Alþýðublaðið - 19.03.1925, Blaðsíða 3

H£S>f ©OlLASí®
fuit tiliit tii þeirra, eins og ég
hefí nú þegar sýot fram á með
nægum rökum.
í aths. frv. er að því vikið,
>að nokkur þörf sé vara- eða
viðbótar löggæzlu á öðrum stöð-
um en í kaup%töðunum<, en eðli-
iegast að >byrja< þar. At þösau
má lyllilega ráða það, að það
sé ætiun stjórnarlnnar að lög-
leiða harr^kyidu mjög bráðiega
einnig ntan kaupstaðanna, og
verður þá ekki iangt að bíða,
að herskyfdan nál tii alira lands-
manna.
Hér er heidar ekki sú atsökun
iyilr hendi, að I iöggjöfinni séu
engin ákvæðl, sem geri ráð tydr
aðstoð við löiigapzlu í sveitun-
um. í teglugerð <yrir hrepptjóra
frá 29. apríi 1880 — það er í
11. og 12. gr. — eru ákvæði,
aem svara tii þeirra, sem ég
hefi áður beat á f lögregiusam-
þyktum kaupstaðanna. Þetta er
þar »ð auki staðrest í mjög
langrl og ítarlegrl rltgetð eftir
Einar h&akólapiófessor Arnórsson
um >Meðterð opinberra mála<,
er kom út sem fyigirit ArbókSr
Háskóla I4ands árið 1919. Hann
seglr þar berum orðum, að það
orkl ekki tvímælis, að mönnum
sé alment skyít að veita lög-
regiunni iið, hvenær sem þess
sé krafist, og þessá skoðun
styður báskólaprófessorinn með
því að vitna í regiugerðina frá
1880, svo og lögreglusamþykt
Reykjavikur trá 1919. og nefnir
einmltt þær sömu greinar, er ég
h-afi vitnað í.
Það er þvf hreinasta fjarstæða,
að til þess að halda uppi góðrl
reg'u i landinu þurfi á herskyldu-
trv. stjórnarinnar að hatda. Það
eru fyrir hendi nægilega skýr
lagaákvæði til þess að sjá fyrir
þeim >óvæntu< atburðum, sem
frv. taiar um.
Það hefir lfka farið vel á þessu,
og ekbert á þvf borið bing'að
til, að ekki værl unt að halda
uppi lögum og regiu, að minsta
ko&tl þar og á þelm sviðum,
þar sem framkvæmdarvaldið hefir
sýnt fulian viija og elnurð á því
að haida uppi iögum og góðri
reglu, enda er það mála sann-
ast, að fslenzk alþýða er svo
löghiýðln og frlðéöm, að ekki
þart að setja á stofn slíkt her-
b&kn og hér er um að ræða tii
þess að haída henni f akefjum.
(Frh.).
Erlená símskeyíi.
Khöfn, 14. marz. FB.
thaldsstjórnln brezka bælir
friðarmálin niðor.
Fra Genf er símað, að á föstu-
daginn hafi Ghambetlain haldiö lík-
ræðuna yfir Genfar-samþyktinni
um afvopnun, ötyggi og gerðar-
dóma. Sagði hann það ógerlegt
fyrir England að bindast föstum
loforðuin um samtök gegn frið*
rofa, að minsta kosti ekki frekara
en þegar væri gert í ákvæðum
Þjóðbandalagsins. England, kvað
hann, gæti aldrei látið takmarka
yfirráð sín yflr flotanum. Briand
svaraði af Frakka hálfu og kvað
Frakka verða að halda fast við
Genfar samþyktina; þó væri ekki
útilokað, að þeir vildu fallast á
til samkomulags að breyta ýms-
um atriðum.
Khöfn, 15. marz. FB.
Lðgrcglan þýzka ræðst
á fnndarfrelsið.
Frá Halle á Þýzkalandi er sím-
að, að sámeignarmenn hafi haldið
þar undirbúningsfund undir for-
setakosningarnar. Enskir og franskir
skoðanabræður þeirra komu á
fundinn. Lögreglan hafði bannað
þeim að halda þar ræður, en
bannið var lítils virt. þar að auki
var um miklar æsingar kð ræða
á fundinum, og greip lögreglan í
í taumana. Hófst þa þegar bardagi
mikill. Lögreglan hóf elcothríðina.
Fjöldi manna særðist, en sjö voru
drepnir.
Snn-Yat-Sen dáiun.
Frá Peking er sfmað, að Sun-
Yat-Sen só dáinn, sextugur að
aldri. Hann mentaðist í Evrópu og
var eitt sinn skamma stund ríkis-
forseti í Kína. Upp á síðkastið
barðist hann fyrir því að gera
Suður-Kína að sjálfstæðu ríki.
Khöfn, 16. marz. FB.
Franska stjóruiu og kirkjan.
Frá París var símað á sunnu-
daginn, að fjandskapurinn á milli
stjóruarinnai^og kaþólskra kirkju-
valda í Elsass-Lothringen magnist
hröðum fetum. Biskupinn í Strass*
burg hefir hvatt til skóla->verkfalls<
vegna þess, að stjórnin hefir tak-
markað kenslu í trúarlegum náms-
greinum í undirbúningsskólum.
Bandaríkjamenn og afvopuuuin
Frá Washington er símað, að
Edgar Bice Burroughs: Vilti Tarzan.
Stúlkan rótti úr sér. „Sleppið mér,“ skipaði hún, en
Tarzan hólt henni þvi fastara.
„Svariðl“ hvæsti hann. „Hvar fenguð þér það?“
„Hvað kemur yður það við?“ svaraði hún.
„Ég- á það,“ sagði hann. „Segið mór, hver gaf yður
það; ella kasta óg yður aftur fyrir Núma.“
„Mynduð þér gera það?“
„Hvi ekki? Þér eruð njósnari, og njósnarar missa
lifið, ef þeir nást,“ svaraði Tarzan.
„Ætluðuð þér þá að duepa mig?“ spurði hún.
„Ég ætlaði með yður til herstöðvanna. Þeir myndu
dæma yður þar, en Númi getur það engu Biður.
Kjósið!“
„Fritz Schneider höfuðsmaður fékk mér það,“ sagði
hún.
„Þá til herstöðvanna!“ sagði Turzan „Komið!“
Stúlkan gekk við klið hans gegnum kjarrið 0g hugsaði
i ákafa. Þau héldu i austur; á meðan fann hún ekkert
að fylgd þessa tröllaukna manns. Hún hugsaði mikið
um það, að skammbyssan hékk enn við klið hennar.
Maðurinn hlaut að vera vitlaus að taka hana ekki ai
kenni.
„Hví haldið þér mig vera njósnara?" spurði hún eftir
skamma stund.
„Ég sá yður í herbúðum Þjóðverja,“ svaraði hann,
„og siðar hjá Bretum.“
Hún gat ekki farið þangað með honum. Hún varð
strax að komast til Wilhelmsdals, og þangað ætlaði
hún, þó hún þyrfti að grípa til byssunnar. Hún gaut
hornauga á jötuninn. Dásamlegur likami! En hann var
samt illur og vildi drepa hana eða láta aðra gera það,
yrði hún ekki fyrri til. Og nistiö! Það varð hún að fá;
—- það varð að komast til 'Wilhelmsdals. Tarzan var feti
á undan henni, þvi að gatan var þröng. Hún tók byss-
una hljóðlega. Eitt skot nægði, og hún gat ekki mis(