Stjarnan - 01.08.1947, Blaðsíða 6

70
STJAKNAN
Þar verða engin vilt ljón né önnur
óargadýr, sem þarf að setja í búr og
vörslur. Þau verða öll skaðlaus og skemti-
leg. Þá mun úlfurinn dvelja hjá lambinu
og börn leika sér við ljón, pardusdýr og
bjarndýr. — Jes. 35:9. 11:6—9.
Hér líðum vér söknuð, sorg og þjáning-
ar, en þar munum vér njóta als þess góða
sem hjartað girnist. Sorg og angist verður
ekki til og enginn verður veikur. Jes. 33:24.
“Þá munu augu hinna blindu uppljúk-
ast og eyru hinna daufu heyra. Hinn
halti mun létta sér eins og hjörtur og tunga
hins málhalta fagna lofsyngjandi.” —
Jes. 35:5. 6. %
f því landi heilbrigðinnar, fegurðarinn-
ar og fullkomleikans munum vér þekkja
eins og vér erum þektir. Ástvinirnir sem
dauðinn hefir aðskilið munu mætast og
sameinast aftur, þar þarf enginn að ótt-
ast fyrir að komandi ár né aldir slíti fé-
lagsskap þeirra, eða skerði fögnuðinn af
að ferðast, læra og rannsaka.
Allur heimurinn er hreinn. Fullkomið
samræmi ríkir í allri náttúrunni. Frá hon-
um sem alt hefir skapað, streymir líf, ljós.
og gleði út um hinn ómælanlega geim al-
heimsins. Frá hinni smæstu frumlu til
hins stærsta hnattar, alt skapað er fegurð
og fullkomnun sem auglýsir að “Guð er
kærleikur.”
R. F. Colirell.
-f -f
Hveitið og illgresið
“Aðra dæmisögu sagði hann þeim er
svo hljóðar: Líkt er Guðs ríki manni þeim
sem sáði góðu sæði í a-kur sinn, en er
menn voru í svefni, kom óvinur hans og
sáði illgresi meðal hveitisins og fór síð-
an á burt. En er sæðið spratt upp og tók
að bera ávöxt, þá kom og illgresið í ljós.”
Illgresið í Palestínu er eitrað fræ af al-
mennu illgresi. Áður en hveitið fer að
fyllast út ,er varla hægt ^áð þekkja hvort
frá öðru, hveitið og illgresið. Eftir að
hveitið er farið að þroskast sést mismun-
urinn greinilega, en þá er orðið of seint
að uppræta illgresið, því ræturnar eru
flæktar saman við rætur hveitisins.
Ef illgresisffæið er rnalað saman við
hveitið -og etið, þá verða menn veikir af
því og stundum orsakar það dauða.
Það kom oft fyrir að óvinir sáðu illgresi
í akur annars manns til að hefna sín fyr-
ir einhverja verulega eða ímyndaða
móðgun.
Þegar ég las þessa dæmisögu Frelsar-
ans, fór ég að athuga, hvaða lexíu hún
hefði að geyma fyrir mig. Hefi ég orðið
þreyttur að standa á verði og þannig gef-
ið ó vi-ni sálnanna tækifæri til að sá ill-
gresi vondra hugsana í hjarta mitt? Hefi
ég leyft tortryggni að festa rætur og
eitra líf mitt? Ef slíku sæði er sáð, þá
þroskast það fljótt, og það er erfitt að
þekkja eðli þess þar til það hefir kæft
niður hið góða í hjarta mannsins. Það er
óyggjandi sannleikur að ávöxturinn sem
kemur í ljós í lífi voru er einmitt það sem
vér höfum sáð!
Einn rithöfundur segir: “Lífsreynsla
vor er að miklu leyti ávöxtur hugsana og
athafna vorra ..... hver maður hiýtur að
kannast við að hið illa sem amar honum
er ávöxturinn af því sem hann hefir
sjálfur sáð.”
Vér þurfum að biðja hinn guðdómlega
víngarðsmann að varðveita oss stöðugt
svo engin syndug hugsun nái inngöngu
hjá oss til að f-ramleiða eitraðan ávöxt.
Hver óhrein hugsun saurgar sálina, veikir
siðferðistilfinninguna, stríðir á móti áhrif-
um Guðs anda og sljóvgar hina andlegu
sjón, svo m-enn sjái ekki Guð, eða þeir
gleyma honum. Vor himneski Faðir bæði
vill og getur fyrirg-efið hinum ið-randi
syndara, en örið stendur eftir. Vér verð-
um að forðast öll óhrein orð og hugsanir,
ef vér viljum hafa skýran skilning á hinu
andlega og eilífa.
Vér stöndum ekki einir að verki, því
heilagur andi hjálpar hverri sál, sem
horfir á Jesúm og leitar aðstoðar hjá hon-
um. Jesús mun varðveita akur hjarta
vors, ef vér felum -oss honum.
Ef vér í sannleika þekkjum og treyst-
um kærleika hans til vor og umhyggju
hans fyrir oss þá -erum vér öruggir.
I. Brasier.
♦ ♦ ♦
“Takið eftir og sjáið hvað Drottinn er
góður, sæll er sá maður sem reiðir sig á
hann.
D-rottins augu snúa sér að þeim réttlátu,
og hans eyru að þeirra kalli.”
J