Stjarnan - 01.07.1920, Blaðsíða 7

STJARNAN
103
fremur rólegt hjá okkur. J>að eru erf-
iðir tím.ar og við höfum mætt mikilli
mótspyrnu . pað er margt sem gierir
okkur huglausa. ]>aö getur vel skeð áð
útlitið breytist eftir fáeina mánuði, en
við geturn ekki séð hvernig að við >get-
um gert neina tilraun núna. Gerðu svo
vel að ganga inn fyrir.”
“Hinn ókunni gekk inn í herbergið,
sem hönd umsjónarmannsins benti á.
Að lokum kom gömul kona inn, sem
tók sér sæti eins langt burt írá hinum
ókunna og hægt var að komast. Eftir
ofurlitla istund komu tvær konur inn.
par næst komu fáeinar ungar stúlkur
flögrandi inn, og stungu þær höfðum
sínum saman og skellihlógu, en þögn-
uðu eftir dálítinn tíma. Fatlaður mað-
ur kom inn og tók sér sæti bak við ofn-
inn. Svo eftir dálitla stund komu fá-
einar konur inn og gerðu þær ekki all-
lítinn hávaða. Ein þeirra dró með sér
lítinn dreng :sem ógjarnan fylgdi henni
Maður í verkamannafötum kom inn og
fékk sér sæti. Svo eftir góða stund
kom maður í svörtum búningi inn og
gekk yfir gólfið á tánum og tók sér
sæti bak við alt hitt fólkið. Aðrir komu
og íiið lokum voru tuttugu og þrjár
manneskjur saman komnar eða réttara
sagt á víð og dreif um alt herbergið.
pað leit úr eins og þetta fólk hefði
stofnað lífi sínu í hættu með því að
koma þangað. pað var eins og það væri
hálf hrætt um sig. pað, að það leit svo
oft á klukkuna, að það hlustaði svo vel
ef fótatak heyrðist á gangstéttinni fyr-
ir utan og bve fljótt það alt sneri sér í
sætinu í hvert skifti sem einihver kom
inn í herbergið, kom manni til að í-
mynda sér að þetta væri einhver ölög-
lcg leynisamkoma.
“Hinn ókunni gekk þegjandi út og
cnginn bannaði honum það. Og í birt-
unni frá hinum af vindi skeknu götu-
ljósuim leit hann við og við á listann í
bæklingnum og gekk svo til að leita
uppi hina vinina, sem ekki höfðu kom-
ið á bænasamkomuna. Hann fann þrjá
þeirra á einu götuhorni, þar sem þeir
ræddu pólitík þeirrar stjórnar, er þeir
lifðu undir. Sjö menn voru fundnir í
einihverju félagshúsi, þar sem þeir voru
áð lesa, skeggræða og reykja úr píp-
um sínum. Kringum tug manna fann
hann á opinberri skemtisamkomu.
Hann fann fáeina verzlunarmenn í búð
um sínum, þar sem þeir biðu eftir sein-
um viðskiftavinum, og sex menn fann
hann á heimili, þar sem þeir sýndu
dugnað sinn í spilamensku. Sumir
eyddu tímanum í húsum nágranna
sinna með tómu tali um ástandið í
mannfélaginu. Margir sátu heima hjá
sér; sumir of lúnir til að fara út, af
því að þeir voru búnir að vera úti all-
an daginn og gerðu ráð fyrir að fara
út á morgun líka, og sumir gerðu ekki
neitt og voru þreyttir og leiðir af því.
Sumir voru lasnir og fáeinir hjúkruðu
þeim. Sumir reyndu áð lækna höfuð-
verk sinn með því að lesa nýútkomna
skáldsögu. Svo eftir að hafa leitað alt
kveldið fann hann að lokum öll 500.
Tuttugu og þrjú voru á samkomustaðn
um og 477 hingað oig þangað um alla
borgina, þar sem þeir eyddu tímanum í
iðjuleysi og andvaraleysi—í sannleika
var útlitið ískyggiilegt fyrir þá, sem
ætluðu að koma stjórnarbyltingu af
stað.
“Og hvað á nú þessi fornsaga að
þýða?” spyrð þú.
“0, ekki mikið. Qg ekki er hún svo
mjög forn heldur! pað var bara Jesús
Kristur, sem kom inn á bamasamkomu