Stjarnan - 01.04.1944, Blaðsíða 1

Blessunarrík áhrif trúboðsins
Heimsstríðið hefir gefið óyggjandi sann-
anir fyrir ágæti trúboðsstarfsins. Trúboð-
arnir hjálpa mönnum ekki aðeins til að
búa sig undir eilífðina, heldur einnig styð-
ur að því að menn geti lifað friðsamara og
betra lífi hér í þessum heimi. Sjöunda dags
Aðventistar starfa mikið á Suðurhafseyj-
unum, en menn hefir víst aldrei dreymt
um að nokkuð samband gæti verið milli
frelsunar manna og flugferðanna, en sum-
ar markverðustu frásagnir frá herstöðv-
unum í Suðurhöfunum, er viðvíkjandi
flugmönnum sem urðu að nauðlenda á.eyj-
unum eða umhverfis þær. Þeir hafa stund-
um orðið íglaðir og hissa þegar innfæddir
menn hafa heilsað þeim á ensku. Þessir
eyjarskeggjar höfðu ökki lært enska tungu
af sjómönnum eða verzlunarmönnum, sem
einstöku sinnum lenda við eyjarnar, held-
ur hafa kristnir trúboðar kent þeim hana.
Trúboðarnir höfðu einnig kent þeim betri
lifnaðarhætti, svo daglegir siðir og fram-
ferði þeirra bygðist á grundvallarreglum
kristninnar, elsku til Guðs og náungans.
Þannig reyndist það þegar flugmenn sam-
bandsþjóðanna komu niður yfir eyjarnar í
fallhlífum sínum, þá mættu þeir hvorki
hatri, tortryggni né óvináttu, heldur var
þeim fagnað af 'kristnum meðbræðrum og
alt gjört sem unt var til að hjálpa þeim.
Það þarf enga rökfærslu til að sann-
færa þessa flugmenn um að trúboðið hefir
gjört mikið gagn. Þeir hafa eflaust verið
þakklátir fyrir að einhverjir heima gáfu
fé til að geta sent trúboðana, því ef hinir
innfæddu á Salomonseyjunum hefðu verið
í sínu fyrra, heiðna ástandi, þá hefðu þeir
að líkindum drepið og etið flugmennina.
Vér erum þakklátir Guði fyrir að það
eru svo margir í kristnum löndum, sem
ekki hliðra sér hjá skyldu sinni að flytja
eða senda fagnaðarerindið út um allan
heim. Vér virðum trúboðana, sem hafa
yfirgefið heimili og ástvini til að berjast
á móti valdi myrkranna út um heðingja-
löndin, og hafa unnð sigur réttlætinu til
handa, er þeir hafa stofnað Guðs ríki í
hjörtum þeirra sem áður voru villimenn.
Bæði Sjöunda dags Aðventistar og önn-
ur kristniboðsfélög leysa af hendi kristi-
lega skyldu, og um leið verulega þegn-
skyldu gagnvart landi sínu og þjóð, er þeir
sýna einstaklingum og þjóðum hvernig
menn eiga að breyta hvorir við aðra til
þess að geta lifað í eining og friði.
í Kína stendur yfir stórstríð. Um eitt
tímabil var flokkur í Kína, sem reyndi að
koma af stað óhug og ofsóknum móti út-
lendingum, sendiherrar vesturþjóðanna
virtust hafa lítil áhrif til að breyta þessu
hatursfulla hugarfari gagnvart útlending-
um. Þegar vér minnumst þessa er það
hughreystandi að lesa eftirfylgjandi grein
sem stóð í “The Saturdal Evening Post.”
“Þó undravert sé, þá var það trúboðinn
sem ruddi brautina fyrir hvítu þjóðirnar í
Kína. Trúboðinn, sem aldrei hélt fram
yfirburðum hvítra manna eða réttindum
þeirra til að hafa alla samninga mest þeim
í vil. Hann hafði stundað starf sitt yfir-
lætislaust, án þess að draga sjálfan sig á
tálar. Hann neitaði að binda sig við loforð
um vernd með því að staðnæmast við höfn
þá, sem leyfð var í samningnum. Hann
vogaði sér lengra irin í landið þar sem
hann mætti drekanum í bæli sínu. Þeir
komust nokkur veginn af hver við annan.
Svo þegar mest reyndi á og Japanar rudd-
ust inn í landið, þá flýðu trúboðarnir ekki.
Þótt borg eftir borg væri hertekin af ó-