Stjarnan - 01.05.1933, Qupperneq 12

"6
STJÁRNAN
Boðorð Guðs og Jesú trú
í opinberunarbókinni 14:14 er talað
uni endurkomu Krists í skýjum. himins, í
12. versinu í sama kapítula er þeim lýst,
sem meðal hinnar síðustu knyslóðar eru
viðbúnir að mæta Jesú: “Hér reynir á
þolgæði hinna heilögu, þeir er varðveita
boð Guðs og trúna á Jesúm.”
Hið helsta einkenni þessara manna er
að þeir varöveita boð Guðs og trúna á
Jesúm. Að halda við þessar tvær grund-
vallarreglur Guðs ríkis, er ekki hið eina,
sem auðkennir þá, sem tilheyra Drotni á
síðasta tíma heimsins en það er miðpunkt-
urinn, sem alt byggist á.
Á Sínaí og Golgata sjáum vér endur-
skin hinnar eilífu dýrðar. Frá Sínaí kom
hið skrifaða Orð, á Golgata sjáum vér
hið lifandi lögmál Guðs.
Dögmálið veitir oss þekkingu á Guðs
vilja. Páll postuli segir: “Fyrir lögmái
kemur þekking syndar.” Róm. 3 :30. “Eg
þekti ekki syndina nema fyrir lögmáíið.”
Róm. 7 :J. En fagnaðarerindiö er boð-
skapurinn um frelsun frá synd. “Og skalt
þri kalla nafn hans Jesús, því að hann
mun frelsa iýð sinn frá syndum þeirra.”
Matt. 1:21. Lögmálið veitir þekking á
synd. Fagnaðar erindið gefur þekkingu
um frelsun frá syndinni.
Sá, sem misskilur lögmálið misskilur
einnig tilgang þess. Eögmálið og fagnað-
ar erindið er hvorttveggja jafn áriðandi.
Án fagnaðar erindisins mundi lögmálið
aðeins vera fordæmandi og skelfandi fyr-
ir syndarann, sem þá stæði dauðadæmdur
án vonar um frelsun. Ef ekkert lögmál
væri, þá væri engin þörf á fagnaðar er-
indi, því fagnaðarerindið er um írelsi frá
synd, en “syndin er lagabrot.” 1. Jóh.
3 -.4. “En þar sem ekki er lögmál, þar
er ekki heldur yfirtroösla.” Róm. 4:15.
Ef ekki er yfirtroðsla, þá er heldur eng-
in þörf á frelsara til að frelsa frá yfir-
troðslu. Sá, sem berst á móti lögmálinu
berst á rnóti Kristi, sem er frelsarinn frá
synd.
Ritningin segir : “Hverjum manni þyk
ir sínir vegir réttir, en Drottinn vegur
hjörtun.” Orðskv. 221,2. Guð hefir gefið
lögmáliö til þess að maðurinn í þeim spegli
geti séð sjálfan sig eins og hann í raun og
veru er. Ef til vill hefir maðurinn talið
sjálfum sér trú um að hann væri óað-
finnanlegur. Óvinurinn hvíslar i eyra
hans að hann sé sjálfum sér nógur. að
hann hafi kraft í sér til að forðast hið
illa. En spegill lögmálsins sýnir honum
að eðli hans er spilt, og langt frá tak-
marki fullkomnunarinnar. Sérhver synd
og ófullkomlegleiki kemur svo skýrt í
ljós, að hjartað fyllist ótta og viðbjóði,
svo maðurinn hrópar upp í örvæntingu:
“Hvað á eg að gjöra íil að frelsast?"
Fagnaðar erindið segir : "Sjá það Guðs
lamb, sem ber heimsins synd.” Jóh. 1:2(j.
Hreinsunar laugin er við hendina. Hin
syndsaurgaða sál getur öðlast hreinsun,
frelsast frá synd. Það er kraftaverk, sem
þá gjörist. Maðurinn er orðinn ný skepna.
Hugarfar lians er ummyndað og helgað.
Frelsunar áformið er mjög einfalt, um
leið og það er dýrðlegt og kröftugt.
Lögmálið sýnir sjúkdóminn. Fagnað-
ar erindið veitir lækninguna.
Þannig hefir lögmálið og fagnaðar
erindið hvort sitt hlutverk i frelsis á-
formi Guðs fyrir mannkynið. Þegar guðs
lögmál fyrirdæmir breytni manna, þá
neita þeir oft að kannast við að kröíur
þess séu gildandi, og vilja ekki kannast
við hina réttu afstööu millí lögnlálsins og
fagnaðar erindisins. Öll boðorð Guðs eru
gefin oss til leiðbeiningar, en það er sér-
staklega eitt boðorð, sem menn reyna að
ganga fram hjá, og annaðhvort rangsnúa
þvi, eða hafna því.
Guð hefir aðeins einn veg til frelsun-
ar. Svo öldum skifti reyndu menn að
frelsást fyrir verk sín, en þrátt fyrir all