Fréttir - Eyjafréttir - 01.09.2018, Blaðsíða 27

September 2018 | Eyjafréttir | 27
Ég verð með móttöku fyrir bæði
nýja og eldri sjúklinga á Heilbrigðis-
stofnun Vestmannaeyja
mánudaginn 17. sept. kl. 11-15
Bóka má tíma í síma 432 2500
Vonast til að sjá sem fl esta.
auðun sigurðsson frCs ( gen )
Yfi rlæknir Gravitas
Efnaskipta- og o tuskurðlækningar
/magaband.is
Magaband.is
Móttaka í vestmannaeyjum
mánudaginn 17. september
En ég gat róað hann með því að sýna
honum hina hlið minnismerkisins
þar sem við vorum byrjuð að skafa
málninguna af og stafirnir að koma
í ljós. Hann sagði okkur daginn
eftir að þegar hann sá minnismerkið
fyrst hafi hann haldið að við værum
í skemmdaverkastarfsemi. En það
var öðru nær, við hömuðumst allan
daginn og seint um kvöldið vorum
við búin og gátum loksins farið heim
á hótel og fengið okkur að borða. Þar
biðu okkar þau stórkostlegu tíðindi
að Brooke, dóttir okkar sem gifti sig
í Starfkirkjunni, hefði eignast heil-
brigt barn. Tvö kraftaverk á einum og
sama deginum.
Ætlið þið að koma aftur til Eyja? Án
nokkurs vafa. Við vorum óskaplega
hrifin af sýningunni í Sagnheimum
og munum hvetja skyldfólkið sem á
rætur að rekja til Vestmannaeyja til
að koma og skoða sýninguna. Svo
eru tveir litlir blettir á minnismerkinu
sem eru ekki alveg nógu sýnilegir og
ég hefði þurft að fara betur yfir. Það
verður afsökun mín fyrir að koma
aftur!
Vinir okkar hjóna öfunda mig af
íslenska blóðinu
Skiptir máli fyrir þína kynslóð í
Bandaríkjunum að vera afkomendur
einstaklinga frá Vestmannaeyjum
og hvernig er unnt að láta það
skipta máli fyrir næstu kynslóð og
kynslóðir? Ég get allavega sagt að
það skiptir miklu máli fyrir mig og
mína fjölskyldu. Vinir okkar hjóna
öfunda mig af íslenska blóðinu og
það er einhverra hluta vegna þannig
að margir sem ég tala við vita meira
um tengsl sín við Vestmannaeyjar
og Ísland en önnur lönd. Lykillinn
að því að viðhalda tengslunum er
með ferðum hingað og meira og
nánara samstarfi, hvort heldur sem
er á sviði menningar eða viðskipta.
Faðir minn talaði mikið við mig um
Íslendingadaginn í Utah og amma
mín var alltaf að segja mér sögur
frá Vestmannaeyjum og Íslandi.
Svo jarðvegurinn er fyrir hendi, við
þurfum bara að halda áfram að vökva
hann reglulega. Kári Bjarnason og
Fred Woods prófessor í háskólann
í BYU eru að vinna mikið verk við
að tengja saman Utah og Vest-
mannaeyjar og sú vinna er að skila
auknum ferðum hingað, einskonar
pílagrímsferðum þar sem Kári fer
með afkomendurna á staðina þar sem
frumherjarnir, forfeðurnir bjuggu.
Síðan væri stórkostlegt ef unnt væri
að tengja betur saman frændur og
frænkur beggja vegna Atlantshafsins.
Ég hitti t.d. um 10 frænkur þegar ég
var hér í heimsókn í fyrra sem sögðu
okkur að það væri íslensk hefð að
gefa bækur í jólagjöf og lesa þær yfir
jólin og borða súkkulaði. Þetta er
akkúrat það sem ég ólst upp við og
vissi ekki að tengdist Íslandi á neinn
hátt – við hjónin höfum líka vanið
okkur á þennan sið, eitt af því sem
ég tók með mér úr foreldrahúsum án
þess að velta fyrir mér hvaðan hefðin
væri komin. Við höfum einnig passað
upp á að hafa íslensk og skandínav-
ísk nöfn innan fjölskyldunnar. Þannig
eigum við t.d. börnin Ísak, Jón og
Lars og barnabörnin Leif og Thorin
svo dæmi séu tekin. Svona sýnileg
tákn eru einnig mjög mikilvæg. En
ekkert kemur í stað heimsókna til
Eyja og við höfum og munum halda
áfram að koma hingað reglulega til
að viðhalda rótunum. Sjálf var ég
að eignast barnabarn meðan ég var
í Vestmannaeyjum núna og ég er
byrjuð að sauma ábreiðu fyrir barnið
með víkingamynstri. Vonandi á hún
svo eftir að koma til Vestmannaeyja
síðar!
ég er stolt af því að tilheyra
Vestmannaeyjum
Viltu segja eitthvað að lokum við
lesendur Eyjafrétta? Í lokin langar
mig til að segja að það að gera við
minnismerkið með því að hreinsa
stafina þannig að þeir verði læsilegir
var ákveðin opinberun fyrir okkur
hjónin og fjölskylduna. Við komum
til Vestmannaeyja eftir að hafa verið
í Kaupmannahöfn og Stokkhólmi
þar sem yngsta dóttir okkar, Heidi
var skiptinemi. Þar á maðurinn minn
rætur, en hann sagði við mig að það
hefði ekki verið fyrr en við komum
til Vestmannaeyja og fórum við að
vinna við minnismerkið að hann
áttaði sig á því hvað það þýðir í raun
og veru að tilheyra ákveðnum stað.
Við ætluðum okkur að vinna þessa
vinnu okkur án þess að vekja eftir-
tekt á okkur, því það eru forfeðurnir
sem hér skipta máli. Faðir minn
gaf töluverðan pening til að þess að
koma minnismerkinu upp og gerði
það til minningar um móður sína,
ömmu mína sem sagði mér svo fal-
legar sögur frá Vestmannaeyjum og
Íslandi. Ég er stolt af því að tilheyra
Vestmannaeyjum, ég er óskaplega
hamingjusöm yfir því að dóttir mín
ákvað að gifta sig í Stafkirkjunni og
halda þannig við arfleifðinni. Við
fjölskyldan munum örugglega koma
hingað aftur og aftur. Bestu þakkir
fyrir að hafa treyst okkur til að vinna
við minnismerkið.
Ánægð að loknu vel lukkuðu verki.