Morgunblaðið - 24.06.2019, Qupperneq 18

18 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MÁNUDAGUR 24. JÚNÍ 2019
✝ Sævar Rós-mann Arn-
grímsson fæddist í
Reykjavík 13. júní
1950. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 10.
júní 2019.
Hann var kjör-
sonur Arngríms
Vídalíns Guð-
mundssonar, f. 29.
sept. 1901, d. 7.
des. 1985, og Úlfhildar Ólafs-
dóttur, f. 12. jan. 1910, d. 13.
júlí 1979.
Systir hans er Ólöf Sigríður
Arngrímsdóttir, f. 7. febrúar
1953.
Foreldrar Sævars voru
Steingrímur Snædal Guð-
brandsson, f. 18. júní 1928, d.
5. janúar 1976, og María Erna
Hjálmarsdóttir, f. 4. febrúar
1930, d. 9. nóvember 1999.
Sævar eftirlifandi eiginkonu
sinni, Erlu Þorleifsdóttur, f. 19.
ágúst 1952 í Reykjavík. Þau
eignuðust tvær dætur. 1) Arn-
dís Úlfhildur Sævarsdóttir, f.
13. febrúar 1972, maki Páll
Valdimarsson, f. 29.9. 1969,
börn þeirra eru Sævar, f. 7.12.
1993, og Eydís María, f. 15.3.
1998. 2) Bryndís Mjöll Sævars-
dóttir, f. 6. desember 1977, son-
ur hennar er Birkir Örn Bald-
vinsson, f. 30.6. 2005.
Sævar lauk gagnfræðaprófi
frá Gagnfræðaskóla Kópavogs
1967. Eftir gagnfræðaskóla hóf
Sævar störf hjá Mjólkursamsöl-
unni í Reykjavík, þaðan í fram-
leiðslu hjá Emmessís. Hóf nám
í mjólkurfræði í september
1981. Var í Dalum Tekniske
Skole í Óðinsvéum í Danmörku.
Lauk námi þar apríl/maí 1985.
Starfaði hjá Emmessís að námi
loknu sem mjólkurfræðingur
og sem framleiðslustjóri frá
september 1986 til ársins 2008.
Síðustu árin vann hann sem
leigubílstjóri hjá BSR.
Útförin fer fram frá Grens-
áskirkju í dag, 24. júní 2019,
klukkan 13.
Alsystkin: Mar-
grét Steingríms-
dóttir, f. 7. maí
1949. Samfeðra
systkin: María
Dröfn Steingríms-
dóttir, f. 19. októ-
ber 1965. Gunnar
Þorsteinn Stein-
grímsson, f. 7. des-
ember 1966. Ind-
íana
Steingrímsdóttir, f.
21. september 1968. Sammæðra
systkin: Helgi Sævar Sveinsson,
f. 13. nóvember 1953, d. 5.
október 2017. Frímann Sveins-
son, f. 9. apríl 1955. Hafdís
Sveinsdóttir, f. 5. júní 1956.
Sigríður Ólafía Sveinsdóttir, f.
18. apríl 1962. Erna Arnórs-
dóttir, f. 23. nóvember 1966.
Hulda Arnórsdóttir, f. 12. mars
1968.
3. september 1971 kvæntist
Að kveðja þig, elsku pabbi,
var ekki það sem ég bjóst við að
þurfa að gera næstum því strax.
Þetta er svo óraunverulegt, ég
trúi því ekki ennþá að þú sért
ekki til staðar. Það er svo margt
sem fer í gegnum hugann þegar
ég sit og fer yfir það sem mig
langar til að skrifa en tárin hafa
yfirhöndina. Þú varst ekki bara
pabbi minn, þú varst vinur minn,
þú varst kennarinn minn, þú
varst kletturinn minn. Ég hélt í
höndina á þér þegar þú kvaddir
þennan heim. Þessi styrka hönd
sem hefur haldið í mína, gætt
mín og leiðbeint mér í gegnum
lífið hefur kvatt mig.
Minningarnar eru okkar og ég
mun deila þeim og varðveita þær
í hjarta mínu. Ég elska þig,
elsku pabbi minn. Þín dóttir,
Bryndís Mjöll Sævarsdóttir.
