Fréttir - Eyjafréttir - 12.08.2015, Blaðsíða 8

8 Eyjafréttir / Miðvikudagur 12.. ágúst 2015
Ævar Austfjörð er maður nefndur,
ættaður frá Húsavík, en kom til
Vestmannaeyja árið 2010 til að
aðstoða bróður sinn sem var að
opna veitingastað í Eyjum. Hefur
búið hér síðan og segir ekkert
fararsnið vera á sér enda kunni hann
mjög vel við sig í Vestmannaeyjum.
„Já, Hólmgeir bróðir hafði
samband við mig vorið 2010 en þá
höfðu þau Jóhanna ákveðið að opna
veitingastaðinn 900 Grillhús. Hann
lagði fast að mér að koma og
aðstoða sig við að koma þessu af
stað og lét í það skína að þau
myndu ekki gera þetta nema ég yrði
með. Ástæðan var aðallega sú að ég
er lærður kjötiðnaðarmaður og
matartæknir og kunni þokkalega til
verka í þessum bransa enda verið
viðloðandi þetta í um 20 ár. Ég var
að vinna á Sauðárkróki á þessum
tíma en ákvað að slá til og fara
þvert yfir landið og sé ekkert eftir
því, ákvað að setjast hér að,“ segir
Ævar um upphafið að veru sinni í
Eyjum.
Ævar starfaði á 900 Grillhúsi allt
fram til haustsins 2012 þegar hann
réði sig sem aðstoðarbryta hjá Edda
á sjúkrahúsinu. Hann tók svo við
starfi Edda 1. júní 2013 Ævar hefur
þó ekki sagt að fullu skilið við
Hólmgeir bróður sinn og 900
Grillhús því hann hleypur þar í
skarðið ef á þarf að halda.
Íþrótt fyrir alla
En þó að Ævar sé vel kunnur í
Vestmannaeyjum fyrir að elda ofan
í fólk, bæði sjúklinga sem og þá
sem heilbrigðir eru, þá er hann
líklega öllu þekktari sem þjálfari í
japönsku bardagalistinni karate en
hann stóð fyrir stofnun Karatefélags
Vestmannaeyja og hefur séð um
þjálfun í íþróttinni í þrjú ár.
„Fyrstu kynni mín af karate voru á
Húsavík, árið 1981 eða 1982 þegar
ég var 13 eða 14 ára en þá var slíkt
námskeið haldið á Húsavík og ég
heillaðist strax af íþróttinni. En
síðan kom rúmlega tuttugu ára hlé á
þeirri iðkun, ég fór víða um land
bæði til náms og starfa og það var
ekki fyrr en ég kom aftur til
Húsavíkur árið 2004 að ég tók aftur
upp þráðinn. Þá var nýbyrjuð
kennsla í karate þar og síðan hef ég
verið nánast óslitið í íþróttinni. Í
maí í fyrra náði ég því langþráða
marki að fá svarta beltið en að því
stefna flestir sem stunda þessa
íþrótt. Beltakerfið eða gráðukerfið
er þannig að þetta skiptist í 20
gráður og svarta beltið er gráða
númer 11 þannig að í raun er maður
ekki nema rétt hálfnaður á vegferð-
inni ef þannig er á það litið. Það er
því ennþá langt á toppinn og fæstir
sem ná því marki. En þetta er einn
af mörgum kostum við íþróttina,
þetta er kerfi sem maður lærir og
æfir og maður getur verið að bæta
sig alla ævina,“ segir Ævar og
brosir við.
Árið 2012 byrjaði Ævar að kenna
karate í Hressó og í desember sama
ár stóð hann fyrir stofnun Karate-
félags Vestmannaeyja. „Það eru
milli 35 og 40 manns sem æfa þar
að staðaldri,“ segir hann. „Strák-
arnir eru 25 til 30 að tölu en
stelpurnar færri, um 10 talsins. Sá
yngsti er sex ára en þeir elstu eru á
fimmtugsaldri. En svo hef ég
nokkuð öruggar heimildir fyrir því
að í haust ætli ein sér að byrja sem
er að verða sextug. Og það er ekkert
því til fyrirstöðu, karate er fyrir alla
og aldur og kyn skipta þar engu
máli,“ segir Ævar.
Ákvað að drífa mig
Í sumar lét Ævar langþráðan draum
verða að veruleika, lagði í langferð
austur til Japans, þar sem karate-
íþróttin er upprunnin og stundaði
þar æfingar undir handleiðslu
þekktra meistara í íþróttinni.
