Ungtemplari - 10.10.1927, Blaðsíða 2
2
UNGTEMPLARI
komu og frosti, svo að það var
góð skíða- og sleðáfærð. Ung-
lingarnir notuðu líka góða veðr-
ið óspart. Otilíf er holt, en það
er margt sem maður má ekki
vanrækja vegna íþrótta og úti-
leikja, þótt hvorttveggja sje gott.
Námsgreinarnar meinið þjer? Já,
það verður að læra þær. En það
eru einnig til aðrar skyldur.
Elín og' Karl lærðu námsgrein-
ar sínar, þótt þau væru mikið
fyrir útilíf og íþróttir. Þau hlupu
tiæði fram af háum stöllum,
og Elín hljóp á skautum af mik-
illi list.
Elín og Karl voru auðvitað
liæði fjelagar í Unglingareglunni.
Þau höfðu verið þar, siðan þau
voru sex ára. Þau höfðu sótt
hvern fund og mætt stundvís-
lega og gert alt það fyrir Ung-
lingastúkuna, sem þeim var fal-
ið. En í vetur vanræktu þau
fundina. Móðir þeirra áminti
þau, en altaf voru nægar afsak-
anir og annríki, og nú eftir jól-
in höfðu þau engan tíma, vegna
íþróttanna.
Sunnudag einn sagði móðir
þeirra:
,,Þið verðið að fara á stúku-
fund í dag, það má ekki láta
afskiftalaust, að þið vanrækið
stúkuna í svo langan tíma, að
þið missið áhuga fyrir starfinu“.
„Ó“, sagði Karl, „það verður
rigning á svo mörgum sunnudög-
um i vor, og þá getum við far-
ið á fund; það er ógerningur að
sitja inni í svona góðu veðri. Jeg
ætla út að Haga á skíðum og
nenni ekki að fara á fund“.
„Þú getur þá farið fyr og gætt
þess að koma í tæka tíð“.
„Inga og jeg ætlum á braut-
arstöðina“, sagði Elín.
„Það er ágætt“, sagði móðir-
in, „jeg býð ykkar, og þið kom-
ið í tæka tíð, svo verðum við
samferða á fund“.
Elín og' Karl urðu súr á svip-
inn, en þau vissu, að þau urðu
að hlýða.
Hundrað fjelagar voru í ung-
lingastúkunni, en á fundinum
voru tíu fjelagar fyrir utan
gætslumann og' embættismenn.
Gætslumaður leit út fyrir að
vera leiður. Embættismennirnir
lásu greinar sínar kurteyslega.
an fótunum og hvísluðu, á. Full-
orðinn fjelagi sagði sögu, en yf-
ir öllum fundinum hvíldi værð
og þreyta.
Elín sagði á heimleiðinni:
„Mamma, mjer hefir aldrei
þótt leiðinlegt á fundi, fyr en í
dag“.
„Já, svei“, sagði Karl áfergis-
lega.
„Vitið þið livers vegna?“ sagði
móðirin. „Það er sakir þess, að
svo fáir fjelagar voru á fundi.
Allir, sem þar voru, fundu þótt
þeir ef til vill ekki skildu það,
að nú er unglingasúkunni að
fara aftur, ef til vill legst hún