Alþýðublaðið - 22.12.1919, Blaðsíða 3
ALÞÝÐUBLAÐIÐ
3
JftlagjSf!
I0°/o afsláttur
r
a siiKie
<3ölavörurnar
verður áreiðanlega bezt að kaupa í
Æýfi öjn.
Tvöfaldar
oniKur
1. fl. nýkomnar í sérverzlunina.
Hljóðíærahús Reykjavíkur.
Jólin verða daufleg, ef ekki er um hönd hafður ein-
hverskonar hljóðfærasláttur á heimilunum, — og
lieztii |<>lEi,g»;JgilIi,iigijr eru
Nótur — handa þeim, sem hljóðfæri eiga, Gramophon-
plötur handa þeim, sem eiga Gramophon — og
Gramophon
handa þeim, sem hvorugt eiga.
Gerið svo vel að líta inn í
jlétia- og ritfangaverzltm ^nstærstrœti 17
og sjáið birgðirnar af þessum vörum.
e®
VOTUT
fáib þór beztar og ódýrastar í
Æaup/éíagi verfiamanna,
Laugaveg 22 A. Sími 728.
íKjóla, Svaatnr og
Slifsi
I næstu daga til jóla.
1 Jlrni öirífisson.
töluðu í háSíura hljóðura um
raagindi þau, sem þeir ættu að
sæta. Það var þó einn staður í
námunum, þar sera þeir ekki gátu
þagað og réttlætisiiifinningin barð-
ist við angistina. Það var á þeira
stað, sem réttur var haldinn,
og kveðinn var upp dómur yfir
í'iv'eijurn námumanni — þeir voru
dæmdir annaðhvort tii tiltöiulegr-
ar velmegunar eða sultar og seyru
°g ösvílnunar. — Staður þessi
var vogarskálinn. Þar voru kolin
vegin og skráð þeg&r þau kosnu
app úr námunni. Ailir námu-
fnennirnir hröðuðu sér þangað
strax og þeir komu úr lyftivél-
i«ni. Þar hékk listi. Á honum
var tala hvers námumanns og
utar af því þyngd þeirra vagna
hann hafði sent upp þann dag.
Hversu fáiróður sem maðurirm
var hafði hann þó Iært svo mikið
i ensku að hann gat þýtt þær'
helgininir.
Hallur hafði smámsaman sann-
ferst um það að þetta var aí-
tcikustaðurinn. Flestir þeir sem
þsngað komu litn snöggvast á
^isfcann og iölluðu burt þöguiir,
kognir og Iitu hvorki til hægri né
vinstri. Aðrir tautuðu eitthvað
fyrir munui sér eða muldruðu
i^ver við annan á einhverju hrogna-
raáli. En hérumbil fimti hver
öiaður gat talað enska tungu og
Það leið varla svo nokkurt kvöld
sð einhver gæfi ekki gremju sinni
lausan tauminn. Steitti krepta
hnefa til himins eða ógnaði mann-
inura, sem vóg kolin þegar hann
snéri við þeim bakinu. Oft og
einatt var hópur óánægðra verka-
manna kring um vogina. Þá voru
lögregluþjónarnir vanir að vera
á næstu grösum.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður:
Ólafur Friðriksson.
Prentsmiðjan Gutenberg.