Árbók Nemendasambands Samvinnuskólans - 01.06.1991, Side 179

bekkingum hvernig halda ætti ræðu. Haraldur dró efnið
eldspítur og hélt þrumandi ræðu um það efni.
Þá var haldið áfram með ræðukeppnina og næstur í pontu
var Hreggviður Jónsson og fékk hann efnið dúkur. Sagði
hann þá aðallega til að skreyta borð en sumir væru þó lagð-
ir á gólf til að hlífa þeim. Margir litir væru til af dúkum.
Jón Frosti Tómasson fékk efnið spékoppar. Sagði hann
þá myndast í kinnum þegar fólk brosir.
Þórlaug Inga Þorvarðardóttir fékk efnið húmor. Fannst
henni húmor annarsbekkinga furðulegur vegna þess að
þeir hefðu gaman af þessu.
Friðgeir Guðjónsson fékk efnið stóll. Þeir væru til af
ýmsum stærðum og gerðum, misjafnlega gott væri að sitja
á þeim. Þeir væru notaðir víða og t.d. væru góðir stólar í
Samvinnuskólanum.
ísólfur Gylfi Pálmason fékk einnig að spreyta sig í
ræðustól og hélt hann heilmikla kroppasýningu og var
hrifinn af manninum sem hann sá í sjónvarpinu. Dró
hann efnið pylsur. Kom hann talsvert inn á pylsugerð
Sambandsins og taldi sig geta innbyrt nokkrar pylsur og
veitti ekki af í alla þessa vöðva.
Arni Ólafur Hjartarson fékk efnið brjóstahaldarar. Þeir
væru eingöngu notaðir af kvenmönnum. Byrjuðu þær um
13 ára og hættu ekki fyrr en þær dæju. Brjóstahaldarar
væru yfirleitt hvítir, þó væru til bleikir líka.
Gíslína Vilborg Gunnsteinsdóttir fékk efnið sál en hafði
ekkert um hana að segja.
Árni Magnússon fékk efnið rúður. Þær væru yfirleitt
gagnsæjar, bæði þykkar og þunnar.
Árný Guðrún Gunnarsdóttir fékk efnið skermur. Sagði
hún þá vera á lömpum.
Pálmi Bergmann Almarsson fékk efnið eyrnamergur.
Hann sagði að eyrnamergur væri ekki góður á bragðið en
til væri líkur drykkur sem væri góður. Eyrnamerg má
þrífa með eyrnapinnum, mörgum ef með þyrfti. Lyktin
svipuð og bragðið.
175