Fréttir - Eyjafréttir - 08.03.2012, Page 7

Fréttir / Fimmtudagur 8. mars 2012
7
Ég var eiginlega að kalla á hjálp
-Var algjörlega ráðalaus, segir Matthilda Eyvindsdóttir sem bloggaði um einelti
sem barn hennar varð fyrir - Ánægð með viðbrögðin - Upplifði sjálf einelti
Matthilda M. Eyvindsdóttir Tórs-
hamar bloggaði um einelti í síðustu
viku og hafa skrifin vakið mikla
athygli. Matthilda fjallar þar um
nru ára gamla dóttur sína sem hún
segir hafa verið félagslega einangr-
aða frá jafnöldrum sínum Eldri
dóttir hennar og fóstursonur urðu
einnig fyrir einelti og sjálf varð hún
fyrir einelti þegar hún var bam.
Dóttirin félagslega ein-
angruð
„Yngsta dóttir mín, níu ára, er
orðin svo félagslega einangmð af
jafnöldram sínum að ég get ekki
þagað lengur. Hún á enga vinkonu í
bekknum sínum, þessi eina sem
hún átti í bekknum var flutt í annan
bekk. Það era reyndar tveir strákar í
bekknum sem hún telur til vina
sinna, en vandamálið er ekki bekk-
urinn, heldur það sem gerist eftir
skólann,“ sagði í bloggfærslunni og
lýsti því hvemig „vinkonumar“
fóra undan í flæmingi og komu
með endalausar afsakanir þegar
dóttir hennar sóttist eftir að vera
með þeim eftir skóla.
„Þetta er venjuleg helgi hjá henni,
ein heima með mömmu. Enginn til
að leika við nema mamma og kött-
urinn. Hún er hætt að reyna að
hringja í stelpumar um helgar,
meira að segja frænkur sínar, alltaf
sama svarið. Þegar við eram búin
að fá höfnun nógu oft hættum við
að reyna, það er bara eðli manns-
ins,“ sagði hún og sá ekkert annað í
stöðunni en að flytja frá Eyjum.
Sjálfri fannst henni hún vera að
upplifa eineltið sem hún varð fyrir
sem bam en málið hafði tekið nýja
og óvænta stefnu daginn eftir en þá
hafði hún fengið jákvæð viðbrögð
við skrifum sínum. „Ein móðir
hringdi í mig í gær, alveg í sjokki.
Hana hafði granað að eitthvað væri
í gangi, en að það væri svona
slæmt gat engan granað. Seinna um
daginn kom dóttir hennar og önnur
stelpa og báðust afsökunar á hegð-
un sinni. Agústa mín ljómaði öll
þegar hún fór að sofa í gærkvöldi
og sagði við mig: „Mamma, nú á
ég tvær vinkonur.“ Ég hafði sam-
band við skólann í morgun, þá vora
stjómendur þar búnir að lesa blog-
gið og allt komið í gang að hjálpa
stelpunni minni. Kærar þakkir fyrir
það, sagði Matthilda á blogginu
http://tildators.blog.is/blog/tilda-
tors/
reynslu sinni,“ sagði Matthilda og
vill meina að fólk sé nú tilbúnara til
að deila reynslu sinni.
Ég hélt þetta ætti að vera
svona
„Þetta hefur breyst mjög mikið.
Mamma var 78 ára þegar hún lést
og ég sagði henni aldrei frá þessu
og hún vissi ekkert um að ég hafði
verið lögð í einelti. Nú er ég orðin
47 ára gömul og ekki langt síðan ég
fór að tala um þetta.“
Hvers vegna þegirfólk yfir þessu
óréttlœti, erþað skömmin?
„Ég hélt þetta ætti að vera svona,
ég væri ekki nógu góð fyrir sam-
félagið og svo var það líka skömm-
in. Ég byrgði þetta inni þar til
síðustu ár,“ sagði Matthilda en hún
sagði frá því í bloggfærslunni að
fóstursonur hennar og eldri dóttir
hefðu einnig orðið fyrir einelti.
