Skessuhorn - 15.03.2006, Blaðsíða 20

20
MIÐVIKUDAGUR 15. MARS 2006

Minningar í myndum
Stykkishólmur verði
Hansaborg
Bæjarráð Stykkishólms hefur
samþykkt að sækja um aðild að
Hansa-samtökum, en það eru sam-
tök borga þar sem Hansakaup-
menn stunduðu kaupmennsku.
Markmið samtakanna er að tryggja
tengsl á milli borganna og mark-
aðssetja þær innan ramma samtak-
anna. Hansasamtökin greiða einnig
veg samstarfs milli fyrirtækja, fé-
laga og stofnana innan samtakanna.
I sögu verslimar og þjónustu eft-
ir Lýð Björnsson er meðal annars
sagt svo ffá Hansakaupmönnum:
„Verslun í Evrópu jókst mikið í
kjölfar krossferða og verslunar-
borgir efldust norðan Alpafjalla.
Þær mynduðu samtök, til dæmis
Rínarsambandið um 1250. Um
svipað leyti hófst blómaskeið borga
við Norðursjó og sunnanvert
Eystrasalt. Þær mynduðu samtök
um verslunarhagsmuni sína og
gekk það síðar undir nafninu
Hansasambandið. Liibeck og
Hamborg voru voldugastar þessara
borga.
Hansakaupmenn settu á stofn
útibú í nokkrum borgum, til dæmis
í Björgvin. Þeir gátu selt allar ffam-
leiðsluvörur Norðmanna og birgt
landið af þeim vörum sem það
skorti. Noregskonungar veittu
Hansakaupmönnum ýmis ffíðindi á
ofanverðri 13. öld og á 14. öld náðu
þessir kaupmenn utanríkisverslun
Noregs í sínar hendur. Þeir keypm
verulegt magn af íslenskum út-
flutningsvörum í Björgvin og
dreifðu þeim en sjálfir hófu þeir
ekki siglingar til Islands fyrr en um
1470. Hansakaupmenn sóttust ekki
síst eftir lýsi og skreið og hækkuðu
þessar útflumingsvörur því allmik-
ið í verði. Eftirspurn þeirra olli því
að sjávarafurðir urðu aðalútflum-
ingsvörur Islendinga um 1340.
Affam var þó flutt út mikið af land-
búnaðarafurðum en þetta var
breytilegt eftir landshlutum."
Hafiiarfjörður hefur ffá því á síð-
asta ári verið í þessum samtökum
og hafa sérstakir Hansadagar verið
haldnir þár hátíðlegir. HJ
Hver kannast ekki við það að
horfa á fermingarmyndina sína og
hugsa: „í hverju var ég eiginlega?"
Ef hægt væri að halda sýningu á
fermingarmyndum í gegnum árin
er víst að margir hefðu gaman af
og gætu hlegið að tísku liðinna ára.
Það er ómissandi að varðveita fal-
legar minningar frá góðum degi. I
bakhúsi við Skólabraut á Akranesi
er að finna ljósmyndastofuna
Myndsmiðjuna. Þar hafa ófá ferm-
ingarbörnin verið fest á filmu á
liðnum árum og má segja að innan
þessara veggja sé að finna dýrmæt-
ar heimildir um tíðarandann og
tískuna síðustu 12 árin. Það eru
ljósmyndararnir Guðni Hannes-
son og Agústa Friðriksdóttir sem
eiga Myndasmiðjuna en þau eru
bæði frá Akranesi. Þau hófu rekst-
urinn árið 1994 en hafa verið með
aðstöðu í núverandi húsnæði frá
árinu 2000. Skessuhorn kíkti í
heimsókn í Myndsmiðjuna til að
ræða fermingarmyndatökur fyrr
og nú.
