Stjarnan - 01.10.1954, Blaðsíða 2

74
STJARNAN
sem hafði átt sér stað. Réttlátur maður,
sem gjörði öllum gott, líflátinn eins og
glæpamaður. En dauði Krists opinberaði
fyllingu Guðs kærleika. Menn höfðu heyrt
um hina eilífu armleggi, en nú sáu þeir
þá útrétta til að bjóða öllum töpuðum son-
um og dætrum heim aftur til föðurhús-
anna. Menn sáu þar hvernig Guð var fús
til að leggja alt í sölurnar til að brjóta
vald satans og syndarinnar, en innleiða
aftur á þessari syndspiltu jörð frið og
hamingju himinsins.
Á því alvarlega augnabliki sögunnar,
þegar Jesús dó, þá var myrkur, dauði, gröf
og jarðskjálfti, en út frá’þessum skelfing-
um kom maður íklæddur dýrð himinsins,
sigurvegari dauðans og graíarinnar, hinn
komandi konungur konunganna og Drott-
inn drotnanna.
Þetta er dýrðlegur boðskapur, sem Guðs
börn geta sagt frá mönnum til hughreyst-
ingar á þessum yfirstandandi tíma.
Það var þessi trú og skilningur á al-
mætti Guðs og sigur hins góða, sem leiddi
Job til að segja: „Þó Drottinn deyði mig,
skal ég samt vona á hann“. Job 13:15.
Sama trúnaðartraust leiddi Davíð til að
segja: „Alt þetta hefir mætt oss og þó
höfum vér ekki gleymt þér“. Sálm. 44:18.
Og hvað var það annað, sem leiddi þá Pál
og Sílas til að lofsyngja Guði, þar sem þeir
sátu í fangelsinu með fætur sína í stokk.
Post. 16:25.
Páll postuli sagði: „Ég er þess fullviss,
að hvorki dauði né líf, né englar, né tignir,
né hið yfirstandandi, né hið ókomna, né
kraftar, né hæð, né dýpt, né nokkur önnur
skepna muni geta gjört oss viðskila við
kærleika Guðs, sem birtist í Jesú Kristi
Drotni vorum“. Róm. 8:38.—39.
Guð gefi oss öllum slíka trú, svo vér
getum mitt í skelfingum síðustu daga
heimsins með heilögu hugrekki leitt at-
hygli manna að kærleika Guðs og um-
hyggju hans fyrir börnum sínum, og mint
þá á að Jesús kemur-bráðum í dýrð sinni
til að taka hina trúu lærisveina sína heim
til sín.
—A. S. M.
------------☆------------
Tíu menn vinna 6 daga á viku við að
hirða 18 ekru flöt, sem umkringir Hvíta
húsið í Washington, D.C.
„Ver reiðubúinn að mæta
Guði þínum"
Vér höfum aðeins einn söfnuð með 80
meðlimum á miðbiki Celebes eyjanna, en
íbúatalan þar er ein miljón. Þessi litli
söfnuður okkar er áhugasamur og starf-
andi. Þeir ganga langan veg til að út-
breiða smárit og heimsækja þá, sem hafa
áhuga fyrir kristindóminum. Einn af trú-
bræðrum vorum mætti bónda, Baleparu að
nafni, í Pongee þorpinu. Þessi maður hafði
í þrjú ár haldið hvíldardaginn heilagan.
Hann hélt hann væri sá eini í heiminum
sem héldi sjöunda daginn heilagan. Hvern-
ig vissi hann að sjöundi dagurinn var hinn
rétti hvíldardagur? Hann hafði aldrei fyr
mætt neinum trúsystkinum vorum, hafði
aldrei lesið blöð vor né bækur, og hann
býr langt inn í landi.
Hér er frásögn hans: Einn dag er hann
var við vinnu úti á landi sínu, það var
laugardag, þá heyrði hann alt í einu sagt:
„Sjöundi dagurinn er hvíldardagur“. Hann
leit alt í kringum sig en sá engan mann.
Hann varð hræddur því honum datt í hug
að Guð hefði talað til sín. Hann var óró-
legur, fór heim og var að velta því fyrir
sér, hvað þessi orð hefðu að þýða. Hann
hafði aldrei heyrt að kristnir menn héldu
sjöunda daginn heilagan. Hann fór nú að
lesa Biblíuna. sérstaklega Nýja-Testament-
ið. Eftir að hann hafði lesið Matt. 28. kap.,
þá sannfærðist hann um að sjöundi dagur-
inn er hvíldardagur og allir kristnir menn
ættu að halda hann heilagan. Upp frá því
hélt hann sjöunda daginn heilagan. Fólkið
í þorpinu gjörði gys að honum og sagði
að hann væri ruglaður. Fjórum sinnum
var hann kallaður fyrir dómarann til að
gera grein fyrir trú sinni. í þrjú ár hélt
þetta áfram; svo var það einn dag, að hann
mætti trúbróður vorum sem sagði honum
að fjöldi fólks meðal allra þjóða heimsins
héldu heilagan hvíldardag Biblíunnar og
þeir væru kallaðir Sjöunda dags Aðvent-
istar.
Þetta var mikið fagnaðarefni fyrir bónd-
ann. Nú hafði hann eignast vin, einn af
fjölda manna, sem elskuðu Guð og varð-
veittu boðorð hans. Nú gekk hann hús úr
húsi í borginni og sagði fólkinu, að hann