Elsku pabbi minn, mikið rosa-
lega sakna ég þín. Við sem áttum
svo margar skemmtilegar stund-
ir saman, við sem gátum alltaf
fíflast hvort í öðru, sem okkur
þótti nú ekki leiðinlegt og ég á
eftir að sakna þess mikið. Þú
varst ekki bara pabbi minn held-
ur góður vinur og þú gerðir allt
fyrir stóru stelpuna þína. Ég gat
alltaf leitað til þín hvenær sem
var og út af hverju sem var.
Minningarnar um þig mun ég
ávallt varðveita og geyma í
hjarta mínu. Takk, pabbi minn,
fyrir allar þessar góðu stundir
sem við áttum saman.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Ég elska þig.
Þín
Arndís Úlfhildur.
Mikið er ég þakklátur fyrir að
hafa kynnst þér, Sævar, þú varst
alltaf til staðar fyrir mig og varst
líka mín föðurímynd. Allar okkar
góðu stundir mun ég varðveita.
Þinn tengdasonur,
Páll.
Ég sakna þín, elsku afi.
Kveðja,
Birkir Örn.
Elsku afi, takk fyrir allt sem
þú gerðir fyrir mig. Ég sakna
þín.
Þinn
Sævar.
Það var á tímum bítlaæðisins í
byrjun sjöunda áratugarins sem
Erla frænka kom eitt sumarið
með Sævar sinn í sveitina. Á
Brimnesi voru afi og amma,
hundarnir, kýrnar, kindurnar og
jú, allt frændfólkið. Þangað vildi
Erla komast öll sumur. Hér eftir
kom Erla ekki ein lengur. Nú
voru það Erla og Sævar og
þannig var það alltaf frá ég var
lítill polli. Sævar varð um leið
hluti af stórfjölskyldunni og allir
elskuðu þennan geðgóða og
skemmtilega karl. En það var
meira. Hann var „ískóngurinn“
hjá okkur krökkunum. Hann
vann nefnilega hjá Emmess og
þess fengum við að njóta. Þegar
Arndís var send í sveitina, sem
var hefð í stórfjölskyldunni og
hluti af því að koma borgar-
börnunum til „manns“, þá bætt-
ist Brimnes inn í dreifikerfi Em-
mess-bílsins á sumarhringferð
um landið.
En það var ekki Bítlamaður
sem Erla frænka fann. Sævar
var maður Elvis Presley, amer-
ískra bíla og kántrítónlistar og í
þá daga var opnuð flaska af
Martini Bianco á góðu kvöldi.
Margar stundirnar voru í bíl-
skúrnum við að bóna bílinn eða
gera við. Þangað var alltaf gam-
an að kíkja til að spjalla. Það var
flottur stíll á karlinum og alltaf
gaman að hitta hann. Margar
voru vídeómyndirnar sem ég
horfði á sem unglingur í sófanum
hjá Sævari. Þar voru að sjálf-
sögðu amerískar bíla- og trukka-
myndir, slagsmálamyndir. Mig
minnir að uppáhaldið hafi verið
Bruce Lee-karatemyndirnar.
Þegar ég fór suður í fram-
haldsskóla varð ég heimagangur
á heimili þeirra Erlu og Sævars.
Fyrst var það í Kópavognum og
svo í mörg ár á Kjalarnesinu.
Mér leið velkomnum og það var
alltaf gott að koma til þeirra. Á
þeim árum bjó Elín móðir Erlu
hjá þeim og gerði alla tíð frá því.
Hún var föðursystir mín, önd-
vegiskona sem hugsaði vel um
sína. Sævar bjó í sannkölluðu
kvennaveldi með eiginkonu,
tengdó og dætrum og á gest-
kvæmu heimili. Það var fjölmenn
stórfjölskylda sem fylgdi Erlu.
Oft dáðist ég að því í gamla daga
hversu mikið jafnaðargeð Sævar
hafði með allt þetta fjölmenni. Í
dag er auðvelt að sjá hversu
mikill gæfumaður hann var að
finna Erlu sína og hún að finna
hann.
Ég náði að hitta Sævar deg-
inum áður en hann lést. Það var
gott að fá að sitja aðeins hjá hon-
um. Það voru einungis fáir dagar
liðnir frá því að hann hafði veikst
og greinst með krabbamein. Það
er ekkert sjálfgefið í lífinu, en
einhvernveginn gengur maður
alltaf út frá að fólk fái að verða
gamalt og það sé nægur tími.