Mynda fram efrir vorinu
Að sögn Guðna er búið að panta
mikið af fermingarmyndatökum
þetta árið. „Svo dreifist þetta líka
ffam eftir vori. Aður fyrr var greiðsl-
an hjá stelptmum bara þennan eina
dag en núna fara þær stúlkur sem
láta setja greiðslu í prufugreiðslu og
þá geta þær komið í myndatökuna
með hana. Þetta er ágætt því það er
auðvitað mikið að gera á sjálfan
fermingardaginn, þannig að það er
alltaf gott að geta rýmt aðeins fyrir
með þessu móti.“ Þau segja strákana
geta verið aðeins ffjálsari því þeir eru
ekki bundnir af hárgreiðslunni.
„Reyndar var það nú þannig fyrir
nokkrum árum þegar allir piltamir
leigðu sér íslenska þjóðbúninginn,
Sjávarútvegsþema í Grundaskóla
„Ef það er myndataka á fermingar-
daginn þá kemur oft öll fjölskyldan
prúðbúin. Þá eru teknar myndir af
henni líka.“
Hversdagsleikinn
góður líka
Að sögn ljósmyndaranna tveggja
eru fermingarbömin þó ekki alltaf
mynduð uppábúin í fermingarfötun-
um. ,fylyndirnar sem lifa era oftar
en ekki þær þar sem viðfangsefnið er
í hversdagsfötum. Maður sér meira
af krökkunum sjálfum og þeirra per-
sónuleika. Það er líka stundtun meiri
tíðarandi í þess konar myndum, til
dæmis varðandi tískuna. Þeim líður
off betur þannig og það gefur
ákveðna breidd í myndatökuna.“ Þar
sem staffæna tæknin er farin að ryðja
sér til rúms á flestum íslenskum
heimilum era sumir sem vilja gera
þetta sjálfir og setja inn í heimilis-
tölvuna, laga þar myndina og geyma
hana. Það er sptuning hvort þau
Guðni og Agústa hafi orðið vör við
að fleiri séu að gera heimatilbúnar
myndatökur. „Það er örugglega eitt-
hvað um það að foreldrar eða vinir
séu að gera þetta sjálfir á staffænu
myndavélamar sínar. Það eina sem
mætti benda á í því sambandi er að
það er erfiðara að geyma digital
myndir og því er betra að láta ffam-
kalla þær líka.“
í hverju var ég!
Það er í mörgum tilvikum bros
sem læðist yfir andlitið þegar skoð-
aðar em gamlar fermingarmyndir,
til dæmis af mömmu eða pabba. Era
það yfirleitt tískusveiflurnar sem era
svona skemmtilegar. ,Já, það er eig-
inlega venjan að finnast fermingar-
myndirnar af manni sjálfum hræði-
legar áður en maður fer að hafa
gaman af þeim,“ segir Guðni.
„Flestir held ég að hugsi bara; í
hverju var ég eiginlega? Það er auð-
vitað mikil breyting á tískunni. Við
tökum alltaf einhverjar myndir sem
sýna fermingarbarnið ffá toppi til
táar og þær myndir eru góð heimild
um tískuna síðustu ár.“ Agústa segir
merkilega miklar breytingar bara ffá
einu ári til annars. „Eg man þegar
við vorum að byrja, þá voru allir
strákamir í svipuðum ullarjökkum,
svo kom íslenski þjóðbúningurinn á
tímabili. Síðan kom hver einasti
strákur í Stussy hipp-hopparafötun-
um ef um var að ræða hversdagföt.
