Stjarnan - 01.08.1947, Blaðsíða 1

STJARNAN
ÁGCST 1947 LUNDAR, MAN.
“Gakk þú og alt þitt hús í örkina”
“Og Drottinn sagði við Nóa: Gakk þú og
alt þitt hús í örkina því eg hef séð þig rétt-
látan fyrir minni augsýn á þessari öld . . .
Og Nói gjörði alt eins og Drottinn bauð
honum . . .Og Nói gekk í örkina og synir
hans og kona hans og sonarkonur hans með
honum áður en flóðið kom.” I Mós. 7:I.5.7.
Þetta var síðasti atburðurinn í sögu
heimsins fyrir flóðið. Lengi hafði Guð af
náð sinni haft þolinmæði við mannkynið,
sem var orðið svo spilt. Loks setti hann fak-
mark og leyfði þeim aðeins 120 ár.
“Þá sagði Guð Drottinn: Andi minn skal
ekki eilíflega óvirðast í manninum, því
hann er hold. Veri hans dagar 120 ár . . . Og
Drottinn sá að ilska mannanna var mikil á
jörðinni og að öll hugsun mannsins hjarta
var vond alla daga. Og hann sagði: Eg vil
afmá manninn sem eg skapaði af jörðinni,
manninn, dýrið skorkvikindið og fugla
himinsins . . . En Nói fann náð í augum
Drottins.” I Mós. 6:3.5.7.8
Nói notaði þessi 120 ár til að prédika
fyrir fólkinu og til að byggja örkina. Hann
'trúði Guðs orði þó ekkert væri í nátúrunni
upp til þess tíma sem benti á að vatnsflóð
gæ-ti komið yfir heiminn. Trúin á Guð
leiddi hann til fullkominnar hlýðni við all-
ar skipanir hans, “Og Nói gjörði alt eins og
Guð bauð honum.”-Imós. 6:22.
Loks var örkin fullgjör, 120 árin voru
rétt liðin. Þá skipaði Guð Nóa að fara með
fjölskyldu sína í örkina. Öll þessi ár hafði
Nói og fjölskylda hans unnið að byggingu
arkarinnar. Allar þeirra jarðnesku eigur
höfðu verið lagðar í hana. Ekkert var leng-
ur sem gat bundið þau við heiminn. Örkin
var tákn upp á frelsun fyrir þá, sem byggja
trú og von sína á áreiðanlegleika Guðs
orðs. Nói freisaði sig og fjölskyldu sina frá
eyðileggingu er hann sýndi trú sína í verk-
inu. Hann hlýddi öllu sem Guð bauð hon-
um. Þótt hann væri umkringdur af spiltum
mönnum þá sá hann um að fjölskylda hans
hélt sér frá þeirra félagskap og vann að því
verki sem Guð hafði falið þeim að gjöra.
Þegar verkinu var lokið var öll fjölskyldan
reiðubúin að ganga inn og verndaðist þan-
nig frá eyðileggingu.
“Trúin gjörði það að verkum að þá Nói
var af Guði aðvaraður um það sem enn ekki
sást, óttaðist hann Guð og smíðaði örkina
til frelsis sínu húsi. Með trúnni fordæmdi
hann heiminn og varð hluttakandi þeirrar
réttlætingar, sem fæst fyrir trúna. Um leið
og Nói prédikaði fyrir öðrum sýndi hann
einlægni trúar sinnar í verkinu, Hann lagði
allar sínar eigur í arkarsmíðið. Meðan hann
var að byggja þennan stóra bát á þuru landi
kom fólk úr öllum áttum til að sjá þessa
undarlegu sjón og hlusta á hinn einkenni-
lega prédikara. Hvert hamarshögg við
byggingu arkarinnar var áminning til fóik-
sins.
Nói stóð eins og klettur þótt hann væri
umkringdur af háði og fyrirlitningu. Heil-
ög alvara og trúmenska við Guð einkendu
líf hans. Orð hans voru kröftug, því það var
rödd Guðs sem talaði til manna fyrir munn
þjóns hans. Samfélagið við Guð var styrkur
hans öll þessi 120 ár sem hann talaði til
fólksins og varaði það við þeirri hættu sem
frá mannlegu sjónarmiði var ómöguleg.
Menn fyrir flóðið hugsuðu sem svo að
um allar liðnar aldir hefði náttúran fylgt
ákveðnum lögum, árstíðirnar komið reglu-
bundið og regn hafði aldrei fallið fram að
þessum tíma, jörðin vökvaðist af dögg sem