Stjarnan - 01.01.1954, Síða 4

4
STJARNAN
hefir mishepnast þeirra göfuga áform.
Vér þurfum Jesúm.
Ðouglas MacArthur hershöfðingi sagði
í ræðu sinni, þegar Japanar gáfust upp
eftir seinna stríðið: „Hernaðarsambönd,
jafnvægi valdhafa, þjóðasambandið, alt
hefir brugðist .... Nú er vort síðasta
tækifæri, ef vér ekki finnum betri og
tryggari úrræði, þá er Harmageddon
rétt fram undan. Vandamálið er í raun-
inni andlegs efnis og útheimtir umbót á
mannlegu innræti, sem jafnast geti við
framfarir vorar í vísindum, list og bók-
rnentum og öllum öðrum greinum þessi
síðastliðnu tvö þúsund ár. Vér þurfum
andlegan kraft til að frelsa vort líkamlega
líf og tilveru“.
Þetta er ástæðan fyrir því, að vér þurf-
um Jesúm í dag. Hann er sá eini, sem lyft
getur mannsandanum og frelsað manninn.
Maðurinn er að nokkru leyti andleg vera.
Það er ennþá eitthvað guðdómlegt í eðli
hans. Hann var lítið lægri englunum og
var skapaður í Guðs mynd, þess vegna
þarf hann guðdómlegan leiðtoga. Vér
þurfum leiðtoga, sem getur vakið vort
andlega eðli og komið því til að starfa.
Jesús einn getur mætt þessari þörf vorri.
Vér þörfnumst hans. Vér getum ekki án
hans verið.
Margir skilja ekki þörf sína á Kristi,
en hann er þeirra eina hjálparvon engu
að síður. Endurkoma hans er vor eina von
um sjálfstæði, frelsi og öryggi. Fólk í
fangabúðum, heimilislausir menn og kon-
ur, foreldralaus börn, eyðilögð stríðslönd,
alslaust, fátækt fólk, alt þráir lausn. Þegar
frelsisbjallan var hengd upp 1 Berlín á
Þýzkalandi, þá fóru allir borgarbúar út
til að sjá þetta merki um frið og bróður-
hug, og heyra hana hringja. Þetta var
aðeins bjalla, en hún benti á það, sem var
dýpst gróðursett í hjörtum fólksins, þrá
eftir friði. Friður er þó ekki hin eina þörf
vor. Vér höfðum það, sem kallað var frið-
ur í fáein ár milli fyrra og seinna alheims-
stríðsins, en vér vorum órólegir, hræddir,
leitandi einhvers, sem vér þráðum: Hvað
var það? Uppeldisfræðingar segja oss, að
barn alt frá fæðingu þarf að hafa öryggis
tilfinningu, ef það á að ná eðlilegum
þroska. Barnið þarf að njóta ástar, verndar
og umhyggju á uppvaxtarárunum, annars
verður innrætið ekki það sem æskja mætti
á fullorðinsárunum. Öryggi er lífsnauð-
syn fyrir æskulýðinn og fyrir fólk á öllum
aldri.
Vér þurfum trygging og öryggi jafn-
vel fremur en frið. Jesús einn getur veitt
oss þetta. Hefir þú nokkurn tíma fundið
jarðskj álfta? Ef þú hefir verið í land-
skjálfta, þá hefir þú fundið þörfina fyrir
öryggi, þú hefir reynt að finna einhvern
stað, þar sem þú værir óhultur. Vera má
að þetta sé ástæðan fyrir því, að Jesús
bendir á jarðskjálfta, sem tákn upp á ná-
lægð komu hans, er hann segir: „Því þjóð
mun rísa gegn þjóð, og konungsríki gegn
konungsríki, bæði munu verða h.allæri og
landskjálftar á ýmsum stöðum.“ Matt. 24:7.
Vér höfum haft miklu fleiri jarð-
skjálfta yfirstandandi öld heldur en á
nokkurri undanfarandi. Hvers vegna það?
Jesús sagði lærisveinum sínum að taka
þetta sem merki upp á nálægð komu hans.
þegar vér lesum um eyðilegging af jarð-
skjálftum, þá erum vér mintir á hve
gagnslaust það er að reiða sig á jarðneska
hjálp.
Jesús veitir oss hið eina verulega
öryggi. „Hjörtu yðar skelfist ekki“, segir
hann. Hér er hið eina öryggi. í hjarta þínu,
fyrir lifandi trú á Guð og fyrirheit hans.
Það skiftir engu hvort þú ert staddur í
jarðskjálfta, eldsvoða, stríði óveðri eða
eyðilegging'um orkusprengju, ef hjarta þitt
nýtur friðar fyrir samfélagið við Krist.
Alt þetta bendir á áreiðanleika orða hans,
og staðfestir trú vora á loforði hans um
að koma aftur. „En þér munuð heyra um
hernað og spyrja hernaðartíðindi. Gefið
gætur að þér skelfist ekki, því að þetta
hlýtur að koma fram, en ekki er enn kom-
inn endirinn.“ Matt. 24:6. Þetta er aðeins
tákn, sem gefa oss aðvörun. Hér finnum
vér til þéss, að vér þurfum Jesúm. Vér
höfum mist ástvin, sæti hans er autt, vér
þráum að sameinaát honum aftur. Vér
þurfum fullvissu um komandi líf. Vér
þurfum hugrekki til að lifa og starfa
áfram einir og óhræddir. Jesús einn getur
mætt öllum þessum þörfum vorum. Hann
er með oss og tekur þátt í kjörum vorum.
Hann skilur oss og þekkir þarfir vorar.
Vér þráum að fá að sjá hann augliti til
auglitis. Á þeim mikla degi þegar hann
birtist, þá mun hvert auga sjá hann. (Op.
1:7.). Þá munum vér mæta ástvinum vor-