Stjarnan - 01.03.1923, Blaðsíða 2

34
STJARNAJNi
SPURNINGA-KASSINN
Kæri ritstjóri Stjörnunnar! Viltu gjöra svo vel aS útskýra fyrir okkur
kenningu ritningarinnar um þústtnáraríkiS ? Mun þaS verSa á jörSinni eöa á
himnum upp?
Bndurkomci Krists Uin nýja Jerásalem stígur' niður
Upprisa heilagra af himni.
Hinir óguðlegu farast Hinir óguðlegu rísa upp
Hinir heilögu fara mcð Satan verður leystur
Kristi til himins. * Hinn annar dauði.
Timabil kristninnar
Þúsund árin (Jörðin í eyði)
Nýja jörSin.
DýrSlegur verSur dagurinn þegar
Ivristur ’kemur aftur, til aS sækja sitt
bíSandi fólk. ÁSur en hann fór, gaf
hann jlærisveinum sínum þetta fyrir-
heit:
“Eg fer burt til aS tilbúa ySur staS,
og þegar eg er burtfarinn, og hefi til-
búiS ySur staS, ÞÁ MUN EG KOMA
aftur og taka ydur til
MjíN, SVO AÐ ÞÉR SÉUÐ ÞAR
SEM EG ER.” Jóh. 14:3. OrS Krists
eru áreiSanleg og- sönn. En sá dag-
ur verSur dagur sorgar og hörmung-
ar fyrir þá, sem ekki hafa gengiS
Kristi á hönd til aS þjóna honum.
Spámennirnjr hafa á mörgum stöSum
lýst endalokum þeirra. Esajas og Jóh-
annes sýna, oss hvernig þeir, sem hafa
IhafnaS frelsaranum, munu hegSa sér,
þegar hann kemur í dýrS sinni, í dýrS
föSur síns og dýrS englanna:
“Dramblæti mannsins skal lítillækk-
ast, og ‘hroki mannanna niSurbeygj-
ast; Drottinn einn skal á þeim degi há-
leitur vera . . . . þá munu menn smjúga
inn í jarShella og niSur í fylgsni jarS-
ar fyrir ógnum Drottins og fyrir ljóm-
anum hans hátignar, þegar hann rís upp
til aS skelfa jörSina.” Es. 2:17—19.
“Himininn hvarf eins og samanvaf-
iS bókfell og hvert fjall og ey færSist
úr stöSvum sínurn; konungar jjarSar-
innar, höfSingjar og hersforingjar, auS-
menn og ríkismenn, þegn og þræll fólu
sig í hellum og hömrum fjalla, og sögSu
til fjallanna og hamranna: 'HrynjiS
yfir oss og feliS oss fyrir ásjónu þess,
sem í hásætinu situr og fyrir reiSi
lambsins, þvi nú er kominn sá mikli
dagur hans reiSi; hver fær nú staSist.”
Opinb. 6:14—17.
Um þau áhrif, sem koma Krists mun
hafa á jörSina, segir Jóhannes enn
framar:
“Þá urSu eldingar og Lrestir og
þrumur, og hræring svo mikil, aS ald-
rei hefir orSiS önnur slík, frá því menn
urSu til á jörSinni, eins og sú hræring
varS . . . . Allar eyjar hvurfu og fjöll-
in urSu aS engu.” Opinb. 16:18—20.
JörSin mun þá aS öllu leyti tæmast,
þessu viSvíkjandi lesum vér: “LandiS
skal verSa aleytt og gjörsamlega rænt,
því Drottinn hefir svo ákveSiS. Land-
iS sýtir og hjaSnar, jörSin fölnar og
visnar; mestu háttar menn af lands
fólkinu eru hnuggnir. LandiS, sem
innbyggjendurnir ganga á, vanhelgast;
því þeir brjóta lögin, brjála boSorSun-
um rjúfa hinn eilífa sáttmála. Þess
vegna eySiIegst landiS af óblessan, og
innbúar landsins verSa sakfallnir; þess