Sævar fór frá okkur alltof
snemma. Hann skilur eftir góðar
minningar. Það verður öðruvísi
að koma í kaffi í Mosó og Sævar
ekki við eldhúsborðið eða í sóf-
anum með sinn einstaka húmor
og jákvæðni.
Að ferðalokum þakkar maður
kynnin og stundirnar saman.
Hugurinn er hjá Erlu, Arndísi,
Bryndísi og fjölskyldum þeirra.
Ég sendi þeim mínar innilegustu
samúðarkveðjur.
Steinn Hrútur Eiríksson.
Maður áttar sig ekki alltaf á
því hversu nærri manni fólk
stendur fyrr en ævin er á enda
runninn. Nú er komið að enda-
lokunum hjá Sævari.
Ég fer fyrst að muna eftir
Sævari á Kjalarnesinu. Þær
minningar snúa mest að því að
horfa á Tomma og Jenna á VHS-
spólu og það var horft aftur og
aftur. Hann var mikill bílakarl
og ég held að ég muni eftir
græna Sunbeam-inum fyrst,
hugsanlega er það þá bara í
gegnum myndir. Svo var það Co-
metinn, en hann var bæði gulur
og svo seinna svartur. Mikið sem
mér fannst það flottur bíll.
Seinna komu svo Dodge Aries,
einn rauður og annar blár. Fleiri
bíla ætla ég ekki að nefna sem
ég man eftir en alltaf voru þeir
amerískir! Aldrei minna en einn
í hvert sinn, stundum fleiri.
Sævar, Erla og amma komu
yfirleitt í sveitina á sumrin í ein-
hvern tíma og karlinn var mætt-
ur á vélarnar, það var alltaf nóg
að gera, hvort sem það var að
vinna á vélunum í heyskap eða
viðgerðir á kvöldin. Það er svo í
Arnartanganum þegar ég fer að
koma í skúrinn með Þorgeiri
bróður að maður fer að sjá
hversu velkominn maður er.
Alltaf var pláss í skúrnum eða
hægt að finna pláss. Heilu helg-
arnar voru oft undirlagðar í ýmis
verkefni. Þegar ég eignaðist bíl
var gráupplagt að fara í skúrinn
um helgar að dunda eitthvað,
bóna, gera við, skipta um olíu
eða hvað sem það nú var sem lá
fyrir, maður fann sér eitthvað. Í
eitt skiptið er ég ekkert viss um
að hann hafi verið sérstaklega
ánægður þótt hann hafi ekki
sýnt það en þá hafði ég hellt olíu
yfir bílskúrsgólfið og yfir stígvél-
in sem hann átti eftir misheppn-
aðan frágang á olíu.
Maður vildi nú gefa eitthvað
af sér líka og hjálpaði ég til með
ýmislegt, sérstaklega man ég
eftir því þegar að þau tóku þak-
kantinn og ég var eitthvað að að-
stoða við það. Eitt af verkefn-
unum var að saga til í
þakskeggið og eðlilega voru ein-
hverjar ákveðnar lengdir sem
við vorum að vinna með. Það var
ýmislegt rætt en einu skilaboðin
eða skipanirnar voru frá Sævari,
„lengja um einn milla“, „stytta
um einn milla“, samvinnan gekk
vel þar eins og annars staðar á
milli okkar.
Ég, eins og margir aðrir í fjöl-
skyldunni fór að vinna í Em-
messís. Það var góður tími. Ég
fór að vinna í pökkuninni síðla
árs 1996 og fram á sumar 1997,
eða á meðan ég var að bíða eftir
að komast í flugvirkjaskólann í
Danmörku. Ég byrjaði í pökk-
uninni en einhvern veginn kom
það til að ég fékk að vera pinna-
vélastjóri um sumarið 1997. Mér
fannst hann sýna mér mikið
traust með því að gera mig að
pinnavélastjóra, ég held að ég
hafi staðið mig vel, allavega man
ég ekki til að hann hafi nokkurn
tímann gert neina athugasemd
við störf mín og samstarfið okk-
ar gekk vel. Ekki má gleyma
ferðinni á leik í Meistaradeild-
inni á Old Trafford, Staðan 1-1
og við á besta stað. Það var held-
ur betur skemmtileg ferð. Það
verður ekki fleira að sinni þótt af
mörgu sé að taka.
