Stjarnan - 01.03.1944, Side 2

18
STJARNAN
um Guð sinn. Svo lagði Guð fram alvarlega
spurningu fyrir munn Esajasar spámanns:
“Hvert var erindi þessara manna? Hvað-
an komu þeir til þín? Hvað sáu þeir í höll
þinni?” Es. 39:4.
Allir kristnir menn ættu að leggja fram
fyrir sjálfa sig þessa síðustu spurningu.
Það væri gott að hafa hana í huga þegar
lokið er við verzlunarsamninga, og eftir
heimsókn nágranna og vina. Þetta er alvar-
leg spurning fyrir alla sem játa kristið nafn.
“Hvað hafa þeir séð í húsi mínu, í líferni
mínu? Er nokkuð í lífi mínu og framkomu,
sem getur vakið hjá þeim er þekkja mig,
löngun til að verða sjálfir sannkristnir?
Það sem allir kristnir menn ættu að keppa
eftir er: “að lifa þannig, að þeir sem þekkja
oss en þekkja ekki Krist, fái löngun til að
þekkja hann af því þeir þekkja oss.”
Hver einasti kristinn maður, undir öll-
um kringumstæðum lífsins á að vera vitni
Krists. Páll postuli lætur það í ljósi í þess-
um orðum: “En þegar Guð sem útvaldi
mig frá móðurlífi og af náð sinni kallaði,
þóknaðist að opinbera son sinn í mér”. Gal.
1:15. “Að opinbera son sinn í mér. Þetta
er leyndardómurinn við líf sannkristins
manns, hann opinberar Jesúm í lífi sínu.
Guð kallaði oss ekki einungis til þess að
vér sjálfir yrðum frelsaðir, heldur til þess
að vér höfum áhrif á aðra og opinberum
hans son fyrir þeim. Vér eigum að lifa og
breyta eins og Jesús, á heimilinu, í við-
skiftum við aðra og í félagslífinu.
Þessi spurning: “Hvað hafa þeir séð í
þínu húsi?” á sérstakt erindi til foreldr-
anna. Hvers vegna eru svo margir for-
eldrar sem játa kristna trú, en eiga óum-
vent börn? Það er hætt við að orsökin sé
sú áð foreldrarnir opinberuðu ekki Jesúm
í sínu daglega lífi á heimilinu.
Margir sem hafa nafn sitt á kirkjubók-
inni líkjast konunni sem hafði gott álit
utan heimilisins, en áhrif hennar á heimil-
inu voru ekki til að leiða ástvini hennar
til Krists, vegna þess hún var svo fljót-
lynd og stórorð. Einu sinni daginn áður en
tjaldbúðarsamkoma átti að byrja hjá söfn-
uði hennar, heyrði hún 15 ára gamlan son
segja við föður sinn: “Hvað á það að þýða
fyrir mömmu að fara, samkomurnar gjöra
henni ekkert gott?” Henni varð mjög bilt
við að heyra þetta. Hún vaknaði upp til
að skilja að Guð gat ekki svarað bænum
hennar fyrir ástvinunum, af því hún var
sjálf til hindrunar með bráðlyndi sínu.
“Eg veit það, sonur, en mömmu langar
til að fara og ef hún hefir nokkra slcemtun
af því, þá skulum við ekki standa í vegi
fyrir henni,” heyrði hún mann sinn svara
drengnum. Móðirin sagði ekkert en í hjarta
sínu ásetti hún sér að þessar tjaldbuðar-
samkomur skyldu hafa meiri þýðingu fyrir
sig, heldur en að mæta gömlum kunningj"
um, hafa dálitla tilbreyting og hlusta a
góðar ræður. Hún varð að fá sigur yfir
skapi sínu og stjórn á tungu sinni. Hún
fékk löngun til að sýna kraft Guðs í lífi
sínu, svo hún væri ekki lengur ástvinum
sínum til hindrunar og ásteitingar.
Hún fékk guðrækið fólk á samkomun-
um til að lesa og biðja með sér. Hún með-
tók í trú loforð Guðs um sigur. Auðvitað
var það létt að lifa nýju lífi á samkomun-
um, en hún fékk að reyna sig eftir að heim
var komið. Hún ætlaði að gjöra hreint
húsið frá kjallara til rjáfurs. Um þann
tíma sem pósturinn kom var alt á tjá og
tundri. Með póstinum kom bréf sem sagði
frá að ættingjar þeirra mundu koma þann
dag með seinni lestinni. Nú hélt maður
hennar að hún mundi verða fokvond, en
það varð ekki. Hún bað þögula bæn um
að Jesús vildi hjálpa henni til að vera
róleg, og hann brást henni ekki.
Hún brosti nú til manns síns og sagði:
“Þú sækir koffortin ofan á járnbrautar-
stöðina. Eg gjöri hreint gestaherbergið á
meðan, svo hjálpumfet við að með að setja
í lag þar inni. Þau koma á óhentugum tíma,
en við skulum gjöra það besta sem við
getum.”
“Mamma, þú ert önnur manneskja siðan
þú komst heim af samkomunum. Þú hefir
fengið eitthvað þar sem vert er að haía, ef
allir geta öðlast það, þá langar mig til að
fá það líka.” Þetta heimili varð upp frá
því Guðs hús og hlið himinsins.
Ef lunderni frelsarans væri endurspegl-
að á heimilum vorum og í lífi voru, hvílíkri
breytingu gæti það komið til leiðar. Aldrei
var meiri þörf á því en nú að opinbera
Krist. Engin kynslóð unglinga hefir haft
slíkum freistingum og hættum að mæta
eins og sú, sem nú er uppi. Jesús er sá
eini sem getur veitt þeim þá hjálp sem
með þarf. Jesús, með hógværð sinni, kær-
leika og hjálpfýsi þarf að lifa lífi sínu í