Stjarnan - 01.12.1946, Page 4

92
STJARNAN
Jesú, til þess að allir gætu séð hana. Þar
var ritað: “Jesús frá Nazaret, konungur
Gyðinganna.”
Gyðingar Iheimtuðu að þessu væri
breytt. Prestarnir sögðu: “Skrifa þú ekki:
Konungur Gyðinganna, 'heldur að hann
hafi sagt: Eg er konungur Gyðinganna.”
Pílatus iðraðist nú þess ósjálfstæðis,
er hann hafði sýnt, og þar að auki fyrir-
leit hann illgirni og afibrýðissemi valds-
mannanna. Hann sagði því: “Það sem
eg hefi skrifað, það hefi eg skrifað.” (Jóh.
19: 19, 21, 22).
Hermennirnir skiftu með sér klæðum
Jesú. Kirtillinn ver ekki saumaður, heldur
frá ofanverðu niður úr prjónaður, og nú
þráttuðu þeir um hann. Að síðustu kom
þeim saman um að kasta 'hlutkesti um
hann. Þannig rættust orð spámannsins
er segja: “Þeir skiftu með sér klæðúm
mínum og köstuðu hlut um kirtil minn.”
Jafnskjótt og búið var að reisa kross
Jesú upp, þá skeði nokkuð, sem var ótta-
legt. Prestarnir, höfðingjarnir og fræði-
mennirnir ásamt hinum guðlausa lýð, tóku
nú að ihæða og spotta ihinn deyjandi guðs
son. Þeir hrópuðu háðslega:
“Ef þú ert konungur Gyðinganna, þá
bjargaðu sjálfum þér-” (Lúk. 23: 37).
“Öðrum bjargaði hann, sjálfum sér get-
ur hann ekki bjargað! Hann er konungur
ísraels! Stígi hann nú niður af krossinum,
og vér skulum trúa á ihann. Hann treysti
guði. Hann frelsi hann nú, ef hann hefir
mætur á honum; því að hann sagði: Eg
er sonur guðs.” (Matt. 27: 42, 43).
Og þeir sem f.ram hjá gengu, lastmæltu
honum, skóku höfuð sín og sögðu: Hó, þú,
sem brýtur niður musterið og reisir það
á þrem dögum! Bjarga nú sjálfum þér og
stíg niður af krossinum.” (Mark. 15: 29, 30).
Kristur hefði getað stígið niður af kross-
inum, en ef hann hefði gjört það, þá hefð-
um vér ekki orðið endurleystir. Vor vegna
var hann fús að þola dauðann.
“Hann var særður vegna vorra synda
og kraminn vegna vorra misgjörða; hegn-
ingin, sem vér höfðum til unnið, kom nið-
ur á honum, og fyrir hans benjar urðum
vér heilbrigðir.” (Es. 53:5).
Síðasta mikla táknið
(Framh.)
Hinn elskaði postuli Jóhannes lýsir
endurkomu Drottins þannig: “Og eg sá, og
sjá: Hvítt ský, og einhvern sá eg sitja á
skýinu, líkan manns-syni, og hafði hann
gulílkórónu á höfðinu og í hendi sér bitra
sigð. Og annar engill kom út úr musterinu;
og hann kallaði Ihárri röddu til þess, sem á
skýinu sat: Ber þú út sigð þína og sker
upp, því að komin er stundin til að upp-
skera, því að sáðland jarðarinnar er fulP
þroskað.” Opb. 14,14-15. Þessi boðskapur
fagnaðarerindisins á að iboðast til yztu
endimarka jarðarinnar.
“Og eg sá annan engil fljúga um mið-
himininn, og hélt íhann á eilífum fagnaðar-
boðskap, til að boða þeim, sem á jörðunni
búa, og sérhverri þjóð, og kynkvísl og
tungu og lýð. 6. versið. Þannig verður,
áður en Drottinn kemur í annað sinn, boð-
skapurinn um komiu hans fluttur um alla
jörðina. Það verður fullkominn boðskapur
um Krist. —“Hinn eilífi fagnaðarboðskap-
ur”, og um leið boðskapur um ríkið.
Til sönnunar þessum spádómi heilag-
rar Ritningar hafa á síðustu ölcjum opnast
dyr fyrir fagnaðarboðskapinn víðsvegar
um heiminn. Undirbuningurinn að flutnin-
gi boðskaparins ihófst með siðabótinni- Því
næst komu uppgötvanir 19. aldarinnar, er
opnuðu dyrnar til fulls í flestum löndum
heimsins. Þegar svo undirbúningurinn var
hafinn fyrir hraða hreyfingu, byrjaði trú-
boðsstarfsemin, og hún er eitt af furðu-
verkum heimsins.
Eins og Jósef Cock bendir á eru
nú á dögum sjö undrunarefni, stærri
en í fyrri daga. Og þau 'hafa öll verið á-
kveðin af Drottni til að gera mögulega
heimsvíðtæka útbreiðslu fagnaðarerindis-
ins í þessari kynslóð. Þessi sjö furðuverk
eru: Landkannanir, samgöngur, menn-
ing, frelsi, samband þjóða, uppeldi og fyrir-
komulag. Allt er þetta samkvæmt heim-
smælikvarða og leitt í ljós síðustu
áratugina.
Guð Ihefir undirbúið-veginn fyrir upp-
fyllingu 'hins síðasta mikla tákns spádóm-
anna, það er ekki einungis aðvörunarboð-
skapur, heldur og frelsisboðskapur, —
fagnaðarboðskapur konungsríkisins. Guð