Stjarnan - 01.12.1940, Qupperneq 7

STJARNAN
103
Væri hans vilji. Hún sagði mér að eg
skyldi vera Guði trúr og ætíð hlýða hon-
um» ef eg gjörði það, þá mundi eg geta
orðið kristniboði. Svo sagði hún að eg
skyldi biðja fyrir heiðingjunum. Þeir eru
svo fjarska margir. Veiztu hvað margir
þeir eru, pabbi?” Faðir hans hafði aldrei
hugsað um það.
“Kenslukonan segir að ef þeir héldu
hver í hendina á öðrum og mynduðu
þannig keðju, þá mundu þeir ná mörgum
sinnum í kringum jörðina. Eg er að
hugsa um að byrja á að biðja fyrir einum
þeirra, það er drengur á mínum aldri,
honum líður illa. Faðir hans er svo
vondur við hann, af því hann langar til
að læra um Guð. Kennarinn hefir lesið
fyrir okkur um þennan dreng. Pabbi,
vilt þú ekki biðja fyrir föður hans, þá
getur skeð hann verði góður við dreng-
inn.”
Faðirinn strauk blíðlega hárið frá enni
Gunnars og sagði: “Já, Gunnar, pabbi
vill hjálpa þér að biðja, fyrst fyrir sjálfum
sér og litla drengnum sdnum, og svo fyrir
heiðingjunum, sem þú hefir sagt mér frá.
Eg held að Guð hafi þegar kallað þig til að
vera kristniboði.”
Gunnar skildi ekki þá hvað faðir hans
meinti með síðustu setningunni, en nú
skilur hann það.
Upp frá þessum degi voru margar gjafir
sendar til heiðingjanna frá heimili Gunn-
ars, og margar bænir stigu upp þaðan til
Guðs föður okkar á himnum.
—E. S.
Sjálfsfórn
Chan hafði unnið í mörg ár á heimili
trúaðra hjóna í Ameríku. Fyrir hin
kristilegu áhrif húsbændanna hafði Chan
snúið sér einlæglega til Guðs.
Einn morgun kom Chan til húsbónda
síns og sagði formálalaust, eins og Kín-
verjum er tamt: “Mr. Jim, eg fer til
Kína í næstu viku.”
“Ætlar pú til Kína?” spurði húsbóndi
hans undrunarfullur. “Hvers vegna viltu
fara, Chan. Við getum ekki mist þig.
Viltu ekki vinna fyrir okkur lengur? Fær
þú of lítið kaup?”
“Eg er ánægður að vinna hjá þér.
Kaupið er nóg. Eg fer til Kína.”
“Segðu mér hvers vegna, Chan. Þú
hlýtur að hafa einhverja ástæðu.”
“Já, Mr. Jim. Bróðir minn drap mann.
Hann er ekki kristinn. Hann á mörg
börn. Lög í Kína leyfa mér að deyja fyrir
hann. Eg segi honum frá Jesú. Vera má
hann smámsaman snúi sér til Krists. Eg
fer til Kína næstu viku.”
Sýnum vér trú vora í verkum kærleik-
ans? —A. C.
Hryggið ekki andann
Lítill drengur hafði tamið dúfu. svo
hún kom þegar hann kallaði á hana og
settist á hönd hans. Hann hafði litla orina
í hendinni, kallaði svo á dúfuna með
nafni, og hún kom fljúgandi og át úr
hendi hans. Einu sinni reyndi hann í
hugsunarleysi að grípa hana meðan hún
sat á hendi hans, en hún var fljótari til
og flaug í burt. Næsta dag kallaði hann
á dúfuna aftur og aftur, en hún var treg
til að koma, hún kom þó að lokum er
hún sá að hann hafði eitthvað sælgæti
handa sér í hendinni. Aftur reyndi hann
að grípa dúfuna. Þetta hræddi hana svo
mjög, að upp frá því var alveg árangurs-
laust fyrir hann að kalla á hana. Hún
kom aldrei aftur til að eta úr hendi hans.
Þegar Jesús var skírður kom heilagur
andi yfir hann í dúfumynd. Gjöf Guðs
anda stendur oss til hoða. Guðs andi
hryggist af því þegar vér vísvitandi höld-
um fast við synd, hversu litil sem hún
virðist fyrir vorum augum. “Hryggið ekki
Guðs heilaga and'a í hverjum þér eruð
innsiglaðir til endurlausnardagsins.” Efes.
4:30. —E. S.
Guð gefur sinn heilaga anda þeim, sem
hlýðnast honum. Post. 5:32.