Stjarnan - 01.01.1954, Síða 5

STJARNAN
5
um. Hann opnar grafir þeirra. „Undrist
ekki þetta, því sú kemur stund, er allir
þeir, sem í gröfunum eru, munu heyra
raust hans, og þeir munu ganga út, þeir
sem gott hafa gjört til upprisu lífsins, en
þeir sem ilt hafa aðhafst til upprisu dóms-
ins.“ Jóh. 5:28.-29. Þetta er hin blessaða
von Guðs barna, sem verður uppfylt þeg-
ar Jesús kemur.
Ungur maður og ung stúlka skrifuðust
á. Mörg ástabréf fóru milli þeirra. Þau
ásettu sér að giftast, þó þau hefðu aldrei
séð hvort annað. Loks kom dagurinn, sem
þau áttu að mætast. Símskeyti hafði verið
sent: „Kem með lest No. 2 á miðstöðina kl.
3 fimtudagseftirmiðdag. Mættu mér. Þín.“
Ungi maðurinn gat varla beðið. Hann
hagaði svo vinnu sinni, að hann hafði frí.
Hann fór í tíma á járnbrautarstöðina, leit
á tímatöfluna og sá, að lestin No. 2 var á
réttum tíma. Hann horfði niður eftir
brautinni til að sjá fyrsta reykjarmökk-
inn, sem benti á að ástmey hans væri að
nálgast. Loks kom lestin fyrir hornið og
inn á hina fjölmennu brautarstöð. Þau
treystu sér til að þekkjast af myndum,
sem þau höfðu sent hvort öðru. Loks komu
þau auga á hvort annað, og hvílík gleði-
stund það var þegar þau mættust og heils-
uðu hvort öðru. Biðin var þreytandi, en
það var nú alt gleymt. Elskendurnir höfðu
mæst.
Vinir mínir, það er eins ástatt með
Jesúm. Hann hefir sent oss orð að hann
komi. Erum vér viðbúnir að mæta honum?
En þegar þetta tekur að koma fram,
„þá lítið upp og upphefjið yðar höfuð, því
að lausn yðar er í nánd.“ Luk. 21:28.
—W. B. BRISTOW
----------☆----------
Ég veit Guð elskar mig
Trúboðskonan gekk í gegn um fá-
tækrahverfið í borginni til að leita uppi
þá, sem hún gæti hjálpað. Þar sá hún nú
verulega hrygðarsjón. Rétt hjá skólp-
rennunni lá kona, sem hafði verið fríð-
leiks stúlka, en nú bar andlit hennar vott
um sorg og synd. Trúboðskonan beygði
sig niður að henni og talaði við hana um
frelsarann. Orð hennar virtust ekki hafa
nein áhrif, konan aðeins starði á hana.
Loks virtist hún veita nokkra eftir-
tekt og sagði við trúboðskonuna: „Viltu
kyssa mig?“ Henni datt fyrst í hug, hvern-
ig hún gæti fengið sig til að kyssa svo
spilta konu, en hún sigraði sjálfa sig,
laut niður að konunni og kysti hana á
ennið. Hvílík breyting varð á vesalings
manneskjunni, andlit hennar.lýsti af gleði
og hjarta hennar viknaði. Fyrir þann koss
gat hún skilið kærleika Guðs til fallinna
manna.
Kærleikurinn kemur í ljós, ekki í orð-
um einum heldur í verki, í hjálpsemi, í
gjöfum. Spyr þú móðurina, hvers vegna
hún endalaust winnur fyrir börnin og
hugsar um velferð þeirra. „Af því ég elska
þau“, svarar hún hiklaust.
Jesús kom í þennan.heim til að aug-
lýsa kærleika Föðursins til vor. Hann var
ákveðinn og óþreytandi í starfi sínu mönn-
um til frelsunar, þó hann mætti ofsóknum
og sæi krossinn framundan. Sjálfsfórn-
andi þjónusta, sem Jesús lét oss 1 té með
þjáningu sinni og dauða, er áhrifameiri
boðskapur til vor um' kærleika Guðs held-
ur en nokkur orð geta látið í ljósi. „Svo
elskaði Guð heiminn, að hann gaf sinn
eingetinn son, til þess að hver sem á hann
trúir ekki glatist heldur hafi eilíft líf“.
Jóh. 3:16.
Andi Krists er andi kærleikans. Kær-
leikur sýnir sig í fórnfýsi. Andi óvinarins
er alveg hið gagnstæða. Hans er andi á-
girndar og sjálfselsku. Ef vér lítum um-
hverfis oss í heiminum, þá sjáum vér að
ágirnd og sjálfselska fara í vöxt. Hatur og
öfund gjöra alstaðar vart við sig. Þegar
menn snúa baki við Guði, en hugsa aðeins
um sinn eigin hag, þá fær andi Krists og
kærleiksþjónusta hans ekkert rúm í hjört-
um þeirra. Þannig er ástandið í heiminum
nú. Jesús sá þetta fyrir, er hann sagði:
„Vítt er hliðið og breiður vegurinn, er
liggur til glötunarinnar og margir eru
þeir séhi ganga inn um það“. Matt. 7:13.
Guð ávarpar oss í dag. Hann segir oss,
að hann elskar oss og er að tilreiða heimili
fyrir oss. Hann hvetur oss til að snúa baki
við hégóma og glysi þessa heims, en koma
til hans, sem elskar oss með eilífum kær-
leika.
Hvernig veit ég að Guð elskar mig?
Hann hefir sagt mér það, og hann vill ég
búi mig undir að eiga heimili hjá honum,