Stjarnan - 01.01.1950, Qupperneq 2

2
STJARNAN
Einkennin á lærisveini Krists
„Því hver, sem er í Kristi, hann er orð-
inn ný skepna; hið gamla er afmáð; sjá
alt er orðið nýtt“.
Þó að vér ef til vill getum ekki nefnt
ákveðna stund né stað eða talið öll þau
atvik, er lágu til og voru samfara aftur-
hvarfi voru, þá sannar slíkt eigi að vér
séum óendurfæddir. Kristur sagði við
Nikódemus: „Vindurinn blæs þar, sem
hann vill, og þú heyrir hans þyt, en ekki
veiztu, hvaðan hann kemur eða hvert
hann fer; eins er því varið með hvern,
sem af andanum er fæddur“. Vindurinn
er ósýnilegur, en þó má gjörla sjá og finna
verkanir hans; svo er og varið verkunum
guðs anda á mannlegt hjarta. Hið endur-
fæðandi afl, sem ekkert mannlegt auga
fær séð, vekur nýtt líf í sálunni. Það skap-
ar nýjan mann eftir guðs mynd.
Þótt verk andans fari fram í kyrþei og
þess verði eigi vart, þá eru þó verkanir
hans augljósar. Ef hjartað er endurnýjað
af Guðs anda, þá ber lífernið vott um þann
sannleika. Enda þótt vér getum eigi með
neinu móti stuðlað að því að breyta hjört-
um vorum og koma sjálfum oss í samhljóð-
un við guð, og enda þótt vér megum eng-
an Veginn reiða oss á sjálfa oss né góð-
verk vor, þá mun þó líferni vort bera vott
um náð guðs, ef hún býr í oss. Það mun
sjást breyting á skapferli voru, venjum
vorum og hugðarmálum. Mismunurinn á
fyrra líferni voru og hegðun vorri nú mun
verða auðsjáanlegur og gagngjörður. Ein-
stök góð verk eða ill leiða ekki skapferlið
í ljós, heldur orð þau og athafnir, sem
orðnar eru að vana.
Satt er það að hin ytri hegðun getur
verið góð, þótt eigi sé um hinn endur-
nýjandi kraft Krists að ræða. Löngun til að
komast til valda og ávinna sér virðingu
annara, getur leitt af sér líferni, er sýnist
vera gott og heiðarlegt. Sjálfsvirðingin
getur leitt oss til þess að forðast hið illa
í ytri hegðun vorri. Göfugmannleg verk
geta menn unnið, þótt hjartað sé eigin-
gjarnt. Hvernig getum vér þá vitað hvoru
megin vér erum?
Hver á hjarta vort? Hjá hverjum eru
hugsanir vorar? Um hvern viljum vér
helzt tala? Hverjum helgum vér heitustu
tilfinningar og beztu krafta vora? Ef
Kristur á oss, þá minnumst vér hans og
fjörmestu hugsanir vorar eru um hann.
Alt, sem vér höfum og erum er helgað
honum. Vér þráum að líkjast honum, leið-
ast af hans anda, gjöra hans vilja og þókn-
ast honum í öllum efnum.
Hver, sem verður ný skepna í Kristi,
ber ávexti andans, sem eru kærleikur,
gleði, friðsemi, langlundargeð, góðlyndi,
góðvild, trúmennska, hógværð, bindindi.
Þeir láta ekki lengur fyrri fýsnir sínar
stjórna líferni sínu, heldur feta þeir í fót-
spor guðs sonar í trúnni á hann; lunderni
Krists lýsir sér hjá þeim, og þeir hreinsa
sjálfa sig eins og hann er hreinn. Það elska
þeir nú, er þeir hötuðu áður og það, sem
þeir elskuðu áður, hata þeir nú. Hinir
stærilátu og sjálfsþóttafullu verða hóg-
værir og auðmjúkir af hjarta. Hinir hé-
gómagjörnu og drambsömu verða alvöru-
gefnir og lítillátir. Ofdrykkjumaðurinn
verður bindindissamur og saurlífismaður-
inn skírlífur. Hinar hégómlegu venjur og
tízkur heimsins eru lagðar niður. Kristnir
menn leita eigi ytra skarts, heldur er
þeirra skart fólgið í „hjartans innvortis
ásigkomulagi, í óforfengilegu (skarti) hóg-
værs og kyrláts hugarfars, sem dýrmætt
er fyrir guðs augliti11.
Engin sönnun er fyrir því að iðrunin
sé einlæg nema því aðeins að hún komi
betrun til leiðar. Ef syndarinn efnir heit
sitt, skilar aftur því, sem hann hefir náð
á óleyfilegan hátt, játar syndir sínar og
elskar guð og meðbræður sína, þá má
hann vera viss um, að hann er leiddur frá
dauðanum til lífsins.
Þegar vér afvegaleiddar, syndugar ver-
ur, komum til Krists, verðum hluttakend-
ur í náð hans og öðlumst fyrirgefningu
syndanna, þá vekur þetta kærleika í hjört-
um vorum. Sérhver byrði verður létt, því
að það ok, sem Kristur leggur á oss, er
létt. Skyldan verður að ánægju og«sjálfs-
afneitunuin að gleði. Þann veg er áður
virtist myrkri hulinn, lýsa nú geislar frá
sólu réttlætisins. )
Hið elskuverða lunderni Krists mun
lýsa sér hjá þeim, er feta í fótspor hans.
Það var hans gleði að gjöra guðs vilja.
Hið stjórnandi afl í lífi frelsara vors var
kærleikurinn til guðs og áhuginn á því að