„Drengurinn var sendur í sveit af
því hann var svo erfiður og það
hjálpaði. Stelpan kom grátandi
heim úr skólanum og það endaði
með því að ég lét hana tala grátandi
við umsjónarkennarann. Eftir það
var haldinn fundur með foreldram
og gerendunum og það lagaðist
eftir það. Hún er 21 árs í dag og er
ennþá að glíma við afleiðingamar,
hún er flutt í burtu og vill ekki búa
í Eyjum, sagði Matthilda en sjálf
flutti hún úr sinni heimabyggð
strax eftir 10. bekk. í bloggfærsl-
unni sem áður hefur verið vísað til
kemur fram að hún hefur enga
löngun til að flytja þangað aftur.
Þú hlýtur að vera áncegð með að fá
þessi góðu viðbrögð núna?
„Já, og kannski sýnir það að sam-
félagið er tilbúnara til að takast á
við þetta vandamál. Strax sama dag
kom stelpa og baðst afsökunar.
Þannig að þetta virðist vera á réttri
leið og við skulum vona að þetta
haldi áfram. Einelti hefur svo mikil
áhrif á líf þess sem fyrir því verður
og það má ekki gleymast hvaða
afleiðingar það hefur. Við verðum
því að vera vakandi og grípa strax í
taumana ef við verðum vör við
slíkt,“ sagði Matthilda og er
þakklát fyrir viðbrögðin sem hún
fékk við ákallinu á blogginu.
Guðbjörg Sigurgeirsdóttir I
gudbjorg @ eyjafrettir. is
))
Einelti hefur svo mikii áhrif á líf þess sem
fyrir því verður og það má ekki gleymast
hvaða afleiðingar það hefur. Við verðum því
að vera vakandi og grípa strax í taumana ef
við verðum vör við slíkt,“ sagði Matthilda og
er þakklát fyrir viðbrögðin sem hún fékk.
Foreldar barnanna brugð-
ust við - Alveg frábærir
„Jú, ég hef fengið feikilega góð
viðbrögð. Ég kalla það þögult
einelti, eineltið sem yngsta dóttir
mín varð fyrir. Ég þekki þetta af
eigin raun en ég varð sjálf fyrir
andlegu og líkamlegu einelti. Þetta
fylgir manni alla ævi. Vinir í bata,
hafa hjálpað mikið en ég er ekki
nærri búin að vinna úr þessu og ég
efast um að ég nái mér nokkum
tíma, ekki alveg,“ sagði Matthilda
þegar hún var spurð út í málið.
Þú þekkir einelti afeigin raun?
„Já, að sjálfsögðu, ég veit hvemig
bömum og þeim sem verða fyrir
einelti líður.
Komu viðbrögðin á óvart?
„Ég skrifaði þetta með því hugar-
fari að fá útrás. Ég átti ekki von á
að svo margir læsu þetta. Ég var
eiginlega að kalla á hjálp og var
algjörlega ráðalaus. Skólayfirvöld
og foreldar bamanna bragðust við
og era alveg frábærir. Og það hafa
margir sem hafa verið lagðir í
einelti haft samband og sagt frá
Þórir Jökull Þorsteinsson býður sig fram til biskups:
Biskupsþjónustu nær fólkinu
Það styttist í biskupskjör og til
þessa hlutverks landshirðis Þjóð-
kirkju íslands hafa 8 kirkjunnar
þjónar gefið kost á sér. Sem einn
þeirra er þann hóp fylla skrifa ég
þessar línur öllum þeim sem
kynnu að hafa hug á málefnum
kirkjunnar í landinu.
Skynsemi er huglæg viðleitni
manna til að höndla tilvera sína og
skilja samhengi þeirra fyrirbæra
sem þeim mæta. Trúin er ekki
skynsemdarlaus. Hún er þó um-
fram allt annað lífssamband
manna við Skaparann í nafni Jesú
Krists. Þjóðkirkjan glímir nú í
anda trúar og skynsemi við þá
stöðu sína að fleiri og stærri
spumingarmerki era sett við þátt
hennar í samfélaginu og
þjóðskipulaginu. I þeirri stöðu þarf
hún ekki aðeins að leita vel
orðaðra svara heldur umfram
annað að gripa til viðbragða sem í
senn sæma henni og birta svar
hennar landsmönnum.
