Stjarnan - 01.12.1946, Qupperneq 5

STJARNAN
93
leitar að sannkristnu fólki til að senda það
út á uppskerua'kurinn að vinnar fyrir sig.
Fyrir forsjón Guðs unnu þúsundir man-
na óafvitandi að fyrri komu Krists, án þess
að !hafa þekkingu eða áhuga fyrir henni.
Heimurinn var undir einnræðisstjórn. Als-
staðar skildu lærdómsmennirnir sama
tungumálið.. Víísindalegt yfiríboxðsfyrir-
komulag náði frá Rófn til endimarka sið*
mennigarinnar. Heiðnin Var að deyja út,
og fjöldann hungraði óafvitandi eftir orði
lífsins. .
Á þessuim tíma heimsvíðtæiks undirbú-
nings, kaus Guð' mann, — Jóhannes skír-
ara — til að boða komu Krists-
Nú hefur Drottinn, á þessum síðustu
dögum heimsrannisóknanna. furðuverka,
hraðfara samgöngutækja. almennrar
menntunar, útvarpstækja, biblíufélaga, og
margra alda heims trúboðs, undirbúið
heiminn fyrir lokáþátt útbreiðslu fagnað-
arerindisins um konungsríkið. Guð er ekki
einungis höfundur boðskaparins, heldur
hefir hann einnig valið boðherana til að ■
flytja hann.
Um 1890 þegar hin mikla nútíma þekk-
ing hófst, byrjaði mikil trúboðsvakning og
áhugi fyrir spádómum Ritningarinnar, er
náði að vissu ieiti hámarki árið 1844. Þá
biðu .þúsundir manna eftir endurkomu
Krists. Þegar tíminn leið svo að Kristur
kom ekki, urðu vonbrigðin mjög -tilfinnan-
leg. Margir sneru sér algerlega frá trúar-
brögðunum, og enn fleirri misstu alla trú
á bókstaflega uppfyllingu á endurkomu
Krists. En aðrir voru sannfærðir um, að
þótt endir spádómstímabilsins hefði ekki
leitt þá itil endurkomu Krists, hefði hann
þó náð til byrjunar hins mikla undirbú-
nings íyrir endurkomu hans. Enda hefir
það sannast að svo sé, þar sem hundruð
þúsunda gefa vinnu sína, peninga, syni
sína og dætur og allar eigur sínaí, til þess
að geta lokið við að flytja fagnaðarerindi
Guðs til alls mannkynsins í þessari kynslóð.
Vér lesum í Amos 3,7; “Nei, Herran Drott-
inn gjörir ekkert, án þess að hann hafi
opinberað iþjónum sínum, spámönnunum
ráðsályktun siína”. Svo hefir það alltaf ver-
ið og svfe er það nú. Fyrir flóðið fól Guð
Nóa að aðvara heiminn og benda á leið til
undankomu. Fyrir eyðileggingu Sódómu
og Gomorru sendi Guð engla sína, til að
aðvara fólkið og leiða Lot á öruggan stað.
Áður en hinn ógnandi dó-mur gekk yfir
Níneve, sendi Guð Jónas til að predika
fyrir fólkinu; að það skyldi yðrast og kom-
ast undan eyðileggingunni. Jesús sagði
fyrir um ihrun Jerusalemborgar, áður en
hún var eyðilögð og ráðlagði fólki sínu
hvenær og ihvernig það skyldi flýja- Matt.
24,15-20;
Og nú segja spádómar Ritningarinnar,
að á undan ihinni dýrðlegu opinberun
Krists, muni hinn eilífi fagnaðarboðskapur
verða boðaður “sérhverri þjóð og kyn-
kvísl og tungu og lýð”, með þessum alvar-
legu viðivörunuim: “Óttist Guð og gefið
honum dýrð, þvlí að feomin er stund dóms
hanis” Opb. 14, 6-7; Á þessu byggist heims-
víðtæki boðskapurinn — sem er síðasta
mikla táknið og í 14. versinu lesum vér um
komu Krists, þegar lokið ihefir verið við
boðun hins þrefalda boðskapar.
En hvers konar fólk hefir boðskapur-
inn skapað? Þessi heimsvíðtæki boðskap-
ur, sem undirbýr veginn fyrir endurkomu
Drottins. Því eir lýst í'12. versinu: “Hér
reynir á þolgæði hinna heilögu, þeir er
varðveita boð Guðs og trúna' á Jesúm”
Hvar erU þeir? Þeir eru hér — þeir eru
alls Staðar þár sem þessi boðskapur fer.
Nú á þessum dögum, þegar margir, sem
heyra talað um Krists, en neita innblæstri
Biblíunnar, friðlþægingunni, fórn Krists,
krossinum upprisu hans og dýrlegri endur-
komu,( — uppvekur Guð fólk í öllum heim-
inum — meðal allra þjóða og kynkvísla,
sem trúir öllum grundvallaratriðum hin-
nar postullegu kirkju. Þeir hafa trúna á
Jesúm. þeir hafna ekki lögmálinu því að
þeir varðveita boð Guðs.
Ó, kæri bróðir og systir, nú er sízt tími
til að tapa trúnni á Biblíuna—því blessaða
Guðs orði, sem trú vor byggisit á. Undur-
samlegir spádómar Ihennar eru flestallir
uppfylltir., Og hin heimsvíðtæka útbreiðsla
fagnaðarerindisins um konungsríkið hið
siíðasta mikla tákn—er að uppfyllast.
Nú er alls enginn tími til að sleppa sér
út í skemmtanir og vináttu heimsins- Krist-
ur segir: “Sjá ég kem eins og þjófur” Opb.
16,15: Einmitt á þessurn tíma, er heimur-
inn spvr hæðnislega: Hvað verður úr fyrir-
he'tinu um komu hans”, uppfyllast táknin
þegar lýðurinn kallar: “Friður og engin