Hlynur - 15.09.1960, Síða 5

ég rétt strax að vinna við afgreiðsl-
una og hef verið við hana síðan.
— Hvernig voru kjör verksmiðju-
fólks í þann tíð?
— Þau voru að sjálfsögðu að ýmsu
leyti frábrugðin því sem nú er. Ég
man að ég byrjaði með 75 krónur á
mánuði. Og þá var ekki alltaf verið
að líta á klukkuna, heldur unnið
frameftir eftir því sem þurfti.
— Var það ekki oft erfitt?
— Erfitt og erfitt ekki, við viss-
um, að við áttum og urðum að gera
þetta og gerðum því það, þegar með
þurfti. Sérstaklega við sendingar út
á land.
— Fórstu að vinna í Gefjun strax
og þú komst til Akureyrar?
— Nei, ég var fyrst í bókabúð hjá
Þorsteini M. Jónssyni.
— Var það ekki léttara en að af-
greiða vefnaðarvörur?
— Nei, síður en svo. Afgreiðslu-
maður í bókabúð, sem vill vera
sæmilega fær í sínu starfi, verður
að mínu áliti að kunna skil á öllum
þeim bókum, sem til eru í búðinni,
efni þeirra, höfundum, útgáfutíma
og svo framvegis, enda hafði ég þá
fyrir sið að lesa vandlega ritdóma
um allar þær bækur, sem við áttum
von á. Þetta kostar því töluverða
fyrirhöfn, en er líka mjög menntandi
um leið.
— En hefur þig aldrei langað til
að skipta um starf?
— Nei. Þegar frá líður, verður
maður líka gamall í hettunni og vill
ekki skipta, að minnsta kosti ef
manni fellur vel við vinnuna og sam-
starfsmennina. Og þannig hefur það
verið með mig. Mér hefur alltaf lík-
að prýðilega við yfirmenn mína og
annað samstarfsfólk.
— En viðskiptavinina?
— Fyrsta boðorðið gagnvart þeim
er að hafa þá ánægða. Þeir verða
alltaf að hafa á réttu að standa. En
yfirleitt er þetta bezta fólk. Margt
af þvi biður líka um aðstoð og leið-
beiningar og er þakklátt fyrir að fá
þær.
■— Þú hefur tekið töluverðan þátt
í félagslífi starfsfólks hjá verksmiðj
unum, er það ekki?
— Jú, fyrir norðan. En ekki hér
syðra. Maður er nú heldur svo sem
ekkert unglamb lengur, orðin sextíu
og fimm ára.
— Hve lengi vannstu hjá Gefjunni
fyrir norðan?
— 19 ár. Þá flutti ég suður. Lang-
aði til að fylgja dóttur minni, sem
þá var setzt hér að. Ég bað Vilhjálm
Þór um að verða flutt, og hann sagði
að það væri alveg sjálfsagt. Síðan
hef ég unnið hér í Kirkjustrætinu
undir stjórn Sigtryggs og fallið það
alveg prýðilega.
— Hefur þig ekki langað norður
aftur?
— Nei. Ég kunni vel við mig þar,
en hér er líka ágætt að vera. Raun-
ar er mér alveg sama hvar ég er, með-
an ég hef vinnu og get unnið.
Nú bar að garði viðskiptavin, sem
Ragnheiður þurfti að afgreiða, svo
við kvöddum hana og óskuðum henni
til hamingju með þetta merkisaf-
mæli. Væri betur að íslenzk sam-
vinnuhreyfing ætti sem lengst völ
á sem flestum slíkra starfsmanna.
Megi hún lifa vel og lengi. dþ.
Leiðrétting
í síðasta hefti Hlyns vildi svo til,
að myndatextar víxluðust undir
myndum af þeim Hermanni Vil-
hjálmssyni og Einar Sveinbjörnssyni,
starfsmönnum Iðunnar. Leiðréttist
þetta hér með og biður Hlynur af-
sökunar á þesum mistökum.
HLYNUR 5