Þannig er það með sérhvem þann
veg sem mönnum er boðið að
ganga, að ekki er nóg að tala um
hann heldur þarf að benda á hann
og helst að birta þeim hann. Öll
höfum við sem gefið höfum kost á
okkur í embætti Biskups Islands
talað í einlægni um að hin breytta
staða þjóðkirkjunnar brenni
nokkuð á okkur og ekki síst tilefni
hennar, hið dvínandi traust lands-
manna á henni.
Ég hef lagt á það áherzlu með
þessum vinum mínum öllum að
kirkjan þurfi að hyggja betur að
lífserindi sínu við menn en að auki
bent á það að embætti Biskups
íslands sé danskur arfur sem við
þurfum að gera upp við. Ég legg
til þess bæði málefnaleg sjónarmið
og svo hagnýt að þau hljóta að
koma til skoðunar á allra næstu
áram. Þau era að umsvif biskups-
embættisins í Reykjavík séu orðin
allt of mikil, dýr og þurftarfrek og
gagnist í litlu efni starfi kirkjunnar
í landinu öllu.
Þá er það hvorki einum manni
hollt að gegna þessu né heldur
kirkjunni og starfi hennar. Það
hafa dæmin sýnt okkur síðustu
árin.
Því þarf að færa biskupsþjónustu
nær fólkinu í landshlutunum og
búa þannig um hana að söfnuðir
þjóðkirkjunnar hvarvetna njóti
hennar í ríkara mæli. Aður voru
vígslubiskupar þjóðkirkjunnar
sóknarprestar sem höfðu það
hlutverk að til þeirra mætti grípa
er vígja þyrfti nýjan biskup í land-
inu, í þeim aðstæðum að þeim sem
úr biskupsstóli viki yrði ekki við
komið. Þessu hefur nú verið breytt
til hálfs, þannig að vígslubiskup-
amir sitja á Hólum og í Skálholti
með óljóst hlutverk svo ekki sé
meira sagt. Okkur ber því að stíga
skrefið til fulls hvað þetta varðar
og vinna að því að gera embætti
vígslubiskupa fullmyndug í sjálf-
stæðum biskupsdæmum.
Við þurfum ekki lengur að una
þeirri skipan sem til varð 1801 er
yfirvöld ákváðu að leggja niður
þau tvö biskupsdæmi okkar og
gerðu landið að einu kirkjustifti af
12 í kirkju Danakonungs. Hið
fagra býr ekki ósjaldan í því sem
smærra er og unnt er að sýna
viðeigandi ræktarsemi. Hugum að
þessu í alvöra. Þetta er ekki aðeins
hægt heldur er það auðvelt og
raunar nauðsynlegt. Þessi er tillaga
mín ásamt þeirri endumýjun
hugarfarsins sem okkur er nauð-
synlegt að tileinka okkur í kirkju-
legum efnum. Trúin á Krist er ekki
háð kerfi sem á rætur í danska
kanselíinu og dagaði hér uppi
1944 við lýðveldisstofnun og
hefur orðið að miklu bákni.
Evangelísk-lúthersk þjóðkirkja
okkar er, hvort heldur er sam-
kvæmt stjómarskrá ríkisins eða
ekki, ein og hin sama þó biskupar
hennar og umdæmi þeirra verði
tvö eða þrjú. Eitt og annað verður
í þessu efni að útfæra nánar og
það segir sig sjálft að eigi
þjóðkirkjusamfélagið að rétta úr
kútnum verður það að gerast mjög
úti á meðal fólks og birtast í orði
og í verki. Þá er framtíðin ekki
kvíðaefni, heldur tilefni fögnuðar
þegar þjóðkirkjan ekki aðeins talar
heldur starfar sem henni ber.
Með blessunarósk, Þórir
Jökull Þorsteinsson.