Feykir - 14.04.2011, Síða 6

6 Feykir 15/2011
Þann 1. maí næstkomandi
verður frumsýnd í Miðgarði
í Varmahlíð, uppfærsla
á Óperudraugnum eftir
Andrew Lloyd Webber en
um samstarfsverkefni
Draumaradda norðursins og
Óperu Skagafjarðar er að ræða.
Ópera Skagafjarðar hefur vakið
mikla athygli fyrir dirfsku og
dug þar sem hún hefur sett
upp í Skagafirði og sýnt La
Traviata og Rigoletto, tvær af
þekktustu og erfiðustu óperum
sögunnar og gert það með
miklum sóma. Alexandra setti
upp í samstarfi við aðra tvær
stuttar óperur haustið 2009
sem voru síðan tilnefndar til
áhorfendaverðlauna Grímunnar.
Draumaraddir norðursins hafa
verið starfræktar í tvö ár og
hafa þegar vakið athygli fyrir
sönggæði, skemmtilegt lagaval
og almennan metnað í verki.
Alexandra Chernyshova hefur
verið aðaldriffjöðrin í Óperu
Skagafjarðar og Draumaradda
norðursins og hefur tekist
að innleiða nýjar víddir í
tónlistarflóru á Norðurlandi
vestra. Leikkonan Guðrún
Ásmundsdóttir hefur verið
Alexöndru innanhandar með
leikstjórn og uppsetningum
óperanna og verður hún einnig
leikstjóri í Óperudraugnum.
Blaðamaður hitti þær stöllur
fyrir stuttu og spurði þær
út í verkið, samstarfið og
framtíðina.
Sagan um óperudrauginn
gerist í Parísaróperunni um
síðustu aldamót og varð til
þegar höfundur heyrði sögur
um ógnvænlegan draug þar
á bæ og dauðsföll sem tilvist
hans voru tengd. Þá varð til
sagan um Óperudrauginn með
andlitsgrímuna, valdabaráttu
hans og forráðamanna
óperuhússins og samband hans
við unga og glæsilega söngkonu,
sem lengi vel naut ekki hylli sem
skyldi. Óperudraugurinn er
skemmtileg saga um ástir, harm,
spennu og glens í einhverju
glæsilegasta óperuhúsi veraldar.
-Við erum ákveðnar í því að
koma upp góðri sýningu á
Phantom of the Opera vegna
þess að við erum með svo gott
fólk með okkur sem Alexandra
hefur þjálfað upp, í langan tíma,
og hefur verið með okkur í fyrri
sýningum, bæði aðalsöngvara
og Draumaraddirnar, segir
Guðrún. –Og svo fengum við
þessa hugmynd því það er
ekkert glæsilegt að setja upp
Phantom of the Opera fyrir
svo lítið fjármagn sem raun
ber vitni, en Alexöndru finnst
allt vera hægt og smitar okkur
hin, heldur Guðrún áfram en
leikgerðin er örlítið frábrugðin
þeirri sem stóru óperuhúsin
eru fær um að gera. -Alexandra
bað mig að koma og hjálpa til,
en ég segi hjálpa til, því ég lít svo
á að við séum báðar leikstjórar.
Ég sagði við hana, ertu vitlaus,
Phantom of the Opera? Heil
kristalsljósakróna sem fellur úr
loftinu meðal annars, og það
eru ótrúlegustu leiktjöld sem
hægt er að hugsa sér. Jú, jú, við
getum þetta segir Alexandra
við mig og þá fengum við þá
hugmynd að óperan myndi
gerast upp á háalofti á Coven
garden þar sem fyrir 200 árum
var leikin óperan Hannibal og
það eru litlar stelpur sem að
klifra upp á háaloft og koma
inn á þennan ógeðslega stað,
því það er 200 ára gamalt ryk
út um allt á loftinu. Og á miðju
sviðinu er hrúga þar sem
ljósakrónan liggur mölbrotin,
þar sem hún brotnaði fyrir
200 árum síðan. Þar er kona að
grúska í þessu gamla dóti og svo
birtast auðvitað draugarnir og
þarna er leikin Phantom of the
Opera. Þarna verður sögð þessi
200 ára gamla saga á háaloftinu
og auðvitað byrjar þessi gamla
ljósakróna að skína yfir allan
salinn, segir Guðrún og andlitið
verður dularfullt þegar hún
hugsar um. –Við erum búin
að fá glæsilega leikkonu í lið
með okkur, hana Margréti
Ákadóttur, en hún verður
konan sem er að þvælast þarna
og leitar að hlutum og segir
söguna litlu Draumaröddunum,
sem komnar eru skjálfandi upp
á háaloft á Coven garden, og
svo lifnar allt. Þannig hugsum
við þetta segir Guðrún og ekki
er annað hægt en að ferðast
með henni í huganum upp
á háaloftið og hrífast með.
