Stjarnan - 01.03.1923, Blaðsíða 7

STJARNAN
39
urinn sem Relber leiddi. Uindir eins
og hinir skreytilegu synir eySimerkur-
innar, á hinum fjörugu arabisku hest-
um komu auga á hinn litla franska her
Kelbers, æptu þeir heróp, sem líktist
ljónsöskri og niö margra vatna. Tólf
þúsundir af þeim komu meS glitrandi
sverð á vængjum vindarins á móti Kel-
ber. En Frakkarnir stóSu í ferhyrn-
ingu, Jjiver upp á móti öSrum. eins og
klettur úti á sléttunni.
Klukkan eitt eftir hádegi kom Napó-
leon meS þrjú þúsund manns líka. Frá
hæSinni aS sunnan verSu viS sléttuna
leit hann yfir vígvöllin. MeS hraSa eld-
íngarinnar, ákvaS iNapóleon hvernig
skyldi ráSast á Týrki, og meS sex þús-
undum manna æ'tlaSi hann aS umkringja
þrjátíu þúsundir. Hann lét her sinn
mynda tvær ferhyrningar, sem gengu
fram, sín hvoru megin viS ferhyrningu
Kelbers, svo aS her hans myndaSi þri-
hyrningu. í livert skifti sem hinir
tyrknesku riddarar gjörSu áhlaup, urSu
þeir aS fara inn í þessa tríhyrningu,
■milli hermanna Napóleons, til aS komast
aS Kelber. En í hvert skifti dundi skot-
hríSin yfir Tyrkjann úr þremur áttum,
svo aS hestar og riddarar féllu svo þús-
undum skifti. Hermenn Napóleons
viku ekki hársbreidd hve skelfileg sem
áhlaupin voru. Sigurinn var fullkom-
inn. Tyrkjaherinn var ekki einungis
yfirbugaSur, heldur var liann eySilagS-
ur aS öllu leyti. Og þegár sólin þaS
kveld gekk til viSar eins og eldhnöttur
bak viS Libanons fjall, var allur hinn
tigulegi Tyrkjaher, sem hafSi ætlaS sér
suSur til Egyptalandsí fallin í valin.
Napióleon tók hinar tyrknesku herbúS-
ir og fjögur hundruS úlfalda.
‘Þessi sigur hinna frakknesku vopna
sannfæi'Si Napóleon og foringja hans
um, aS þeir mundu ekki einungis sigr-
ast á Aere, heldur og á öllu Tyrkjaveld-
inu. Og þó aS þeir hefSu komiS litlu
til leiSar meS umsátrinu um Acre, var
Napóleon fastráSinn í aS taka borgina.
Enginn penni getur lýst því hræSilegá
blóSbaSi og þeim bardögum, sem fylgdu
á eftir. Dág eftir dag, nótt eftir nótt
og viku eftir viku, héldu þeir áfram
viSstöSulaust aS slátra niSur mönnum.
Herdeild eftir herdeild af hinum fnösku
fylkingum gjörSu áhlaup, en var í
hvert skifti rekin aftur meS miklu lapi.
MeS hverjum klukkutima efld’st her
óvinarins, en aS sama skapi fór herafli
Napóleons hnignandi á 'kúlnahnSinni
frá víggirSingunum. Nú var öll von
um sigur horfin. Dapur í bragSi bjó
Napóleon sig undir aS fara i burtu.
Eftir aS hafa búiS vel um alla sína
veiku og særSu menn á vögnunum og
grafiS hinar stærstu fallbyssur í sand-
inn, varS Napóleon í fyrsta skifti á æfi
sinni, aS gefa mönnum sínum skipun til
aS hörfa undan þann 20. maí, 1799-
Napóleon og hans sigursæli her höfSu
fariS inn i 'Tyrkjaiöndin í þeim tilgangi
aS taka þau. Aldrei hafSi Napóleon
fariS halloka til þess tíma. Vissulega
- mundi (Tyrkinn gefast upp eins og
ítalía, Austurríki og Egyptaland höfSu
gefist upp. En Tyrkinn gafst ekki upp
og var þaS leyndardómur, sem Napó-
leon aldrei til dauSadags gat skiliS.
Franski sagnfræSingurinn Pierre Lan-
frey kemst þannig aS orSi um þetta at-
vik:
“Mlörgum sinnum á meSan hiS hræSi-
lega umsátur stóSu yfir, þegar hann
ÓNapcleon) í fyrsta sinn reyndi hvaS
þaS er, aS vierSa istöSváSur, heyrSist
hann oft tala um “þessa holu, sem hafSi
komiS inn á milli hans og örlaganna.”
Og mörgum sinnum seinna, þegar hann
talaSi um 'hverfleika síns liSna lífs og
um hin ýmsu tækifæri, sem honum
höfSu veriS gefin, endurtók hann, aS
ef Saint Jean d'Acre hefSi falliS, myndi
hann hafa breytt úfliti heimsins og orS-
iS keisari í Austurálfunni. Og hann
bætti vanalega viS. aS þaS væri sand-
korn, sem hafSi gjört aS engu allar hans