Stjarnan - 01.09.1949, Síða 1

STJARNAN
SEPTEMBER, 1949 LUNDAR, MANITOBA
Ber líf þitt saman við líf Krists
Þeir, sem eigi hafa snúizt til aptur-
hvarfs, leitast stundum við að afsaka sig
með því að benda á breytni þeirra, sem
kalla sig kristna, og farast þeim orð á
þessa leið: „Ég er alveg eins góður og
þeir. Ekki sýna þeir meiri sjálfsafneitun
eða bindindissemi að því er hegðun þeirra
snertir en ég. Þeir hafa fullt svo miklar
mætur á skemmtunum og nautnum sem
ég“. Þannig nota þeir yfirsjónir annara
til þess að afsaka það, að þeir sjálfir van-
rækja skyldu sína. En syndir annara
manna og brestir þeirra geta ekki talizt
neinum til málsbóta, því að drottinn hef-
ur ekki fengið oss ófullkomna mannlega
fyrirmynd til þess að breyta eptir. Hinn
flekklausi sonur guðs er gefinn oss til
fyrirdæmis, og þeir, sem finna að illu
framferði þeirra, sem kristnir eru að
nafninu til, ættu einmitt að sýna lit á að
breyta betur og gefa veglegra eptirdæmi.
Þareð hugmyndir þeirra um það líferni,
sem heimta má af kristnum manni, eru
svo háleitar, er þá ekki þeirra synd meiri?
Þeir vita hvað rétt er, en hirða eigi um
að gjöra það.
Varastu að fresta apturhvarfi þínu.
Láttu það ekki dragast þangað til seinna
að láta af syndum þínum og hreinsa hjarta
þitt í blóði Jesú. í þessu efni hafa menn
farið villt þúsundum saman, og með því
bakað sér glötunina. Ég ætla ekki að fjöl-
yrða hér um það, hve stutt og fallvalt
lífið er, en það stofnar oss í voðalega
hættu, hættu, sem vér skiljum ekki nægi-
lega, að skjóta því á frest að hlýða á hina
áminnandi rödd heilags anda en kjósa að
lifa í syndinni; því að í því skyni frest-
um vér einmitt apturhvarfinu. Hversu lít-
ið sem menn kunna að gjöra úr syndinni,
þá er eigi auðið að selja sig henni á vald,
án þess að eiga á hættu að stofna sér í
glötun. Það, sem vér ekki sigrum, mun
sigra oss og leiða til eyðileggingar vorrar.
Adam og Eva töldu sjálfum sér trú
um, að annað eins lítilræði og það, að
borða af eplinu, sem þeim hafði verið
bannað að eta af, gæti ekki haft svo mikil-
vægar afleiðingar fyrir þau, sem guð
hafði sagt fyrir. En þetta lítilræði var brot
á hinu óbreytanlega og heilaga lögmáli
guðs, og það skildi manninn frá guði,
opnaði hlið dauðans og leiddi óumræði-
lega eymd yfir þennan heim. Á öllum tím-
um hafa neyðar- vg kvörtunaróp stigið
upp frá jörðunni, og öll skepnan stynur
og þjáist; það eru afleiðingarnar af óhlýðni
mannanna. Jafnvel himininn hefur kennt
afleiðinganna af uppreisn þeirra gegn
guði. Krossinn er til menja um hina undra
miklu fórn, sem þörf var á, til þess að
friðþægja fyrir brotin á lögmáli guðs.
Látum oss því ekki gjöra lítið úr synd-
inni.
Sérhvert boðorðabrot, sérhvert skeyt-
ingarleysi um Krists náð og höfnun henn-
ar, kemur niður á sjálfum þér. Það for-
herðir hjartað, spillir viljanum, sljófgar
skynsemina og gjörir þig bæði ófúsari
á að gefa þig á guðs vald og veikir líka
hæfilegleika þinn til þess að hlýða hinni
ástríku köllun heilags anda.
Margir friða sína vondu samvizku með
því að ímynda sér, að þeir geti breytt
sinni illu hegðun þegar þeim sýnist; þeir
ætla að þeir geti léttúðlega hafnað náð-
inni, sem þeim er boðin, og orðið þó hvað
eptir annað fyrir áhrifum andans. Þeir
ætla að þeir geti snúið af syndavegi sín-
um þegar að kreppir, þó að þeir hafi fyrir-
litið anda náðarinnar og notað krapta sína
í þjónustu satans. En þetta er eigi auð-
velt. Reynsla og uppeldi lífsins hefur svo
gjörsamlega myndað hugarfarið, að þeir