Alexandra segir að vegna þess
að þær duttu niður á þessa
lausn sé hægt að segja söguna
eins og hún er. –Þetta er okkar
saga af óperudraugnum en allir
söngvarnir eru til staðar eins og
í venjulegri uppfærslu. En þessi
saga gerist bara 200 árum síðar
og allir draugarnir lifna við.
Við erum náttúrulega ekki með
eins viðamikla leikmuni eða
leiktjöld og gerist í óperuhúsum
í London eða annarsstaðar þar
sem nægt fjármagn er til. Það
yrði bara kjánalegt að reyna
það, segir Alexandra og Guðrún
tekur undir það og segir að
svona sé þetta mögulegt.
Unnið hefur verið hörðum
höndum undanfarnar vikur
að því að æfa fyrir verkið og
frumsýnt verður 1. maí í upphafi
Sæluviku Skagfirðinga, upp á
háalofti á Coven garden. Alls
verða um sextíu manns sem
koma að uppfærslunni þ.á.m.
átta einsöngvarar þau Michael J.
Clarke, Alexandra Chernyshova,
Ívar Helgason, Dagrún Ísabella
Leifsdóttir, Snorri Snorrason,
Gunnar Björn Jónsson, Sonja
Hafsteinsdóttir og Inga Margrét
Jónsdóttir. Þá verða kórar
Draumaradda norðursins og
Óperu Skagafjarðar fjölmennir,
fjórir hljóðfæraleikarar – Risto
Laur sem leikur á hljómborð,
Kaldo Kiis á básúnuna, Rodrigo
Lopez á trommur og Matti
Saarinen á gítar. Meðleikarar
Margrétar Ákadóttur eru
Helgi Thorarensen og Kristín
Lundberg. Þátttakendur koma
víða að þó flestir séu þeir á
Norðurlandi vestra og Eyjafirði,
það er því heljarinnar verkefni
að halda þessu öllu saman og
gera það vel um leið.
-Við erum með litla hljómsveit
sem ég kalla kammersveit,
mikla snillinga. Risto og
Kaldo eru frá Eistlandi en hafa
dvalið hér á Íslandi. Kaldo er
tónlistarskólastjóri á Dalvík og
svo er Rodrigo frá Brasilíu og
Matti Saarinen frá Finnlandi,
svo við erum með alþjóðlega
hljómsveit, segir Alexandra
brosandi. -Þessir fjórir hljóma
eins og stórsveit en það verður
nokkurskonar popp-rokk
fílingur í undirspilinu þó
söngurinn verði klassískur.
Þetta verður mjög spennandi
blanda, segir Alexandra og
Guðrún bætir við að þetta verði
alveg æði.
Að setja upp óperu í Skagafirði
er mikið þrekvirki, viðamikil
vinna og flókin og kostar
mikið fé. Alexandra segir að
óperuverkefnin hafi verið
fjármögnuð með styrkjum
og miðasölu, og styrkur hafi
fengist frá Menningarráði NV
að upphæð kr. 1200 þúsund en
aðrir styrkir hafi ekki fengist og
verður því að duga.
Draugar lifna við á
sviðinu í Miðgarði
Ópera Skagafjarðar
Alexandra og Michael í miklum söngham.
Þær eru góðar vinkonur , Guðrún og Alexandra.
Snorri, Dagrún Ísabella, Inga Margrét, Ópera Skagafjarðar og Draumaraddirnar.