Stjarnan - 01.10.1954, Qupperneq 5

STJARNAN
77
verður mikið verk að byggja hana upp og
endurbæta eignina. Það er alt öðru máli
að gegna með hin mörgu híbýli í húsi
Föðursins. Sá arfur, sem oss stendur til
boða er „óforgengilegur, flekklaus og al-
drei fölnar“, geymdur oss á himnum.
1. Pét. 1:4. Heimilið, sem Jesús er að tilbúa
handa ástvinum sínum, er langt um dýrð-
legra heldur en vér getum ímyndað oss.
„Auga hefir ekki séð né eyra heyrt hvað
Guð hefir fyrirbúið þeim sem hann elska“.
1. Kor. 2:9.
Sir Adrian eignaðist arfinn af því ein-
hver í fjölskyldunni dó, og hann var næst í
röðinni til að eignast arfinn og titilinn.
Eins er því nú varið með vora himnesku
arfleifð. Einhver dó og vér erum erfingj-
arnir. Jesús gaf líf sitt út fyrir oss, svo vér
mættum öðlast ríkdóm dýrðar hans. Hann
fórnaði sjálfum sér, svo vér mættum verða
synir og dætur lifanda Guðs og erfingjar
hans eilífa dýrðarríkis.
Mismunurinn milli vorra tímanlegu
eigna og hinnar eilíflegu arfleifðar er ákaf-
lega mikill. Heimili vort og eignir, þó alt
gangi sem bezt, er aðeins fyrir stuttan
tíma og aldrei óhult. Það sem hefir tekið
heilan lífstíma að spara og byggja upp,
getur farist á einni nóttu í eldi, jarð-
skjálfta eða öðrum óhöppum. En í Guðs
ríki á hinni nýju jörð „munu þeir byggja
hús og búa í þeim, planta víngarða og eta
ávöxtu þeirra“. Nei, gleðjist og fagnið
æfinlega yfir því, sem ég skapa, því sjá,
ég gjöri Jerúsalem að fögnuði og fólkið í
henni að gleði“. Jes. 65:21.—28.
En eins og Sir Adrian varð að afsala sér
borgararétti í Ameríku, eins verðum vér að
hafna glysi og áhugamálum þessa heims,
ef vér viljum meðtaka arfleifðina, sem oss
er geymd á himni.
Jesús verður að hafa forsætið í hjörtum
vorum. „Sonur minn, gef mér hjarta þitt“,
er tilboð hans í Orðskv. 23:26. „Komið til
mín, allir þér sem erfiðið og þunga eruð
hlaðnir, ég vil gefa yður hvíld“. Matt.
11:28.
Vér verðum að leyfa Jesú að stjórna
lífi voru. Kærleikur hans verður að koma
í stað eigingirni vorrar. Auðmýkt hans
verður að sigra dramblæti vort. Áform vor
verða öll að lúta að því hvernig vér bezt
getum þóknast og þjónað honum. „Aflið
yður ekki þeirrar fæðu sem eyðist heldur
þeirrar fæðu sem varir til eilífs lífs og
mannsins sonur mun gefa yður“. Jóh. 6:27.
„Þannig getur þá enginn af yður, er eigi
sleppir öllu sem hann á, verið minn læri-
sveinn“. Lúk. 14:33.
Það er yðar að velja. Með því að velja
hina eilífu arfleifð, þá tapar maður engu,
sem nokkurs er vert, en vér öðlumst alt,
sem er eilíft, dýrðlegt og dásamlegt. Þegar
vér athugum auðlegð arfleifðar vorrar, í
Kristi, þá værum vér í meira lagi heimskir,
ef vér höfnuðum því, sem hann býðst til
að veita oss: Gleði, frið og fögnuð í hei-
lögum anda hér og um alla eilífð að ríkja
með honum í hans hásæti.
—RALPH E. NEALL
-----------☆------------
Bæn hans var svarað
Lestin átti að fara af stað klukkan 5.30,
en mér var ómögulegt að komast á braut-
arstöðina fyr en klukkan 6.
Ég hafði notað sumarmánuðina til að
vinna fyrir Guðs ríki í námuborginni
Nkama í Norður-Rhodesíu. Ég hafði ásett
mér að vera í Jóhannesburg um jólin,
en það voru 3000 mílur suður þangað, en
nú var engin vissa fyrir að ég gæti komist
þangað fyrir nýárskvöldið.
Lestin fór þessa leið aðeins tvisvar eða
þrisvar á viku, og þetta var um hátíða-
leytið, svo maður varð að tryggja sér far
mörgum vikum fyrirfram, eða þá sitja kyr
þar • sem maður var. Ég hafði pantað far
handa mér nógu snemma, en nú, þegar ég
átti farið víst með lestinni kom óvænt
hindrun fyrir. Ég gjörði mitt bezta en
það var ómögulegt fyrir mig að komast á
járnbrautarstöðina í tæka tíð.
Nú var klukkan 20 mínútur yfir fimm.
Aðeins 10 mínútur eftir. Hvað átti ég að
gjöra? Ég gat ekki náð í talsíma og það
var ómögulegt að leigja vagn.
Ég komst að þeirri niðurstöðu, að það
var aðeins einn vegur opinn fyrir mig til
að ná í lestina. Ég bað til Guðs að hann
vildi hiálpa mér, minti hann á að ég hefði
starfað fyrir hann og hefði gjört alt sem í
mínu valdi stóð til að ná í lesfina. Ég var
ráðalaus og bað hann hjálpa mér sam-
kvæmt sínum vilja.