði). >SjáltstæðismönDum< hló
hugur við. Nýr markaður — nýtt
verð. Fram undan voru stjórnar-
sklftl.
Nú er að segja frá rikiastjórn
ihafdslns nr. 1. Þ*r var ljótt út-
llt. Ráðherrarnir tortryggðu hver
annan. Hana graip hrollur við
taili. Jón Kj. afsagður, Sigurjón
feigur, Arni ótryggur, og þá
voru eftir 17 — moð ráðherr-
nnum sjálíum, sem alt af eru
ótrygglr. Það var ekkl efniiegt.
Papplr alls konar,
Pappírspokar.
.Kaupið þar, s®m ódýrast eri
Hevlul Clausen,
Síml 89.;
ÚtbroiSiS AlþýSublaðiS
hvai’ mh þ.ð eruð 09
hwert 00111 þlð ffarið!
Þeir lásu slnn »reyfarann< hvér
til að svaía sálinnl, og alt f elnu
datt þeim greindasta ráð í hug,
en það vSr lika smellið: Ef
>Tfma< menn voguðu að kotna
fram með vantraust&yfiriýsingu
og >Sjáif$tæðis<-menn hugsuðu
sér að ljá þeim iið, þá skyldi
stjórnin rjúfa þing og sitja til
nýs þings. Að minsta kostl máttl
hóta þesau, því að jafnt og að
drepa sig myndu >SjáUstæðis<-
menn þora að iára i kosningar
— og raunar enginn nema Ai-
þýðuflokkamaðurinn.
Þetta var iátið berast til sam-
særismanna, og það hreif. Nú
voru allar nkýjaborgir hsnda nýrrl
stjórn >SjáUstæðis<- og >Tfma<-
manna hiundar að þessu sinni,
— þó að Tryggvl skrifaði f eigin
persónu um búnaðarlánadeiidina.
Vantraustsyfírlýsingin var lögð
á hiliuna 1 bili.
Svo fór um sjófetð þá.
Edgar Bice Burroughc Vlltl Tanan.
samstarf. Ef þau kynnu þa6, myndi enginn maður stiga
fæti á afrikska grund. En get ég hjálpaö ykkur? Viljið
þið vita, hvar nokkrar vélbyssur eru faldar?"
Það vildu þeir vist, og bráðlega hafði Tarzan merkt
A kortinu við þrjár byssur, sem höföu valdið Bretum
óþæginda. „Hér er herinn veikur,“ mælti Tarzan og
benti á stað á kortinu. „Þar eru svertingjar, en hvltir
menn stýra vélbyssunum framan við þá. Ef — Bíðum
við! Mér dettur ráð í hug Þið getið fylt skotgröf þessa
með ykkar mönnum og hreinsað til hægra megin við
ykkur með vólbyssum þeirra.*
Capell brosti og hristi höfuðið. „Það er hægra sagt
en gert,“ sagði hann,
„Það er mór létt verk,“ svaraði apamaöurinn. „Ég
get rutt þessa skotgröf skotlaust. Ég hefl ferðast um
skóginn; — óg þekki skógarbúa — bæði Gomangana
0g aðra. Búist við mór aðra nótt,“ og hann bjóst á
brott.
„Biddu," sagði hershöfðinginn. „Ég l«t foringja fylgja
þér út fyrir verðina.“
Tarzan brosti og fór. Þegar hann var að fara, mætti
hann lágum manni 1 foringjafrakka. Kraganum var flett
upp, og húfuskygnið skýldi enninu. Elduriun varpaði
bjarma á andlitið um leið 0g Tarzan fór hjá, og fanst
honum hann kannast við það. Hann hólt, að þar væri
einhver herforingi, sem hann kannaðist við frá Lund-
únum, 0g gaf honum ekki frekari gaum, heldur hólt
leiðar sinnar og komst óhindraður gegnum varðlinur
hersins.
Hann hélt áfram nær alla nóttina eftir Kilimanjaro-
f jallinu og i þá átt, er hann hugðist flnna það, er hann
leitaði að. Þrem stundum fyrir dögun sagði nef hans
honum, að einhvers staðar 1 nánd myndi hann finna
ákvörðunarstaðinn. Þá fór hann upp i tré og fekk sér
blund.
HHHHHHfflBJHHHHHHHHHBÍ
KommfiDistaávarpið
fæst á afgse-iðslu Alþýðubiadslns.
HHHHHHHHHHHHHEHHHH