Stjarnan - 01.03.1926, Blaðsíða 4

36
STJARNAN
lega, fyrir það að vér séum guSleysingj-
ar eða stjórnleysingjar, ssm vinnum á
móti stjórninni. Þeir geta ofsótt oss og
lastmælt. En Guð er réttlátur, og meS
hreinum hjörtum leggjum vér mál vort
fram fyrir auglit hans'. H'ver maður,
sem eitthvað þekkir söguna, veit, aS
Wessunarríkustu tímábil kirkju Krists
hafa aldrei verið, 'þá alt gekk að óskum
og menn nutu fulls frelsis. Stærstu tíma-
bil kirkjunnar og kristniboSsins voru
dinmiitt þrengingar-tímaibil pislarvott-
anna, þegar Ibálin voru kynt og vígin og
fangels'ins full af þeim, sem ekki elskuðu
líf sitt svo að þeim ægði dauðinn.
Mig langar til aS segja nákvæmlega
frá nokkrum siðustu lífsreynslum vor-
um í Norðurálfunni. Þær eru lærdóms'-
ríkar fyrir oss Aðventista.
Hvað guðelskandi söðlasmiður gerði.
Fyrir nokkru mæltumst vér til þess við
Ibróður einn í Mið-EvrópU, að ihann færi
sem trúboði til Makedóníu og sæi fyrir
sér sjálfur, af þvi að hann kunni þaö
tungumál. Hann var söSlamiður og vann
mikiS fyrir stjórnina. Vér höföum ekki
peninga til þess að s'enda starfsmann til
Makedóníu, svo vér sögðum við hann:
“Þu kant málið. Hvers vegna getur þú
ekki flutt þangað, komið þér vel fyrir,
rekið iðn þina þar og á sama tíma leitt
sálir til Krists?”
“Eg skal gera það,” svaraöi hann.
Hann seldi þá verkstæði sitt og áhöld og
flutti til Makedóníu og tók til starfa þar.
Vér fréttum ekki mikið frá honum, fyr
en vér uröum að senda mann til að skíra
tíu, sem tekiö höfðu sinnaskiftum, og
innan skamms urðum vér að senda aftur
til þess að skíra 12. Hann hafði unnið
þá frá kaþólsku kirkjunni og heiðindóm-
inum, og þeir reyndust vel.
Það kviknaði ofsóknin. Óvinirnir æstu
upp lögregluna og hermennina gegn hon-
um. Þeir réðust að konu ihans og myrtu
hana, fóru svo til mannsins og sögðu:
“Þannig munum vér fara með þig líka,
ef þú hefir þig ekki á brott. Vér viljum
enga villutú, svo ef þú ferð ekki, mun-
um vér drepá þig.”
Hann svaraði þeim og sagði: “Eg kom
hingað til þess að vitna um Krist. Eg er
viljugur til 'þess að deyja, en ekki til þess
að fará 'burt.” Og hann hélt áfram aS
vera þar og er þar enn þá.
Þessi atburSur gerðist fyrir nokkrum
mánuSum, og ljóa sannleikans iheldur á-
fram aS lýsa þar. Vér getum ekki laun-
að þennan bróður. ÞaS er mjög lítið,
sem vér fjárhagslega höfum að taka af.
MeSlimir vorir eru fátækir. Samt borga
þeir allir tiund. Og þeir gefa fúslega til
starfsins þar fyrirí utan, þótt mörg þús-
und fjölskyldur í borgunum hafi minna
kaup en það er nemur $6.00 á viku, og í
sveitum hafa menn auSvitað víSa ennþá
■minna. Múrarar fá víða í stærri borg-
unum minna en $10.00 á viku, og verka-
menn til sveita minna en 50 cent á dag.
Samt eru þeir fúsir til að gefa og starfa.
/ fangelsi vegna Krists málefnis.
SíðastliSinn vetur tók lögreglan á ein-
um staS ibæSi prest safnaðarins og aS-
stoSarmann hans og settu þá í fangelsi.
Þeir bundu járnkeðjur um hendur
þeirra, háls og fætur og bundu þá flata
viS kalt gólfið fþaS er mjög kalt þar á
veturnaý, og létu þá eiga sig í tíu daga,
án þess aS gefa þeim aS heita mátti kald-
an vatnsdropa eSa matarbita. ÞaS er mér
óskiljanlegt, hvenig þeir héldu lífi svo
lengi. Eg hugsa, að vér hefSum dáiS. Á
•hverjum degi var komiS til þeirra og sagt
vi'S þá: “Vér mundum ekki meðhöndla
ykkur svo grimmilega ef þiS væruS
þjófar, morðingjar eSa svikarar, en
prestarnir segja oss, að þiS séuS þjónar
Djöíulsins, svo vér höfum í hyggju aS
drepa ykkur.”
Þeim var boSin lausn á hverjum degi,
ef beir vildu afneita trú sinni, en þeir
svöruSu: “Vér erum reiðubúnir að láta