Stjarnan - 01.02.1937, Síða 5

STJARNAN
13
á háskóla síðastliðinn vetur. Þá vann móðir
niín sem ráðskona, svo þegar eg kom, heim þá
varð eg að matreiða fyrir mig, þvo fötin mín
og sjá um mig sjálfur. Mér tókst það víst
ekki betur en vel, því eg varð veikur og varð
því að hætta við skólann. Eg veit mér líður
miklu betur ef eg get fengið vinnu. Eg vildi
gjarnan ganga á skóla, en mér er ómögulegt
að hugsa um það nú sem stendur.”
“Hvernig mundi þér geðjast að því að vinna
hjá mér, fyrst þú gengur ekki á skóla hvort
sem er?” spurði maðurinn og brosti vingjarn-
lega.
“Ó, eg væri svo þakklátur, en er þér annars
alvara ?”
“Vissulega er mér alvara. Eg er formað-
ur fyrir stóru gufuskipafélagi hér á ströndinni.
Næstu viku þarf eg 3 menn. Þú lítur út fyrir
að vera góður drengur, svo eg vildi gjarnan
gefa þér tækifæri. Kaupið verður aðeins 80
dollarar á mánuði, en ef þú reynist vel, þá held
eg innan þriggja til sex mánaða, að þú ættir
að geta fengið frá 100 til 150 dollara á mán-
uði”
Augu Edwards tindruðu af gleði. Hann
gat varla trúað sínum eigin eyrum. Loks
spurði hann hvaða skilyrði væru nauðsynleg til
að geta tekið þessa stöðu.
“Eina skilyrðið, sem þú þarft, er að geta
skrifað ‘á ritvél,” svaraði maðurinn.
“Verð eg að kunna að skrifa á ritvél?”
spurði Edward.
“Já, sonur, þú þarft að geta það.”
“En eg kann það ekki,” svaraði Edward
hnugginn. “Það mund'i sjálfsagt taka nlig
marga mánuði að læra það.”
“Eg skal segja þér, hvað þér er bezt að
gjöra, drengur minn. Far þú á skóla og lærðu
að skrifa á ritvél. Ef þú getur eftir þrjá
mánuði skrifað, við skulum segja, 40 orð á
mínútu, þá skal eg gefa þér vinnu. Eg heiti
J. H. Walters. Hér er nafnspjaldið mitt.”
“Eg heiti Edward Gentry, muldraði dreng-
urinn. Hann var viss um að hann gæti lært,
og hann var einmitt að hugsa um hvar hann
skyldi gjöra það. Það sem eftir var leiðarinn-
ar, sátu þeir báðir þegjandi. Hvorugum virtist
áhugamál að brjóta þögnina.
Þegar þeir komu inn í miðja borgina þakk-
aði Edward Mr. Wlalters fyrir góðvildina, og
hraðaði sér svo sem mest hann mátti upp í her-
bergi sitt, sem hann notaði bæði fyrir eldhús
og svefnherbergi.
Því meira sem hann hugsaði um tilboð Mr.
Walters, því ótrúlegra fanst honum það. En
hann leit aftur og aftur á nafnspjaldið og það
var ávalt hið sama.
Kvöldið eftir fór hann til háskóla þess, sem
næstur var og innritaðist þar til að læra á rit-
vél. Skólinn var um tvær mílur í burtu, og þó
loftslag sé ekki mjög kalt í Californíu, þá er
það langur vegur að þurfa að ganga það 4
kvöld í viku. Edward var þar æfinlega áður
en kennarinn kom til að opna dyrnar á ritvéla-
stofunni. Hann var lika ætíð sá síðasti að fara,
eftir að sá tími var úti, sem kenslan stóð yfir.
Hann hugsaði stöðugt um þetta ágæta tæki-
færi sem honum bauðst. Það var hið síðasta
í huga hans áður en hann sofnaði og hið fyrsta
er hann vaknaði aftur. Fyrir hann þýddi það
mismuninn rnilli fátæktar og velmegunar.
Þrír mánuðir liðu. Einn morgun fór hann
mjög snemma á fætur og strauaði skyrtuna
sína sem hann hafði þvegið kvöldið áður.
Hann klæddi sig i bestu fötin, sem hann átti
til og fór niður að höfninn, 20 rnílur í burtu.
Hann hafði ekkert nafnspjald, svo hann varð
að bíða þangað til skrifarinn leyfði honum inn
til að sjá Mr. Walters, sem átti rnjög annríkt.
“Góðan daginn,” sagði Edward glaðlega um
íeið og hann gekk inn, “Manstu ekki eftir
mér, eg heiti Edward Gentry?”
"Edward Gentry, Edward Gen-----------nei,
rétt þetta augnablikið man eg ekki eftir þér.”
“Þú lofaðir að gefa mér vinnu, ef eg lærði
að skrifa á ritvél, og nú hefi eg—”
“Já, já, nú man eg, þú ert drengurinn, setn
þurfti að sjá fyrir móður sinni.”
Þetta hljómaði einkennilega í eyrum Ed-
wards, en hann lét ekki á því bera. Þetta var
svo alvarlegt málefni.
“Jæja, sonur,” sagði Wialters vingjarnlega,
“hvenær getur þú byrjað?”
“Eg get byrjað hvenær sem er, á morgun,
ef þú vilt.”
“Nei, það væri ekki vo þægilegt fyrir okkur
að þú byrjaðir um imiðja viku, en ef þú vilt
koma á mánudagsmorguninn, þá skulum við
hafa pláss fyrir þig.
“Það er ágætt,” svaraði Edward, “eg skal
vera hér, en — aðeins augnablik, Mr. Walters,
það er eitt áríðandi atriði, sem eg þarf að nefna
áður en eg fer.”
“Jæja, hvað er það ?”
“Eg get ekki unnið á laugardögum.”
“Getur ekki unnið á laugardögum, hvað
áttu við ?”
“Eaugardagurinn er hvíldardagur minn.