Stjarnan - 01.10.1954, Síða 7

STJARNAN
79
menn þekkja kraft bænarinnar. Þeir hafa
reynslu fyrir því að Guð svarar bæn.
Vilt þú ekki, vinur minn, reyna kraft
bænarinnar. Talaðu við Guð eins og við
bezta vin þinn, því „bæn er að opna hjarta
sitt fyrir Guði eins og fyrir góðum vin“.
Bænin gjörir lífið hamingjusamara og á-
hrifameira. Þú öðlast nýjan kraft og getur
mætt lífinu öruggur og kvíðalaus í full-
vissunni um það, að hvaða erfiðleikum,
sem þú hefir að mæta, þá getur þú reitt
þig á, að „kröftug bæn réttláts manns
megnar mikið“.
—DONALD A. WEBSTER
•----------☆----------
Engan kotungsbrag á
konungsbörnum
Við kristnir menn segjumst vera Guðs
börn — konungsbörn. Hinn alvalda og
almáttka segjum við föður okkar, en ráfum
svo oft um reikul á vegum okkar, niðurlút,
vonsvikin, áhyggjufull, hálfvolg og ónýt
til allra mikilvægra átaka. Áhugi okkar er
alls staðar og hvergi, við erum margskipt
og í molum, alls staðar hálf, hvergi heil, í
líf okkar vantar bæði aflið, sem gerir allt
heilt og tundurmagnið, sem þarf til stór-
ræða. Við játum að vísu hina æðstu og
mikilfenglegustu hugsjón, en erum þó ekki
á valdi hennar, erum ekki „brennandi í
andanum“, erum hvorki heit né köld og í
kringum okkur er doði og drungi.
Við bindindismenn tölum oft um „hug-
sjónina11. Hvaða hugsjón? Bræðralag allra
manna — algáðra manna. — Hvaða kraftur
er þessi hugsjón í lífi okkar? Hún var
kraftur í lífi þeirra, sem hófu björgunar-
verkið. Þeir gengu fram logheitir, brenn-
andi í andanum og í nafni drottins, líkt og
hinir fyrstu kristnu menn, er þeir báru
guðsríkisboðskapinn sjúkri og fallandi
heimsmenningu, kveiktu alls staðar nýtt
líf, sem fæddi af sér nýja menn, nýja
menningu og nýtt sögutímabil.
Hugsjón er lítilsvirði og lágkúruleg, ef
hún er ekki tundurmögnuð, ef hún er ekki
alger og altæk, á okkur alla, heila og
óskipta, ef hún lýsir ekki og vermir, ef
hún lætur ekki allt glitra og glóa í kringum
okkur, ef hún fer ekki með okkur í „óslit-
inni sigurför“, ef hún stjórnar ekki lífi
okkar markvisst og afdráttarlaust knýj-
andi að settu marki.
Enginn einn þáttur menningar, hvort
sem hann heitir bindindi eða eitthvað
annað, er nægilega sterkur í slíka tundur-
magnaða hugsjón. Þar nægir ekkert minna
en allir þættir glæsilegrar menningar,
runnir saman í hina æðstu hugsjón —
Guðs ríki á jörðu, friðarríki, þar sem rétt-
læti býr, bræðralag allra manna. Ekkert
minna nægir til þess að kynda guðalogan
í brjóstum okkar, verma hjörtun til fals-
lausrar og ósvikinnar bróðurelsku, til þess
að umskapa okkur sjálfa samkvæmt hug-
sjóninni sjálfri og til þess að vera „ilmur
af lífi til lífs fyrir marga“, til þess að ala
upp nýja menn, guðs menn, konungsbörn,
hinn rétta efnivið í þann nýja heim, sem
við allir þráum.
Við eigum að vaka. Það sefur hetja á
hverjum bæ. „Dagsins glymja hamarshögg,
heimurinn er í smíðum“.
—„EINING“
:------------------------
Sælir eru þeir sem heyra Guðs
orð og breyta eftir því
Guðs andi knýr á hjörtu allra stétta
mannfélagsins, jafnt hvort þeir eru ríkir
eða fátækir.
Ungur maður, ríkur og í góðu áliti sagði
frá reynslu sinni árið sem leið. Hann mint-
ist þess, að ári þar á undan hefði hann
verið ókunnur Biblíunni, hefði aldrei séð
hana fyrir þann tíma. Hann hafði heldur
ekki heyrt að nokkur maður héldi sjöunda
daginn fyrir hvíldardag. Eftir að hann
giftist vakti tengdafaðir hans áhuga hjá
honum fyrir Guðs orði. Litlu seinna, þegar
samkomur voru haldnar skamt frá heimili
hans, fékk hann enn meiri áhuga fyrir
gleðiboðskapnum og bað um Biblíulestra
á heimili sínu. Biblíukennarinn las með
honum og konu hans, og gaf honum full-
nægjandi skýringar yfir öll mótmæli
prestsins.
Fyrstu mánuðina eftir að hann var far-
inn að fá Biblíulestrana var þjóðkirkju
presturinn altaf að andmæla Aðventistum
og fyrirdæma kenningar þeirra. Hann setti
upp hljóðbera skamt frá húsi unga manns-
ins, sem stóð nokkra faðma fyrir aftan