„Þetta var búið að blunda lengi í
mér, að fara og kynnast upprun-
anum. Ætli þetta sé ekki svipað og
með golfarana, dreymir þá ekki alla
um að spila á St. Andrews í
Skotlandi þar sem golfið á uppruna
sinn? Svo sá ég í vetur sem leið
auglýsingu í blaði þar sem var
auglýst mikil karatehátíð á japönsku
eyjunni Okinawa á næsta ári,
sumarið 2016. Ég nefndi við
æfingahópinn minn hvort ekki væri
gaman að stefna að því að fara á
þessa hátíð og við settum upp
ákveðin plön og byrjuðum að safna
fyrir ferðinni. En svo kom í ljós að
þessi hátíð átti að vera í vikunni
fyrir þjóðhátíð og sú dagsetning
passaði ekki alveg fyrir Vest-
mannaeyinga. Því varð úr að hún
var blásin af sem hópferð en við
erum nokkrir sem stefnum að því
að fara þó svo að það þurfi að fórna
einni þjóðhátíð. En þarna var búið
að vekja slíkan áhuga að ég ákvað
að taka smáforskot á sæluna og fara
austur til Japans í sumar til að
kynnast aðstæðum.“
Ævar segir að það að fara til
æfinga á Okinawa sé ekki eins og
að panta sér sólarlandaferð á
ferðaskrifstofu. Það þarf að sækja
um að fá boð til slíkra æfinga og fá
meðmæli hjá þeim. Ég hafði
samband við einn virtasta karate-
þjálfara Englands, Ernie Molyneux
sem ég hef sótt nokkur námskeið
hjá og kannast við og hann reddaði
mér um hálfs mánaðar dvöl við
æfingar á Okinawa. Hann hvatti mig
til að drífa mig sem fyrst, ég gæti
svo bara farið aftur. Þetta var í vor
og í lok apríl ákvað ég að láta verða
af þessu. Ég skellti mér í sumarfrí-
inu.
Minntu mig á Vestmannaey-
inga
Þetta var nokkuð langt flug og
margir leggir á leiðinni. Fyrst var
flogið frá Keflavík til Oslóar þann
21. júní og svo daginn eftir tók við
flug með þremur lendingum áður en
komið var á áfangastað; Osló –
Frankfurt – Osaka – Okinawa. Á
síðastnefnda staðnum var lent þann
23. júní kl. 11:10 að staðartíma eða
kl. 01:10 að íslenskum tíma. Ævar
segir að tekið hafi nokkurn tíma að
jafna sig á þessum mikla tímamis-
mun.
„Eyjan Okinawa tilheyrir Japan en
er langt frá stærstu borgunum, um
tveggja og hálfs tíma flug þangað
frá Osaka. Og íbúarnir á Okinawa
eru Japanar en þó fyrst og fremst
Okinawamenn. Þeir minntu mig um
margt á Vestmannaeyinga, ákaflega
stoltir af uppruna sínum enda full
ástæða til. Þeir leggja til dæmis ríka
áherslu á að þótt karate sé kynnt
sem japönsk íþrótt þá sé hún
upprunnin á Okinawa og þjálfun á
Okinawa taki fram annarri þjálfun í
Japan.“
Á Okinawa dvaldi Ævar í 15 daga
við æfingar. „Æfingasalirnir nefnast
„Dojo“ og einkaæfingasalur þess
sem æðstur er nefnist „Honbu
dojo“. Ég var í æfingum hjá einum
elsta og virtasta karatemeistaranum,
Morio Higaonna og aðstoðar-
mönnum hans, Uehara Sensei og
Kuramoto Sensei. Morio Higaonna
er 10. dan á hæstu gráðu og lengra
ná menn ekki. Ég er t.d. 1. dan og
því himinn og haf milli okkar. Hann
hefur fengið viðurkenningu frá
japanska menningarráðuneytinu og
er bókfærður sem menningarleg
þjóðargersemi (Intangible Cultural
Treasure of Okinawa). Hann er einn
þekktasti karateleiðbeinandi í
heimi, 77 ára að aldri og ein ástæða
þess að ég lét verða af þessari för,
var sú að mig langaði til að njóta
handleiðslu þessa meistara, það er
Okinawa stóð undir
væntingum og vel það
:: Segir Ævar Austfjörð um ferð sína til Okinawa í Japan í sumar þar sem hann stundaði
æfingar í karate undir handleiðslu heimskunnra meistara í íþróttinni
Sigurgeir jónSSon
sigurge@internet.is
Ævar fyrir framan Shurio Castle á Okinawa sem tengist sögu karateíþróttarinnar. Þarna var æfður stíll sem kallast Shuri-te og er hluti af því sem kallast karate.