Stjarnan - 01.03.1947, Blaðsíða 8

32
STJARNAN
STJARNAN Authorized as second class
mail, Post Ofíice Depart-
ment, Ottawa. Published monthly. Price $1.00
a year. Publishers: The Can. Union Conference
of S. D. A., Oshawa, Ontario.
Ritstjórn og afgreiðslu annast:
MISS S. JOHNSON, Lundar^ Man., Can.
hvíld.” Matt. 11:2. Sama hvaða erfiði eða
byrði það e:r, á sál eða Mkama. “Þann sem
til mín ikemur mun eg engan veginn frá
mér re'ka.” Jöh. 6:37. “Eg er með yður alla
daga.” Matt. 28:20. “Eg mun koma aftur og
taka yður til mín.” Jóh. 14:3. Konungleg
lioforð. Svo stór liofoxð að trú vor stund-
um getur varla gripið þau. Hann stendur
við ihvert einasta loforð sitt ef vér mætum
skilyrðunum. “Hann er trúr.” 2. Tím. 2:13.
Jesús talar til vor sem einstakilinga í
þessum loforðum sínum, talar til vor eins
beinlínis eins og þó vér gætum heyrt mál-
róm hans. Náð sú og kraftur, sem Jesús
veitir oss er innifalinn í þessum loforðum.
Meðtekin og þeim treyst eru þau kraftur
til staðfestu, þau eru hxieyfiafl og viðhald
lífsins. Eikkert annað getur (haft slíkan
lækningar og lífskraft. Ekkert annað getur
gefið manni slíka trú og hugrekki sem veit-
ir bæði s'ál og líikama star'fslþre'k og fram-
kvæmidarafl.
Oss -finst vér getum reitt oss á upp-
komu sólar að morgninum og ljós stjarn-
anna að nóttu til, og árstíðirnar sem koma
með vissxi regl-u. En vor náðugi frelsari
fullvissar oss um, að þetta er ekki eins
áreiðanlegt eins og orð bans. Dátum oss
þvií gleðjast yfir þessum dýrmæt-u lífsins
orðum, hlýða boðum hans, gefa gaum að-
vörunum hans, feta í fótspor hans og svo
fagnandi reiða oss á loforð hans, þá mun-
um vér stöðugt njóta gleði lífsins, og sá
friður “sem yfirgengur allan skilning,”
verður hlutskifti vort til daganna enda.
E. Lloyd.
♦ ♦ -t-
SÝNDU MÉR VEGINN
Vormorgun einn kom ungur maður
hlaupandi til prédikara nokkurs, þar sem
hann stóð með ferðatöskuna í hendinni og
var að fara út úr matsöluhúsi úti á landi.
Ungi maðurinn sem var lafmóður sagði:
“Eg vil vera kristinn, en eg veit ekki
hvernig eg á að fara að því, þú verður að
bíða og leiðlbeina mér.”
Svo hélt hann áfram: “Þegar eg heyrði
að kristinn prédikari væri kominn í þorpið
ásetti eg mér að finna hann. Eg hefi komið
hingað aftur og aftur en aldrei fundið þig.
Nú heyrði eg að þú værir að fara í burt,
svo eg hljóp svo hart sem eg gat til að geta
náð í þig áður en þú kæmist í burtu. Eg
heyrði um Jesúm fyrir nokkru síðan. Mig
langar að heyra meira um hann. Eg vil
verða kristinn. Sýndu mér veginn.”
Prédikarinn beið og hjálpaði unga
manninum að finna frelsarann. Þeir fóru
inn í litla herbergið 1 gistihúsinu, þar flutti
prédikarinn fagnaðarerindið með einföld-
um orðum, las lífsins orð í bókinni og kendi
unga manninum að biðja til Guðs.
Ungi maðurinn var svo hrifinn af sög-
unni um Jesúm, að hann helgaði líf sitt
starfi hans. Hann fór út og sagði öðrum
frá hinum undraverða kærleika Krists, og
innan lítils tíma hafði hann leitt marga af
félögum sínum til að trúa á Jesúm sem
frelsara sinn.
T. S. Wangerin.
♦ ♦
HUGREKKI. Mannkynið hefir tapað
miklu fyrir skort á hugrekki hjá einstakl-
ingum. Daglega eru menn, sem lítið bar
á, lagðir í gröfina, hverja skorti hugrekki
til að ráðast í að koma einlhverju nytsömu
í framkvæmd. Ef þeir hefðu aðeins byrjað
er.u imikil líkindi til að þeir heifðu komist
vel á veg til frægðar og frama.
Ef nokuð á að komast í framkvæmd í
þessum heimi, þá mega rnenn ekki standa
hræddir og skjálfandi af ótta við hættur
og erfiðileika, heldur ráðast að viðfangs-
efninu, og leggja íram al-la krafta til að
koma því í gegn. Það dugar ekki að vera
altaf að reikna út hvað lagt sé á hættu og
hvierj-u me-gi foúast við, . . . Maður getur
hikað, ibeðið, leitað ráða hjá ættingjum
sínum -og vinum, þar til loks hann minnist
þess einn daginn, að Ihann er orðinn 60
ára, og hefir eytt s-vo miklum tíma til að
hugsa sig -um og ráðfæra sig við vini o-g
kunningja, að -hann ihefir engan tíma leng-
ur til að fylgja ráðum þeirra.
Sidney Smith.