Alþýðublaðið - 05.03.1925, Blaðsíða 2

2
Sljsatryggingar.
Jón Baldvinsson bar á slðasta
Alþingl fram þingsályktun um,
að atvinnnmálai áðuneytlð skipaði
þriggja manna nefnd tli að semja
frumvSrp tii laga nm almennar
siysatryggingar, og var sú þings
ályktun samþykt. Frumvarp
nefndarinnár er nú komið tii
þingsins, og ber Jón Baldvlns-
son það fram þar eftir tilmælnm
alisherjarnetndar,
Slysatryggingarmáiið er mik-
ilsvarðandl fyrir alla alþýðu, og
er því náuðsyniegt að skýra
nánara frá þessu nýja trumva-pl
Hér á landi hefír hingað til
að eins verið skyldutrygging
fyrir eina stétt manna, sjómenn-
ina. Enda þótt við þá atvinnu sé
meiri slysahætta en no^kra aðra,
hafa þó ýmis onnur storf í för
með sér mikia siysahættu. Frum-
varpið velur þá leiðina að fœra
út sviö slysatrygginga til verlca-
manna og startsmanna, sem vinna
að fermlngn og attermingu báta og
sklpa, vöruhúsavinnu og vörufíutn-
ingum, vinnu í verksm. og verk-
stæðum, fiskverkun óg Ssvinnu,
við húsabyggingar, vegavinnu,
brúa- og hatna-gerð, vltabygg-
ingar, simaleiðslur, vatns- eg
gas-leiðslur, og enn fremur til
slökkviliðs og sótara. Við verk-
stæðavinnu er þó til þess að
gerá innheimtu iðgjalda einfald-
ari krafist, að trygglngin nái að
eins til fyrirtækja, sem aflvélar
nota eða þar, sem fimm menn
vlnna að staðaidd. Af hættuleg-
um atvinnurekstri kemst því mest
alt undlr slysatrygglnguna að
undanteknnm landbúnaði, en
heppilegra þótti að iáta hann
bíða, unz meiri reynsla fengist
á hinum atvinnugreinunum, enda
yrðl örðugast um alla innheimtu
iðgjalda til sveita, en hins vegar
f& hjúin þar aðhlynningu hjá
húsbændunum alt að þrem mán-
uðnm, er veikindl eða slys ber
að höndnm.
Annað meginatrlði frumvarpa-
ins er það, hver skuii grelða
iðgjöldin. í sjómannatrygglngannl
hata sjómenn hlngað til borið
helming iðgjalda, en frumvarp'ð
hefir þau ákvæði, að atvinnurek
mdinn skuli einn greita öU ifyjVld.
^ALÞ VÐUSLAÐIÐ
Frá AlþýðubpauðgePðÍBni.
Búð Alþýðobranðgerðarlnnar á Baldursgeta 14
hefir allar hinar sömu brauövörur eins og afíalbúðin á Lauga-
vegi 61: Rúgbrauö, seydú og óseydd, normalbrauö (úr amerísku
rúgsigtimjöli), Grahamsbrauö, franskbrauð, súrbrauð, sigtibrauð.
Sóda- og jóla-kökur, sandkökur, makrónukökur, tertur, rúllutertur.
Rjómakökur og smákökur. — Algengt kaffibrauð: Vínarbrauð
(2 teg ), bollur og snúða, 3 tegundir af tvíbökum. — Skonrok
og kringlur. — Eftir sérstökum pöntunum stórar tertur, kringlur
o. fl. — Brauö og kökur ávalt nýtt frá brauðgeröarhúsinu.
Yinnastofa
okkai? tekar að aér
allB konar vlðgerð-
Ir á raftæklum.
Fæglum og lakk*
berum alle konar
mátmhlutl. Hlöð-
um bíl-rafgeyma
ódýrt. — Fyrsta
fiokks vinna.
Hf.rafmf.Hiti&Ljðs,
Laugnvegl 20 B. — Sími 830
HjálpsurstSð hjúkrunartélftgs-
Ins >Líknar< er epin:
Mánudaga . . . kl. n—ií f. h.
Þriðjudagá ... — 3—6 e. —
Mlðvlkudaga . . — 3—4 e. -
Föstudaga ... — 5—6 e. --
Laugardaga . . — 3—4 e. -
Er þetta i fullu aamræmi vlð
öll siík slysatryggingalög erlend-
is, og telst sjáltsagt, að s&, sem
hefir fjárh&gsiegan hag og á-
hættu af í tvinnUrekstrinum. at-
vinnurekandlnn, beri einnlg þesaa
áhættu, sem atvinnunni er sam-
fara, fébætur tii verkamanna, er
verða tyrir slysum við vinnuna.
iFrh)
Eéðinn Valdimarsson.
— Fyrrverandi fórseti sam-
bandsþings verkiýðsféiaganna
skozku og formaður verklýðsté-
iagdsambauds búðarþjóna í Skot
landi, Mr. Neii S. Beaten, hefir
verlð kjörinn frámkvæmdarstjóri
aamvinnuhí’iHdsöiunnar skozku.
eins af tæ - tu atvinou yrlrtækj-
um landsins.
Alþýðublaðlð
kemur út ú hverjum vírkum degi. g
Afgroiðil* |
við IngólfíBtrseti — opin dag- 1
lega frá kl. 5* árd. til kl. 8 *íðd, ||
Skrifatof* §
á Bjargarstig 2 (niðri) jpin kl. «
»1/,—10V* árd. og 8—9 »íðd. |
Símar: I
638: prentsmiðja.
988: afgreiðsla. g
1894: rit»tjórn.
V e r ð 1 a g:
Aikriftarverð kr. 1,0C á mánuði. M
Auglýsingaverð kr. 0,15 mm. eind. h
ÚtbpeiðiB mþýBublaBið
• hvur inr þið epuð og
hvspt een þið fupið!
Fúr n.
Líf Jesú Krists var fórn, því að
fórn er kærleikur. Aðalkjarninn í
lifemi og breytni Jesú var fórnar-
starf hans fyrir velferð mann-
kynsins svo að vilja guðs yiði
fullnægt, þvi að þetta tvent er
hvort öðru nátengt. Fórnardauðinn
var honum eigi nauðung, því að
nauðung er ekki fórn.
Þegar einhver hjáipar. bágstödd-
um samborgara, þá nefnum vór
það ekki fórn, og verkamannastétt
Reykjavíkur lítur eigi heldur þannig
á það fé, sem hún gefur til vorrar
árlegu >vor-fjársöfnunar«. Nei; húu
gefur af fúsum vilja sinn skerf og
skilur það, að þótt hver einstök
gjöf sé ekki stór, þá »nafnast.
þegar saman kemur«, eins og