Stjarnan - 01.12.1940, Side 4

100
STJARNAN
Þegar Jesús var hér á jörðimni stað-
festi hann ákveðið og alvarlega eilíft og
óumbreytanlegt gildi Guðs boðorða um
aldur og æfi. Matt. 5:17. 18. Öll Biblían,
bæði Gamla og Nýja Testamentið vitna um
skyldu allra manna að halda sjöunda dag-
inn heilagan, alt frá Eden til Eden á hinni
nýju jörð, til minningar um Guðs skapandi
kraft og frelsandi kærleika, það er til-
beiðsludagur Guðs barna um allar aldir.
Hvíldardagurinn og helgihald hans á viku
hverri er eins og gullkeðja, sem tengir
saman sköpun hinnar gömlu og nýju
jarðar. Það er innsigli Guðs upp á ríkis-
stjórn og eiginlegleika hans. Hvað sem
sett er í stað þess er falskt.
Sunnudagshelgihaldið hefir verið rang-
lega innleitt í stað hvíldardagsins. Vitnis-
burðut sögunnar er, að rómverska katólska
kirkjan kom á fót sunnudagshelgihaldi í
stað hins sanna hvíldardags Drottins. Róm-
verska kirkjna ber ekki á móti þessu, hún
gjörir enga tilran til að leyna því, þvert
á móti, hún kannast við það og stærir sig
af því. Hún bendir á það sem merki upp
á vald sitt til að umbreyta jafnvel lögmáli
Guðs.
Peter Geierman í bók sinni “Convert’s
Catechism of Catholic Doctrine,” segir:
“Vér höldum sunnudaginn í stað laugar-
dagsins af því að katólska kirkjan . . .
flutti helgihaldið frá laugardeginum til
sunnudagsins.” “The Catholic Press” i
Sydney, Ástralíu segir: “Sunnudagurinn
er katólsk stofnun og helgihald hans styðst
einungis við grundvallarreglur katólsku
kirkjunnar. Frá byrjun til enda Biblíunn-
ar finst ekki ein einasta setning, sem
heimilar flutning hinnar vikulegu guðs-
þjónustu frá hinum síðasta til hins fyrsta
dags vikunnar.”
í bók sinni “Plain Talks about Pro-
testantism Today,” segir Mr. Segur: “Það
var katólska kirkjan, sem flutti hvíldina
yfir á sunnudaginn. Þannig er sunnudags
helgihald mótmælenda hylli, sem þeir,
þrátt fyrir játningu sína, veita valdhoði
katólsku kirkjunnar.”
“The Catholic Mirror,” í Baltimore
sagði: “Meir en þúsund árum áður en
mótmælendur urðu til, breytti katólska
kirkjan hvíldardeginum frá laugardegi til
sunnudags . . . hinn kristni hvíldardagur
er því afkvæmi katólsku kirkjunnar, sem
brúður heilags anda, án þess að mótmæl-
endur mæli orð á móti.”
Þannig er sunnudagurinn falskur hvíld-
ardagur. Hann hefir lengi verið haldinn
af miljónum manna, en tímalengd breytir
ekki lýgi í sannleika. Vani réttlætir ekki
það, sem rangt er. Lýgi er lýgi, hversu
lengi sem henni hefir verið"trúað eða
fylgt. Hvort sem það hefir byrjað í forn-
kirkjunni eða grafhvelfingunum eða ann-
arsstaðar, það sem var falskt þegar það
var stofnað, það er falskt enn. Burt með
það.
Eftir að hafa nákvæmlega rannsakað
Biblíuna, kirkjusögu, mannkynssögu, guð-
fræðirit, orðabækur, kirkjureglur, lær-
dómsbækur, og heyrt viðurkenningu
þeirra, sem halda sunnudaginn, þá erum
vér neyddir til að kannast við, að í Biblí-
unni er hvorki gefið dæmi upp á eða skip-
un um helgihald sunnudagsins. Ekkert
vald gefið mönnum til að halda fyrsta
daginn í stað hins sjöunda, engin guð-
dómleg viðurkenning fyrir breytingunni,
eftir að menn komu henni á. Þessi falski
hvíldardagur var settur í stað hins sanna
hvíldardags, af valdi því, sem setti sig
upp yfir Guð og hans boðorð. Hvildar-
dagur sá, er heiðingjar héldu var ranglega
fluttur yfir í hina kristnu kirkju og er alls
ekki bindandi fyrir trúaða kristna menn.
Þeir ættu að hafna honum, en halda Guðs
heilaga hvíldardag samkvæmt boði hans.
Sunnudagshelgihald finst ekki í Guðs orði
það er ekki til í lögmáli hans eða gleðiboð-
skapnum. Það byrjaði í heiðni og er
svikabragð Satans til að snúa mönnum frá
tilbeiðslu og hlýðni við skaparann. Frá-
fall fi'á kristninni hefir haldið því við
gegnum aldirnar. Flestir mótmælenda söfn-
uðir hafa fylgt því og haldið það rétt, af
því það var gamalt og almennur siður.
En nú er bert orðið, að það hefir ekkert
Guðs orð við að styðjast, heldur manna-
setningar einar.
C. B. Haynes.
Rússar og Finnar áforma að efla sam-
vinnu og vinarhug milli þessara þjóða. Til
að ná því takmarki á að þýða finsk ljóð
og vísindaleg rit á rússnesku, og rússnesk
á finsku, og vísindamenn beggja þjóða eiga
að vinna á víxl hvorir hjá öðrum.