Alþýðublaðið - 03.03.1925, Blaðsíða 2

I
f’ALÞYDÐBLABIÖ
--Wbi-----------
HerskyldO'
framvarpið.
Þ.ið er næstum sama, við hvern
talað er eða hvaðan fréttir ber-
ast. Fle&tir standa undrandl.
Jafnvel grónir íhaldsmenn vita
ekki, hvað þeir eigi nú að hugsa
um >stjórnina sína«. Við fisstum
miatökum gátu menn búist, og
lausðtök ríkisstjórnarinnar eru
aikunn orðin, þegar við stór-
bokka er að eiga; Sbr. Krossa-
nessmálið. Hitt héidu þó a. m.
k. margir, að hún myndi hugsa
slg tvlsvar nm, áður en húa iéti
teyma sig á eyrunum til að
gangast fyrir almennri herskyldu.
Hitt undrast almsnningur siður
nú orðið, ósvííni þeirra, er í
spottana halda. Næsta óiiklegt
verður að teijest, að Jón Magn-
úsaon hafi persónulega áhuga
iyrir almennum vopnaburði. Á
sams konar frumvarpi hefir og
áður bólað í þinginu. Þá var
það Jón Kjartansson, sem hatði
ódráttlnn í eftirdragi, en gaf&t
upp vlð nð karra hann. Nú hefir
nafnið verið fágað eftir föngum
og @r nú varaiögregla. Eyrun
gægjast þó út undan húðinni
eins og á asnanum forðum.
Hvort sem það er hreinskilni
eða hugprýði, sem ráðið hefir
mairu um, þá eru skipulag, starfs-
hœttir, >tæki< og >þjónustu-
skyldur< ekkl þegar i stað
dregin fram í dagsljósið, svo að
almenningi og alþlngi gefist
kostur á að sjá, hve langt skulf
genglð i hersmalamenskunni.
Um það á kosningaúrsknrðnr að
ganga eftlr á. Stjórnin á samkv.
frumvarpinu að fá heimild tll að
siga almenningi út i heræfingar
i blóra við kónginn. Hann á það
lika heizt skilið af Jóni Magnús
syni eða hitt þó heldur.
Iil þóttl stjórn Dana forðum
hér á iandl, en þó gengu þeir
ekki svo langt að reyna að
þvioga islenzkan almenning til
hernaðarstarfa.
Eitt gott hefst þó af her-
skyldufrumvarpinu. Það vekur.
Skömm er þá sauðkindinni gar,
ef sá maður er kallaður sofandi
sauður, sem ekki vaknar, þegar
haan veit, að nú á að taka hann
Tinnostofa
okkar tekni* að sér
alls konar vlðgerð-
lx> á vaftækjum.
Fægjum og lakk-
bevum alls konav
málmhluti. Hlttð-
um bil-rafgeyma
ódýrt. — Fyrsta
flokks vlnna.
Hf.rafmf.Hiti&Ljús,
Laugavegi 20 B. — Sími 830
Sjfimenn!
Alþýðublaðlð
kemar út á hvarjam virkBœ degi.
Afgraíðíle
við IngólfBvtrmti —, opin dag-
•lega ÍH kl. 9 árd. tii kl. 8 iíðd.
Skrif»tof*
á Bjargar»tíg 8 (niðri) ^pin kl.
9i/i—10V* árd, og 8—9 *íðd.
S í m a r:
633: prentsmiðja,
988: afgreiðda.
1894: rititjóni,
V e r ð 1 a g:
| Aakriftarverð kr. 1,0C á mánnði.
I Anglýsingaverð kr. 0,16 mm. eind.
■Vertíöin er nú í hönd farandi.
Athugiö, hvar þér kaupiÖ bezt og
ódýrust gúmmístígvél í borginnil
Yinir yðar og vandamenn munu
vafalaust benda yður á
Utsttluna á Lauga-
vegl 49. Slml 1403.
AUar stæröir fyrirliggjandi.
Söngvar jafnaðar-
manna
er iítið kver, Rem aiíir aiþýðu-
menn þurfa að eiga, en eogao
munar um að kaupa. Fæst í
Sveinabókbandinn, á afgrelðslu
Alþýðubiaðsina og á fundum
ves kiýðsféiaganna.
með valdi frá atvinnu sinni og
helmUisstöríum og skyida hann
í herþjónustu, að viðiögðum
sektum eða fangelsi, ef hann
neltar kvaðningunni. Sannarlega
mun það nú sannast á ihaids-
llðinu, að >sér gretur gröf, þó
grafic.
Raunar er erfitt að samrýma
þessa kvöð við 65 gr. stjórnar-
skrárinnar, sem sett er til varnar
atvinnufrelsl manna. Eða á hér
ettir að skilja hana svo, að hún
skuii að eins vernda atvinnnirelsi
þeirra, sem eigft tramleiðslutækÍD?
Eða hvaða trygging værl fyrir
þvi, að fátæklr verkamenn yrðu
ekki kallaðir irá vinnu og atvinna
þeirra þar með skert eða e.yði-
iögð um langa stund? Ailur
almenningur þarf þess tremur
með, að atvinna hans sé studd
og aukin heldur en að löggjöfin
verndi atvinnuleysi hans eða
kpuplansa skylduvlnnu. Að öðr-
um kosti er tátt líkbgra en að
fjöidl manna verði neyddur tll
að segja sig tii aveitar. Þar með
hefir þá kosningarré'turlnn verið
reyttur af þeim. Og hvar er
tryggÍBgin tyrir því, að þetta
myndi ekki einmitt verða notað
við þá menn, sem kunnir væra
að því að hugsa sjáifstætt? Það
er bvort sem er mæta-»musso-
linak< aðferð.
Þó áð ég sé iangt trá að
vera ánægður með, hvernig all-
fleBt þlngsætin eru skipuð, ber
ég þó svo mihið traust tii meiri
hluta þingmanna, að ég þykút
þess fuUviss, að þeir kveði niður
þenna herskyidudraug. Ég hefi
og svo mikla trú á almenningi,
að ég þykist vita, að ella yrði
þelm naumast vært heima f hér-
uðum fyrir réttmætum ásökunum.
Setjum nú samt svo, að ég
beri ot mikið traust tii þeirra,
og að herskyld n verði iög-
skipuð. Hvað þá?
Óiíklegt er. að herdeildirnar
verðl áð elns hafðar til skrsuts,
óbreyttlr liðsmenn með axar-
sköft eln við úlnliði, en torlngj .
arnir fáikamerktir. eius og sýn-
isgriplr handa eriendum gestum
að giápa á, e. t. v. í þeirri veiku
von. að einhverjir þeirra kunni
sð fá oíblrtu f augun, falla fram
á ásjónur sfnar og syoej* stjórn
inni glótíá,