Stjarnan - 01.02.1937, Side 6

14
STJARNAN
Vegna trúar minnar og sannfæringar er mér
ómögulegt að vinna þann dag, en eg skal með
ánægju vinna á sunnudögum.”
“Ungi maður, ertu alveg frá þér? Ætlar
þú að telja mér trú um að þú viljir sleppa svona
góðri atvinnu fyijir einhvjerjar trúarbragða-
kreddur ?”
“Eg sagði það ekki, herra minn, en ef hvíld-
ardagshald mitt stendur i vegi fyrir starfi mínu
hér, þá sleppi eg heldur vinnunni.”
“Þú ert heimskingi, drengur. Þú segir þér
ríði mikið á að fá vinnu, en svo snýr þú þér
við og segist heldur sleppa vinnunni, heldur
en að vinna á laugardögum. Trúarbrögðin eru
góð, drengur minn, en ef þau koma í bága við
það að vinna sér brauð þá eru þau gagnslaus
fyrir einstaklinginn.”
“Það hryggir mig, Mr. Walters, en hvernig
sem þú lítur á þetta mál, þá get eg ekki unnið
á laugardögum,” sagði Edward kurteislega.
“Eg sé enga leið til þess að Iáta þig fá frí
á laugardöguim,” svaraði Mr. Walters,, eftir
að hafa hugsað sig um augnablik. Það er
annríkasti dagurinn þegar við ljúkum við viku-
verkið. Mér þykir mjög leitt að þú missir
þetta tækifæri. Farðu nú heim og segðu móð-
ur þinni frá þessu og fylgdu svo ráðum henn-
ar, hún mun eflaust ráða þér til að taka vinn-
una. Eftir að þú hefir hugsað þig um getur
þú skrifað mér línu, og látið mig vita ákvörð-
un þína. Svo höfum við alt undirbúið fyrir
mánudaginn.”
Edward var í heldur þungu skapi þegar
hann kom heim þetta kvöld. Hann átti í stríði
við sjálfan sig alla leiðina heim. Hann vissi
hvað rétt var að gjöra, en hann vissi líka hvað
hann þarfnaðist mjög peninganna, sem hann
fengi í kaup. Hann vissi líka vel hvað móðir
hans mundi ráðleggja honum. Hún hafði sjálf
slept góðri stöðu til þess að geta haldið hvíld-
ardaginn.
Hann átti i hörðu stríði við sjálfan sig í tvo
daga. Því meira sem hann hugsaði um það
fanst honum fleira mæla með því að hann tæki
vinnuna. Það var nærri því að honum kamið
að taka hana í nokkra mánuði svo hann gæti
komist úr skuldum. Eoksins þriðja morgun-
inn fór hann á pósthúsið, keypti þar bréf-
spjald og skrifaði:
“Kæri Mr. Walters —, því miður sé eg mér
ekki fært að taka vinnuna, sem þú svo góðfús-
Íega bauðst mér. Eg get ekki unnið á laugar-
dögum, það er dagurinn, ,sem Biblían býður
oss að halda heilagan, og sem Jesús sjálfur
hélt meðan hann var hér á jörðunni. Með
innilegu þakklæti fyrir góðvilja þinn er eg
þinn einlægur — Edward Gentry.
Nú hafði Edward slept þessu tækifæri,
vegna trúmensku sinnar við Guðs orð. Móðir
hans fékk enga stöðuga vinnu, svo þau áttu við
þröngan kost að búa. Eina ógleymanlega viku,
höfðu þau aðeins eitt brauð og tvö pund af
kartöflum til að Íifa á. En þau voru bæði alt
of sjálfstæð til þess að leita hjálpar hjá safn-
aðarfólki sínu,
Einu sinni þegar Edward var á heimleið frá
að leita sér vinnu, mætti hann manni, sem sagði
honum frá skóla, þar sem ungum mönnum væri
kend viss aðferð til að hreinsa mál á bifreiðum.
Þetta félag hafði einkaleyfi fyrir því, sem not-
að var, svo einungis þeir, sem höfðu lært hjá
þeim gátu fengið það, en þeir þurftu ekkert að
borga fyr en þeir hefðu fengið vinnu.
Edward fór þangað til að læra þetta verk,
sem útheimti bæði krafta og kostgæfni. Þegar
hann hafði lokið náminu útvegaði kennarinn
honum vinnu á stórri bifreiðastöð. Kaupið var
lítið, en hann hafði frí á laugardögum; það
kom aldrei til tals að hann þyrfti að vinna þá
Eftir að hann hafði unnið þarna nokkra
mánuði, kallaði formaður félagsins hann einu
sinni inn á skrifstofu sína og sagði við hann:
“Yfirmaður þinn segir mér að þú vinnir svo
vel að þú ættir að fá kaup þitt hækkað. En eg
held þú hafir góða hæfileika til að selja bif-
reiðar. Viltu taka það starf að þér og vinna
5 daga í viku fyrir 150 dollurum á mánuði, og
svo prócentur af því sam: þú selur.
“Eg tek það með ánægju, og skal gjöra mitt
bezta.”
Tveimur árurn seinna stóð yfir einum skrif-
stofudyrum þessa félags: “E. J. Gentry, for-
maður söludeildarinnar.”
Y. I.
Fyrsta Biiblían prentuð í Ameríku var á
máli Algonquin Indíána. John Elliot Indíána-
trúboði þýddi hana, þýðingunni var lokið og
Bíblían prentuð árið 1663. Það var ekki fyr en
1777 að partur af Biblíunni var gefinn út á
ensku í Norður Ameríku. Fimm árum seinna
var hún öll prentuð í Philadelphia, og það er
sagt að Skotlendingur sá, sem kostaði útgáf-
una hafi tapað 15,000 dollurum á fyrirtækinu.