Feykir - 03.06.2010, Side 9

21/2010 Feykir 9
Í kjólinn fyrir sjómannadaginn
Gjörsamlega búnar
að rústa þessu
Stöllurnar Margrét Viðarsdóttir,
Ragnhildur Þórðardóttir og Guðrún
Astrid Elvarsdóttir eru sjómannsgellur
en makar þeirra eru allir sjómenn á
Málmey SK 1. Pörin þrjú ákváðu síðast
þegar strákarnir fóru á sjó að skella sér
í keppni milli para um hver gæti
massað sig betur upp áður en þeir
kæmu í land á ný.
Herramennirnir þrír heita; Rögnvaldur
Ingi Ólafsson, Snæbjörn Hólm Björns-
son og Björgvin Benediktsson og hafa
þeir strákar tekið svo hart á því úti á sjó
að þeir voru farnir að ræða það sín á
milli að grilla folöldin hennar Guðrúnar
þegar þeir kæmu í land.
En hvað kom til að spengilegar konur
fóru í keppni til að ná af sér kílóum?
-Við viljum meina að þeir strákarnir hafi
búið þetta til gagngert til þess að við
litum betur út í kjólunum á
sjómannaárshátíðinni, segja stelpurnar
og hlæja dátt.
Og í hverju er prógrammið svo fólgið?
–Bara bætt mataræði, hreyfing og
breyttur lífstíll og að stinna sig aðeins
upp, en aðalmarkmiðið verður að geta
lagt þá í sjómanni, segir stelpurnar og
hlæja. - Og komast aftur í fötin, ég held
að Röggi sjóði fötin mín þegar hann er í
landi, segir Magga –Alla vega minnka
fötin mín alltaf, bætir hún við.
Hvernig gengur strákunum? –Heyrðu
þeir fá hamborgara í morgunmat, egg og
beikon, kokkurinn er á launum hjá
okkur enda erum við í harðri keppni við
þá, skvísurnar á móti körlunum.
Hvað er í verðlaun? –Það er bara
misjafnt, við erum að spá í að fara fram á
10% af laununum þeirra þennan túrinn
í einkaneyslu, það er svona ein góð
hugmynd sem á eftir að útfæra aðeins
betur, segja þær stöllur og skella upp úr.
Hvernig er að vera sjómannsfrú?
–Einmanalegt, segir Guðrún Astrid. -En
þetta kemst upp í vana, maður er orðinn
svo vanur þessu, vont en það venst, bætir
Ragnhildur við.
-Síðan erum við alltaf eins og nýtrúlofuð
þegar þeir koma í land, það er rosalega
gaman að fá þá heim, segir Magga.
Stelpurnar eru sammála um að til
þess að vera sjómannsfrú þurfi að vera
hægt að bjarga sér, kunna allt og geta allt,
enda hafi þær engan til þess að setja á
borvélina þegar á þurfi að halda.
Eruð þið aldrei hræddar um þá? –Jú,
auðvitað er maður það stundum. Maður
reynir samt að hugsa ekki um það.
Vinnan er auðvitað hættuleg, sjálf fór ég
á sjóinn á undan Rögga til að tékka
miðin, segir Magga. –Það vantaði messa
á Málmeyna og mig vantaði vinnu í
mánuð svo ég skellti mér einn túr, bætir
hún við.
Guðrún Astrid sem er frá Súðavík
hefur líka skellt sér á sjó þegar hún bjó
fyrir vestan. –Ég fór á Guðrúnu Hlín frá
Patró en dallurinn var á Ísafirði svo
þaðan fór ég. Ég ætlaði að græða peninga
en endaði bara með trygginguna þar
sem engin veiði var túrinn þann. Ég lét
þetta duga.
Hvað á síðan að gera í tilefni að
sjómannadeginum? –Við ætlum á
árshátíð og hafa gaman sem er svona
hápunkturinn en fyrr um daginn verður
kíkt á bryggjuna með börnin, segja þær
Guðrún og Magga en Ragnhildur ætlar
að hafa það rólegra og fara út að borða
með bóndanum og nokkrum öðrum
pörum.
Eruð þið búnar að ná góðum árangri?
–Já, bara ótrúlega góðum árangri. Gjör-
samlega búnar að rústa þessu, segja
stelpurnar kokhraustar að lokum.