En nú er meiri fjölbreymi í þessu og
eru stelpumar yfirleitt breytilegri ffá
ári til árs.“ Eins og gefur að skilja er
fjölbreytnin í fatavafi mikil, en þó er
sumt sígilt. „Það eru alltaf nokkrar
stúlkur sem koma í upphlutum eða
gömlum brúðarkjólum frá fjölskyld-
unni í myndatökur. Stundum eru
allar konurnar í fjölskyldunni í upp-
hlut og það er alveg einstaklega fal-
legt. Það má líka geta þess að við
tökum alltaf nokkar kyrtlamýndir.“ |
Þar sem ljósmyndastofan hefur mS
verið starffækt í 12 ár eru þau Guðni
og Agústa búin að koma sér upp
góðu safni af fermingarmyndum og
alls kyns myndum af Skagamönnum
og nærsveitungum. „Við tökum að-
allega myndir af fermingarbömum á
Akranesi og Vesturlandi. Við höfum
líka farið til Hólmavíkur og um
Borgarfjörðinn til að mynda ferm-
ingarböm en höfum ekld þvælst eins
mikið undanfarið. Þetta er góð
heimild fyrir samfélagið að eiga.
Þetta fer að verða svoleiðis núna að
þeir sem komu tveggja ára þegar við
vorum að byrja, eru að fara að ferm-
ast,“ segja þau Guðni og Agústa í
Myndsmiðjunni að lokum. GG
sinnum í myndatöku. Það má líka
alveg koma þó það sé ekki eitthvað
sérstakt tilefni til þess. Það er oft
eins og fólk þurfi einhvern rosaleg-
an viðburð til að réttlæta svona
myndatöku en þaðjaarf ekkert endi-
lega að vera svo.“ Agústa segir stóra
eyðu vera í myndatökum hjá börn-
unum. „Oft er þetta þannig að
komið er með börn í myndatöku
þegar þau eru svona tveggja ára.
Svo er það fermingarmyndir og svo
bara ofi ekkert fyrr en við brúð-
kaupið eða annan viðburð. Það
mætti alveg koma oftar og þá í
smærri myndatökur, til dæmis við
sex ára aldurinn.“ Það er algengt að
fermingardagurinn sé notaður til að
drífa alla fjölskyldtma í stúdíóið.
Margir nýstárlegir og framandi fiskréttir voru í boíi m sjálft hlaðborðið skreytt meðfiskum stórum sem smáum.
sem þá var greinilega í tísku, þá
þurftu þeir að koma samdægurs.“
Lósmyndaramir tveir segja það
skemmtilegt starf að fylgjast með
fermingarbörnunum á ári hverju.
,Já, þetta er mjög gaman. Krakkam-
ir eru mismunandi opin en þau
hlýða alveg ótrúlega vel. Stundum
koma vinimir með og þá er allt and-
rúmsloftið í myndatökunni mun af-
slappaðra,“ segir Agústa.
Oftar í myndatöku
Það er ennþá hefð fyrir því að
koma í myndatöku ef það er eitt-
hvað mikið um að vera. Þau Guðni
og Agústa segja þó að ekki sé nóg
um að fólk drífi sig í myndatöku.
„Það eiga allir að koma nokkram
Síðastliðinn miðvikudag var
lokadagur vinnu nemenda 9. bekkja
Grundaskóla á Akranesi við sjávar-
útvegsþema sem stóð yfir vikuna
áður. Staðið var fyrir afar veglegu
lokahófi þar sem nemendurnir
buðu foreldrum og öðrum gestum
til sjávarréttaveislu og fluttu ýmis
skemmtiatriði um leið. Hefðbundið
skólastarf lá niðri þessa viku hjá ár-
ganginum og var sjónum allra beint
að þemanu sjór og sjávarútvegur.
Nemendumir unnu fjölbreytt verk-
efni tengd útgerð og fiskvinnslu á
Akranesi og fóra í vettvangsferðir í
fyrirtæki og stofnanir og unnu t.d.
dagbækur og myndbönd uppúr
heimsóknunum. Hluti hópsins
matbjó síðan úrval fiskrétta undir
„Sigurður er sjómaður... “
leiðsögn kermara og gafst gestum
kostur á að smakka og njóta þannig
afraksturs vinnunnar í gegnum
magann um leið og hlýtt var á
söng- og leikatriði. Um 150 gestir
mættu á lokahófið. MM