Stjarnan - 01.03.1954, Side 3

STJARNAN
19
takmarkinu. „Enginn kemur til Föðursins
nema fyrir mig,“ segir Jesús. Hann er
vegurinn, sannleikurinn og lífið. Aðeins
fyrir trú á hann sem frelsara vorn og skil-
yrðislausa hlýðni við vilja hans getum vér
vonast eftir að fá inngöngu í Guðs ríki.
Einlægni og hlýðni við föðursins vilja
var sameinað í lífi Krists. „Ég hef haldið
boðorð Föður míns og stend stöðugur í
elsku hans.“ „Ég gjöri ætíð það, sem hon-
um er þóknanlegt.“ „Minn matur er að
gjöra vilja hans sem mig sendi.“ Jóh.
15:10.; 8:29.; 4:34.
Einlægni í að fylgja því sem rangt er
getur aldrei frelsað þig. Hlýðni við sann-
leikann eins og hann er opinberaður í Guðs
orði frelsar þig. Rannsakaðu nákvæmlega
grundvöllinn undir trú þinni.
—R. H. PIERSON
---------☆----------
Gætið yðar
Bifreið með merki rafmagnsfélagsins
staðnæmdist beint fyrir framan heimili
mitt. Ungur maður stökk út úr henni með
öxi og skóflu í hendinni. Hann gekk rak-
leitt að rafmagnsstólpa, sem þar var ná-
lægt. Hann gróf í kringum stólpann, og
er hann hafði mokað moldinni frá, tók
hann bakið á axarblaðinu og barði stór
högg í stólpann, þar sem hann hafði mokað
moldinni í burt. Ég skildi strax tilgang
hans. Hann var að rannsaka hvort hvítu
maurarnir væru þar að verki. Þegar hann
fann að stólpinn var óskemmdur keyrði
hann burt.
Hvílíka lexíu hann kendi mér með
þessu. Hversu vel sem alt lítur út ofan-
jarðar, þá er mest áríðandi að undirstaðan
eða það sem er neðan jarðar sé óskemt.
Vér getum verið umkringdir af andleg-
um áhrifum, en ef vér ölum eða afsökum
smásyndir í lífi voru, þá er hætta á að vér
verðum yfirbugaðir af freistingum, þegar
vér mætum erfiðleikum lífsins.
Gætið yðar fyrir freistingum. Jesús að-
varaði lærisveina sína: „Gætið þess að
varast alla ágirnd.“ „Sjáið til og varið yður
á súrdegi Faríseanna.“ Mönnum hættir
svo oft við að álíta aðeins stórglæpi og
stórafbrot að vera synd. Tíminn til að
standa á verði og varast synd er þegar
fyrstu freistingarnar til smásynda gjöra
vart við sig, freistingar til öfundar, ágirnd-
ar og reiði.
Andrew Mutch segir frá gamalli brú
yfir fljót á hálendi Skotlands, sem var
eyðilögð með svolitlu trjáfræi. Það hafði
fallið í svolitla sprungu á steini, sem lagð-
ur var til grundvallar undir brúarendann.
Það skaut frjóvöngum og náði að festa
rætur, svo það varð svolítill trjástöngull.
Meðan plantan var lítil hefði barn getað
rifið hana upp með rótum, en enginn gaf
þessu gaum.
Eftir því sem tréð óx sendi það rætur
sínar inn á milli steinanna og spyrnti
þeim í sundur. Þegar menn loksins fóru
að athuga hættuna var brúin orðin svo
skemd að ekki var hægt að endurbæta
hana.
Vera má vér getum ekki séð byrjun
syndar í voru eigin lífi, „því blindur er
hver í sjálfs síns sök“. En ef vér gefum
Jesú hjörtu vor þá mun hann uppræta alla
synd úr lífi voru og láta oss mæta honum
óflekkaða í dýrð þegar hann kemur til
að samansafna'sínum útvöldu. Davíð bað:
„Hjarta mitt sé grandvart í lögum þínum,
svo að ég verði eigi til skammar.“
Sálm. 119:80.
I —J. H. STIRLING
----------☆----------
Hvers má vænta næst?
Hver þráir ekki fullkominn friðsaman
heim, þar sem hvorki amar sjúkdómur,
sorg eða stríð? í hinum núverandi heimi
er enginn staður þar sem alt er fullkomið.
Menn hafa óskað að alt væri fagurt og
fullkomið eins og í öndverðu sköpunar-
innar. En friður og eining í þessum heimi
sýnist að fjarlægjast meir og meir. Ástæð-
an fyrir þessu er hið synduga eðli manns-
ins. Holdlega og heimslega sinnaður maður
er í uppreisn gegn Guði, hann setur sig á
móti hans fullkomna heilaga lögmáli.
Jafnvel þó heimurinn nú sé í vand-
ræðum og uppreisn gegn Guði þá megum
vér ekki ætla að alt sé vonlaust. Þegar Guð
skapaði heiminn þá var alt fagurt, full-
komið og gott, og vorir fyrstu foreldrar
voru fullkomin. Það var syndin, óhlýðni
við Guðs boð, sem eyðilagði framtíð þeirra.