Stjarnan - 01.01.1936, Blaðsíða 5

STJARNAN
degi verÖur skilnaður gjör milli hinna nafn-
kristnu og þeirra, sem í sannleika hafa þjónað
Drotni. Öllum fjölda mannkynsins verður þá
skift í tvo flokka. Annar flokkurinn verður
hrifinn til himins þegar Jesús kemur, hinn
verður skilinn eftir á jörðunni til að eyðileggj-
ast í eldhafinu.
Allir verða dæmdir eftir því sem þeir hafa
aðhafst. Það verður gagnslaust að segja fyrir
réttinum: “Bg ætlaði að gjöra þetta eða hitt.
Forlög þín og mín verð miðuð við það sem vér
höfum gjört, en ekki við það, sem vér höfum
áformað, ætlað eða lofað. Sérhver ófyrirgefin
synd verður augljós, og leyndustu hugsanir
gjörðar opinberar, og sérhvert illverk afhjúp-
að.
Hér er boðskapur Guðs til sérhverrar sálar
í heiminum: “Óttist Guð og gefið honum dýrð,
því að komin er stund dóms hans.” “Sjöunda
dags Aðventistar vita að dómstíminn í hinum
himneska réttarsal byrjaði 1844 • • • síðan það
ár hefir mál þeirra, sem kalla sig Guðs fólk
verið tekið fyrir, alt í frá Abel hinum réttláta
og áfrann, og úrskurður gefinn í hvers eins
máli, og endurgjaldið ákveðið, samkvæmt því
sent skráð er urn líf hvers einstaks í minnisbók-
um himinsins.
Dómstími Guðs er þegar á enda.
Meðan þú situr hér getur skeð að ákvæðið
um eilífðarkjör einhvers mianns sé framborið.
Á himnum fer f-ram réttarhald. Nafn þitt er á
listanum. Hæsti réttur himinsins ákveður dag-
lega eilífðarkjör manna. Bráðum verður þitt
og mitt nafn kallað, mál vort rannsakað og vor
eilífu kjör ákveðin. Ó hve alvarlegur er ekki
yfirstandandi tími, “Óttist Guð og gefið hon-
um dýrð.” Ó, hve gætilega vér ættum að frarn-
ganga í heilagri breytni og guðrækilegu líferni
hverja stund lífs vors.
í táknmyndaþjónustunni, þegar æðsti prest-
urinn gjörði forlíkun fyrir syndir fólksins í
hinu allra helgasta í jarðneska helgidóminum,
þá átti alt fólkið að auðmýkja sig fyrir Guði
og játa syndir sínar, svo þær yrðu forlíkaðar
og afmáðar. Er hægt að heimta minna af oss
nú þegar Jesús er í hinu allra helgasta himins-
ins, til að biðja fyrir fólki sínu, og hið órjúfan-
lega ákvæði verður brátt gefið út viðvíkjandi
eilífðarkjöruml hvers einstaklings.
Hvar stöndum vér á þessurn voðalega alvar-
lega tíma? Hvílíkt dramb hræsni og prettir
finst ekki meðal þeirra, sem kalla sig kristna,
5
hégómaskapur í klæðaburði, gáleysi, skemtana-
fýsn og eigingirni.
“Ættum vér ekki að rannsaka Ritningarn-
ar, svo vér getumi skilið hvar vér stöndum í
sögu heimsins? Ættum vér ekki að athuga
h'vað Jesús gjörir fyrir oss einmitt nú, og hver
vera ætti afstaða vor sem syndara gagnvart
Guði, meðan Jesús er ennþá milligöngumaður
vor, til að forlíka fyrir syndir vorar. Ef vér
höfum hinn minsta áhuga fyrir vorri eigin sálu-
hjálp, þá verðuini vér í einlægni og alvöru að
snúa oss til drottins. Vér verðum í einlægri
iðrun að viðurkenna syndir vorar, svo þær
verði afmáðar.”
“Vér megum ekki lengur draga sjálfa oss
á tálar. Náðartíminn er bráðum á enda. Vér
ættum allir að spyrja sjálfa oss: “Hvar stend
eg gagnvart Guði?” Vér vitum ekki hve fljótt
vor nöfn verða kölluð og vor eilífu kjör ákveð-
in. H'ver verða þau? -Verðum vér taldir meðal
hinna réttlátu eða hinna ranglátu ?”
Fyrst tími dómsins hefir staðið yfir síðan
1844, í 91 ár, þá hljótum vér að vera farnir að
nálgast endi náðartímans. Brátt verður hið
síðasta mál útkljáð í réttarsal himinsins og
Jesús gefur út ákvæðið: “Hinn rangláti haldi
áfram að fremja ranglæti, og hinn saurugi
saurgi sig áfram, og hinn réttláti stundi áfram
réttlæti, og hinn heilagi helgist áfram. Sjá eg
kem skjótt, og launin hefi eg með mér, til að
gjalda hverjum og einum eins og verk hans er.”
Opinb. 22:11, 12.
Þegar þetta ákvæði verður gefið út þá er of
seint að snúa sér, of seint að búa sig til að mæta
Guði. í því ástandi sem þú verður þá, alvöru,
gefinn eða kærulaus, guðrækinn eða veraldlega
sinnaður, flekklaus eða spiltur, hlýðinn eða ó-
hlýðinn, þannig 'verður þú áfram. Hvað sem
þú vilt gjöra til að undirbúa þig undir dóminn,
verður þú að gjöra áður en þetta ákvæði er
gefið út. Þegar vér athugum þetta, er það þá
ekki hvöt til vor, til að lifa hverja stund í þeirri
afstöðu gagnvart Guði, að vér séum sífelt við-
búnir þeirri alvarlegu stundu, þegar mál vort
kemur fram til rannsóknar og verður útkljáð.
Ekkert minna en stöðugt samfélag við Jesúnn,
vér í honum og hann í oss, nægir á þessum
alvörutíma til þess vér séum sífelt viðbúnir
hvenær sem mál vort verður til lykta leitt.
Líferni mitt og þitt verður bráðum rann-
sakað. Hvílík alvarleg stund það verður.
Leyfðu mér, samferðamaður minn á lífsleið-
inni, að leggja þér á hjarta þessa spurningu: