Stjarnan - 01.03.1926, Page 8

STJARNAN
hitt á lífsleiS minni. Hún hefir leitt mig
til frelsarans', svo aÖ nú er eg friöar hans
aSnjótandi fyrir sálu mína.”
Þannig hjálpaSi Mrs. White móður
hiskupsins með- sínum góÖu orðum, og
nú hjálpaöi hann oss.
Djöfullin stingu/ hornum sínum í
bakvasann.
AnnaS, sem kom oss aÖ góSum not-
um, var þaÖ, aS prófessor nokkur í Ser-
bíu hafði þýtt bókina eftir Mrs. White
um uppeldi og fræðslu unglinga fEduca-
tioný á þeirra mál. ' Það er ágætis þýð-
ing, sú 'bezta sem vér höfum á því tungu-
máli. Hann þýddi þessa bók næstum
formálalaust orð fyrir orð og gaf út sem
sína eigin. Enginn hafði hugmynd um
annað, en að hann hefði skrifað bókina,
en ekki, að það væri bók Aðventistanna.
Bókin var gefin út af kaþólsku kirkj-
unni með fullkomnu samþykki biskups
þeirra og prestanna. Og i meðmælum
þeim, sem prestarnir gáfu bók þessari,
var það sagt, að þetta væri sú bezta bók,
sem nokkru sinni hefði verið gefin út um
mentamál. Þeir kölluðu hana: “Barna-
fræði Biblíunnar”. Þetta er einasta bók-
in, sem eg veit til aS kaþólskir menn hafi
bæði fyr og síSar gefið út af bókum Að-
ventistanna. Þýðandinn breytti að eins
einu atriði í bókinni. Systir White segir
i bókinni, að á fyrstu öldum kristninnar
ha’fi Satan notað heiðindóminn til þess
að berjast gegn söfnuði Guös, en á síð-
ari öldum hafi hann notað kaþólsku
kirkjuna. Prófessorinn gat ekki þýtt
þetta orðrétt, svo hann sneri því í orð-
tak, sem oft er notað þar. Hann segir:
“Fyr á tímum notaði Diöfullinn heiðin-
dóminn sem verkfæri sitt, en hann er
hygnari nú, og hefir tekið hornin af sér
og stungiö þeim í bakvasann, og lært hina
drottinlegu bæn og postullegu trúarjátn-
ingu, og skreytir sig með löngu gyltu
krossmarki eins og prestur.” Þetta er
góð þýðing. Hún gefur réttu hug-
myndina, því þegar einhver á meðal
þeirra þykist vera trúaður, en er það
ekki, segja þeir, “aö Satan hafi tekiS
hornin af sér og stungiS" þeim í bakvas-
ann.”
Vér fórum með þessa bók til stjórn-
arinnar og sögðum: “ÞaS er ekki mikil
sanngirni í því hjá yður, að loka prent-
smiðju vorri og setja bóksölumenn vora
i fangelsi sem selja bækur eftir sama
höfund sem ritaS hefir þessa bók, er þér
hafiS sjálfir þýtt og gefiS út.” Þetta var
nokkuð, sem þeir ekki gátu svaraS. og
það'kom að notum. Þannig greiddi Guð
fram úr þessu fyrir oss. Hann veitir oss
sigur yfir erfiðleikum þeim, sem mæta
oss og þeir hjálpa til aS útbreiSa sann-
leikann.
Ofsóknir veita boðskapnum framgang.
í gærkveldi mintist 'bróSir vor Robb-
ins á djúpa, dimma kjallarann, þar sem
vér mættum ásamt nokkrum systkinum
í marz síðastliðnum. Vér þorðum ekki
að syngja, gluggatjöldin voru dregin vel
fyrir gluggana. Þar var lítið um ljós og
loftiS var vont, en samkoman var bless-
unarrik. Þessi kjallari var eini staSur-
inn í öllu landinu, er mótmælendur áttu
aSgang aS sem samkomustað. AÖrar
kirkjudeildir höfðu reynt að hefja þar
starfsemi, en ekki getað. Prédikari nokk-
ur frá Ameríku gafst nýlega upp þar og
yfirgaf landiS. ASventistarnir gefast
ekki upp, og góður starfsmaður þeirra
yfirgefur aldrei starfssvæSi sitt. Vér
höfSum hafst lengi við í þessum kjallara
og höfðum um þessar mundir 50 með-
limi í söfnuSi þar.
Eyrir tveim mánuSum lokuðu þeir
einnig bessum kjallara, tóku húsgögnin
og bönnuðu oss aS hafa þar guðsþjón-
ustu um hönd. BræSur vorir þar létu nú
næstum hugfallast. Þeir höfðu um svq
langan txma fengið aS vera í friði í þess-
um litla og dimma kjallara, sem var svo
afsektur og erfitt aS finna. En þá kom