Hvíl í friði karlinn minn og
takk fyrir mig!
Elsku Erla, Arndís, Bryndís
og fjölskyldur. Við sendum okk-
ar dýpstu samúðarkveðjur.
Gunnar Bjarnason,
Helena, Victoría,
Alexandra og Baddi.
Sævar R.
Arngrímsson
✝ Bára RebekkaSigurjónsdóttir
fæddist á Skinnum
í Þykkvabæ 25. júlí
1937. Hún lést á
hjúkrunarheim-
ilinu Sóltúni 14.
júní 2019.
Foreldrar Báru
voru Pálína Kristín
Jónsdóttir, f. 16.
september 1907, d.
21. júní 1980, og
Sigurjón Helgi Guðlaugsson, f.
Jón Rúnar Hartmannsson, f.
28.11. 1957. Oddur og Bára
eignuðust saman þrjú börn, þau
eru 2) Unnsteinn Gísli, f. 6.3.
1960, maki Þórdís Sigríður
Hannesdóttir, barn þeirra er
Oddur Þór en fyrir átti Þórdís
Ólaf Frey, Kára Þór og Ingunni
Freyju, 3) Linda Kristín, f.
13.ágúst 1961, maki Sigmar Eð-
varðsson, saman eiga þau Otta
Rafn, Elvu Rut og Lilju Ósk, 4)
Sigdís Hrund, f. 29.7. 1975,
maki Viðar Már Þorsteinsson,
fyrir átti Sigdís Dagbjörtu
Lind, Þröst Fannar og Báru
Ósk.
Bára verður jarðsungin frá
Kópavogskirkju í dag, 24.6.
2019, og hefst athöfnin klukkan
13.
29. september,
1900, d. 4. jan.
1976.
Bára var eina
barn foreldra
sinna, en á Skinn-
um ólst einnig upp
Sonja Huld Ólafs-
dóttir, f. 20. októ-
ber 1943, d. 7.
september 2016.
Bára giftist Oddi
Daníelssyni 17.
júní 1960. Fyrir átti Bára 1)
Elskulega mamma mín
mjúk er alltaf höndin þín
tárin þorna sérhvert sinn
sem þú strýkur vanga minn.
Þegar stór ég orðinn er
allt það skal ég launa þér.
(Sig. Júl. Jóhannesson)
Sigdís.
Það var bjartur morgunn um
sólstöður sem mamma (tengda-
mamma) yfirgaf jarðvist sína og
hélt á fund forfeðra sinna.
Vorið var hennar uppáhalds-
árstími, þegar sólarlagið er hvað
fegurst á Kársnesinu en þar
bjuggu mamma og pabbi allan
sinn búskap en þau voru ein af
frumbyggjum Kópavogs.
Mamma átti ýmis áhugamál í
gegnum lífið eins og handavinnu,
garðrækt, ferðalög, ættfræði og
margt fleira.
Fyrstu minningar mínar voru
handverkin hennar og liggja eftir
hana falleg og vönduð útsaums-
verk og garður foreldra minna var
ætíð vel hirtur og fallegur.
Mamma og pabbi voru ólöt að
ferðast á rússajeppanum mörg
sumur og var farið víða á þeim
tíma, mamma neitaði að fara í
„grútarferðir“ og átti hún þá við
að gista í tjaldi og því kom fram-
byggði rússajeppinn til sögunnar
sem pabbi innréttaði sem húsbíl.
Síðustu áratugina áttu ferða-
lög, aðallega um landið okkar, hug
hennar allan en hún blandaði ætíð
saman útivist og sögu, þá var
grúskað yfir veturinn í fróðleik um
þjóðleiðir, verbúðir, heiðarbýli svo
eitthvað sé nefnt. Sumarið var síð-
an notað til að heimsækja þessa
staði og teknar myndir og skrif-
aðar lýsingar á staðháttum og var
hún heppin að eiga góða vini sem
hún gat deilt þessum áhugamálum
sínum með.
Mamma var mikil baráttukona
um verndun náttúru og lét sig
ekki vanta ef grípa þurfti til að-
gerða á þeim vettvangi, t.d. stóð
hún vörð með Hraunavinum um
verndun Gálgahrauns.
Mamma hafði sterkar skoðanir
og var óhrædd að láta þær í ljós.
Eitt af áhugamálum mömmu
var varðveisla eldri muna úr dag-
legu lífi alþýðufólks og er það mér
í fersku minni þegar farið var með
okkur systkinin norður á Strandir
til að safna ýmsum hlutum til að
setja í baðstofuna heima sem
pabbi hafði innréttað haganlega á
Kársnesbrautinni. Eftir andlát
pabba var mamma dugleg að við-
halda eignum sínum á Kársnes-
brautinni og bernskuheimili henn-
ar Skinnum í Þykkvabæ.
Mamma var fylgin sér, með
ríka réttlætiskennd og mikill
dugnaðarforkur til allra verka svo
að okkur systkinum var oft nóg
boðið. Alltaf var hún hress og kát
og stutt í hláturinn hjá henni sem
gat verið ansi smitandi.
Mamma var frumkvöðull í um-
hverfismálum, hún fór mjög vel
með alla hluti, endurnýtti og var
hófsöm, það var ekkert bruðl á því
heimili en allt sem var keypt var
ætíð af bestu gerð og ekkert til
sparað.
Elsku mamma, tengdamamma,
takk fyrir allt og Guð geymi þig.
Unnsteinn og Þórdís.
Bára var hluti af lífi okkar í rúm
20 ár. Við kynntumst í Sjálfboða-
liðasamtökum um náttúruvernd
þegar hún fór að koma í vinnu-
ferðir með félaginu 1997. Á þess-
um árum var mest unnið á Vest-
fjörðum. Þar var hafinn
undirbúningur fyrir aukinn ferða-
mannastraum, t.d. með því að
velja bestu leiðirnar.Við gerðum
göngustíga, hlóðum vörður og
settum niður stikur. Oft voru
þetta erfið verk en sannarlega
þess virði að vinna. Bára var mjög
dugleg og kraftmikil í þessum
ferðum. Nokkrum sinnum fórum
við líka með Skógræktinni til Nor-
egs í fræðslu- og vinnuferðir.
Seinna fórum við vinkonurnar að
ferðast á eigin vegum. Við leigðum
sumarhús og ókum og gengum um
nágrennið og gáfum okkur góðan
tíma á hverjum stað. Þegar ferð
hafði verið ákveðin var Bára mjög
áhugasöm um að finna fróðleik um
svæðið. Hún hafði sérstakan
áhuga á gömlum rústum og þjóð-
leiðum. En ferðinni var ekki lokið
þegar heim kom. Hún var mjög
skipulögð í frágangi mynda með
greinagóðum upplýsingum. Við
þökkum Báru fyrir vináttu og
samfylgd. Innilegar samúðar-
kveðjur frá okkur til ættingja
hennar og vina.
Jóhanna, Lilja og Margrét.
Bára R.
Sigurjónsdóttir
Sálm. 6.3
biblian.is
Líkna mér, Drottinn,
því að ég er
magnþrota,
lækna mig, Drottinn,
því að bein mín
tærast af ótta.
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug við andlát og útför okkar ástkæru
SIGURLÍNAR MARGRÉTAR
GUNNARSDÓTTUR
hjúkrunarfræðings.
Sérstakar þakkir viljum við færa starfsfólki á
deild 2C á hjúkrunarheimilinu Sóltúni.
Guðrún Gunnarsdóttir og fjölskylda
Ástkær móðir, tengdamóðir, systir, amma
og langamma,
HELGA LOFTSDÓTTIR,
Asparfelli 8, Reykjavík,
lést á Vífilsstöðum miðvikudaginn
19. janúar.
Útför hennar fer fram frá Bústaðakirkju miðvikudaginn
26. júní klukkan 13.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á Parkinsonsamtökin.
Róbert Birgir Agnarsson Anna Björnsdóttir
Hrefna Björk Loftsdóttir Hjörtur Karlsson
Guðmunda Loftsdóttir
Helga Sif Róbertsdóttir Ragnar Már Sverrisson
Gunnar Freyr Róbertsson Harpa Hrund Hinriksdóttir
Andri Björn Róbertsson Ruth Jenkins Róbertsson
og barnabarnabörnin sjö